خبرگزاری بلومبرگ در گزارشی می‌نویسد ایران با افزایش صادرات نفتی امیدوار است که بتواند اقتصاد شکننده کشور را پس از برچیده شدن تحریم‌ها در سال آینده میلادی بازسازی کند؛ اما با توجه به اشباع بازارهای جهانی نفت، آیا ایران قادر خواهد بود نفت خود را با قیمتی مناسب به فروش برساند.
با آن که ایران تداوم سیر نزولی قیمت‌های فروش نفت را برای سال آینده پیش بینی کرده و بودجه سال آینده خود را بر اساس بشکه‌ای ۳۵ دلار تنظیم کرده است، بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت ایران تأکید کرده است که دولت مصمم است صادرات نفتی کشور را به میزان پیش از اعمال تحریم‌ها برساند.
برخی از تحلیلگران گفته‌اند در واقع آقای زنگنه برای افزایش صادرات و توانایی فروش نفت در بازارهای اشباع شده جهان، از یک استراتژی یا سیاست سه بعدی استفاده می‌کند. بدان معنا که در نظر دارد در پساتحریم، در وهله اول، در کوتاه مدت دست کم صادرات نفتی کشور را روزانه ۵۰۰ هزار بشکه افزایش دهد.
دوم آن که با استفاده از تخفیف‌های متعارف در بازار، بتواند نفت تولیدی کشور را بفروش برساند، و دست آخر هم آن که از طریق خرید یا ساخت پالایشگاه های نفتی در کشورهای وارد کننده، فروش نفت خود را تضمین کند.
جمشید اسدی استاد اقتصاد دانشگاه در پاریس می‌گوید، اقتصاد مقاومتی مخالف سرمایه گذاری‌های خارجی است و به همین دلیل او به نتایج سیاست های نفتی ایران خوش بین نیست.
به گفته آقای اسدی، چنانچه صادرات نفت ایران افزایش یابد، بالا رفتن درآمد نفتی عمدتا صرف سیاست‌های ژئوپولیتیکی جمهوری اسلامی ایران، یعنی صرف کمک به حزب الله و حماس و جنگ در یمن و سوریه خواهد شد.
کاهش قیمت نفت صدمات عمده‌ای به درآمد کشورهای صادر کننده نفت به ویژه عربستان سعودی وارد آورده و کسری بودجه این کشور را به بالاترین سطح تاریخ خود رسانده است.
تصمیم ریاض به کاهش هزینه های دولت، کاهش یارانه ها، و افزایش مالیات‌ها نشان می‌دهد که کشورهای صادر کننده نفت امید به افزایش قیمت نفت را در سال آینده از دست داده‌اند.
