مقامات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا این تئوری را که ویروس آبله میمون می‌تواند از طریق هوا پخش شود رد کردند و تاکید کردند که ویروس معمولاً از طریق تماس فیزیکی مستقیم با زخم‌ها یا وسایل آلوده بیمار منتقل می‌شود.
این مقامات می‌گویند که ویروس ممکن است از طریق قطرات تنفسی در تماس فیزیکی با فرد دیگری منتقل شود اما نمی‌تواند در گستره‌های طولانی در هوا پخش شود یا در فضا باقی بماند.
برخی کارشناسان معتقدند این نهاد بهداشتی احتمال اینکه قطرات تنفسی در فاصله کمتری از بیمار استنشاق شوند را کامل در نظر نگرفته است.
سازمان بهداشت جهانی و چندین متخصص گفته‌اند که اگرچه انتقال «کوتاه برد» از طریق هوا غیر معمول به نظر می‌رسد اما غیرممکن نیست و باید احتیاط کرد.
بریتانیا نیز آبله میمون را در فهرست بیماری‌های عفونی قرار داده است که می‌توانند از طریق هوا پخش شوند.
در آمریکا، شیوع آبله میمون به ۴۵ مورد در ۱۵ ایالت و و واشنگتن دی‌سی، پایتخت این کشور افزایش پیدا کرده است.
آمار جهانی نیز به سرعت در حال افزایش است و به بیش از هزار و ۴۵۰ نفر رسیده است.
رئیس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا روز جمعه گفت: «آنچه ما می‌دانیم این است که افرادی که در شیوع کنونی مبتلا به آبله میمون شده‌اند، تماس فیزیکی نزدیک و پایدار با افرادی که به این ویروس آلوده بودند، داشته‌اند.»
دکتر دونالد میلتون، کارشناس ویروس‌شناس از دانشگاه مریلند به نیویورک تایمز گفت که «آبله میمون به اندازه ویروس کرونا مسری نیست. او افزود بعید است که انتقال از طریق هوا برای کسی به جز مراقبان بیمار خطری ایجاد کند،» اما هشدار داد که انکار این احتمال به طور کامل نیز درست نیست.
بسیاری از کارشناسان معتقدند زمانی که ویروس در بزاق یا در مجرای تنفسی وجود دارد می‌تواند هنگام صحبت کردن، آواز خواندن، سرفه یا عطسه، دفع و پخش شود.
این قطرات ممکن است سنگین باشند و به سرعت روی اشیاء یا افراد بنشینند یا ممکن است کوچک و سبک باشند و برای مدت زمانی طولانی در هوا باقی بمانند یا مسافت بیشتری را بپیمایند.
