یکی از چالش های عمده هنرمندان ایرانی مقیم خارج از کشور یافتن مخاطب و جایگاه هنری است که پیش و پس از انقلاب اسلامی در ایران تجربه کرده بودند. هنر در تبعید و هنر در مهاجرت، هر یک تفاوت های عمده و گاه عمیقی با ابراز آن در کشور مادری دارند.
جدا شدن از ریشه ها و ارائه هنر در کشور میزبان و اغلب به زبانی غیر از زبان مادری چالشی دیرینه است که هنرمندان ایرانی فیلم، نمایش، سینما و موسیقی پس از به قدرت رسیدن حکومت اسلامی در ایران با آن روبرو بوده اند.
با وجود موفقیت های بسیاری که هنرمندان ایرانی مهاجر و در تبعید کسب کرده اند، اما بخش بزرگی از جامعه هنرمندان ایرانی مقیم خارج از کشور بیشتر فعالیت های هنری خود را برای مخاطب فارسی زبان تهیه می کنند و تعداد اندکی برای جلب مخاطب غیرایرانی و غیرفارسی زبان موفق بوده اند.
برخی معتقدند کوچ و تجربه ارائه اثر هنری در خارج از کشور مادری به غنای ادبیات و آثار هنری کمک می کند اما از سویی دیگر تعدادی از هنرمندان، جداشدن از ریشه های زبانی و ادبی و فرهنگی و اجتماعی را از جمله بزرگترین مشکلات ادامه فعالیت های هنری و ارائه آثار ماندگار می بینند.
لوون هفتوان هنرمند رشته های مختلف هنرهای نمایشی است که از ماه مه سال ١٩٩٥ در تورنتو در کانادا اقامت داشته است. او اخیراً با ایفای نقش در فیلم های «پرویز» و «لرزاننده چربی» موفقیت های چشمگیری را برای این فیلم ها به ارمغان آورده است.
«فیلم «لرزانندهٔ چربی» در اولین اکران جهانی در جشنواره «ساندنس»، برندهٔ ببر طلایی جشنوارهٔ رتردام شد. فیلم «پرویز» اخیراً جایزه بهترین فیلم هجدهمین جشنواره بین المللی کرالا را به خود اختصاص داد. «پرویز» همچنین پس از دریافت جایزه ویژه هیأت داوران در جشنواره سن سباستین و جایزه «گسترش سینمای آسیا» در رم، زردآلوی نقره‌ای جشنوارهٔ فیلم ارمنستان را نصیب خود کرد. اخیرا نیز «پرویز» در جشنوارهٔ فیلمهای ایرانی سن فرانسیسکو جوایز بهترین کارگردانی، فیلمنامه، فیلمبرداری و بهترین بازیگر مرد را کسب کرد.
به دلیل موفقیت های هنری اخیر لوون هفتوان در بازی در این فیلم ها وب سایت فارسی صدای آمریکا با او به گفتگو نشست و در مورد تجربیات چند دهه گذشته او در ایران و در خارج از کشور صحبت کرد.
آقای هفتوان در سال ۱۹۹۱ به دعوت جشنواره بین‌المللی تئاتر ارمنستان از ایران خارج شد و سپس جهت ادامه تحصیل در رشتهٔ کارگردانی به مسکو سفر کرد. وی مدتی در سفارت ایران در اوکراین در بخش امور فرهنگی و دانشجویی فعالیت کرده و از آنجا راهی اروپا و سپس عازم کانادا شد.
آقای هفتوان در مورد فعالیت های هنری چند سال گذشته خود به وب سایت فارسی صدای آمریکا می گوید: «از سال ۲۰۱۰، پس از ۱۹ سال دوری، برای شرکت در جشنوارهای تئاتر به ایران چندین بار سفر کردم که موجب آشنایی من با برخی کارگردانان سینمای مستقل ایران از جمله محمد شیروانی و مجید برزگر شد. بنا بر پیشنهاد این دوستان ، در سال ٢٠١١ در دو فیلم لرزانندهٔ چربی و پرویز نقش اصلی را ایفا کردم، که هر دو موفقیتهای زیادی در جشنوارهای مختلف کسب کردند. البته قبلا نقشهای کوچکی در کارهای خسرو سینایی، ایرج طهماسب و بهروز افخمی بازی کرده بودم، ولی هیچوقت بازیگری سینما برایم وسوسه انگیز نبود و نیست».
لوون هفتوان در مورد چالش های پیش روی هنرمندان مهاجر برای یافتن مخاطب می گوید « هنرمندان مهاجر اهل هر کشوری و در هر کشور میزبان که باشند با مشکل پیدا کردن مخاطب روبرو هستند. البته هنرمندان تجسمی و موسیقی شاید اندکی آسوده ترند، چرا که موانع زبانی را در خلاقیت خود ندارند. من از سالها پیش سعی کردم به زبان کشور میزبان تولید داشته باشم، چرا که در ازای همان هزینه‌ها و انرژی صرف شده، امکانات گسترده تری برای ارائه و بازتاب فراهم میباشد».
وی تاکید می کند «من سعی کردم موضوعاتی را به عنوان محور کارهایم برگزینم که قالب سیاسی نداشته و بیشتر جنبه‌های اجتماعی و روانشناسانه داشته باشد. شخصاً چون از کودکی در محیط دو فرهنگی ( ایرانی و ارمنی ) بزرگ شده‌ام، همواره نگران بوده‌ام که خود را درگیر تفاوتهای ملی و مذهبی ننمایم».
آقای هفتوان می گوید «هنر تبعیدی اساساً با هنر مهاجرت تفاوت دارد، هنرمند تبعیدی انگیزه و حاصل کارش مخاطب حاضر ندارد و صرفاً در فضای مجازی روزگار می گذراند، در صورتی که هنرمند مهاجر آمده است که بماند، بزید و بزاید و با محیط و واقعیت فعلی خود دست و پنجه نرم می‌کند. مهاجر آمده است که خانهٔ جدید خود را بسازد و فرزندانش را در این سرزمین بزرگ کند. هنرمند مهاجر هم باید زاینده باشد. خودش را در مصاف با دیگران بیازماید. زبان جدید خود را کشف کند و جهان را دگرگونه توصیف کند».
این هنرمند مقیم کانادا می گوید «تبعید عمر خودش را دارد. یا به سر می آید و یا در جامعه مهاجر به تدریج محو می شود. خوش به حال هنرمندانی که تبیعید را به سرمیاورند، چون درد غریبی است محو و گم شدن».
لوون هفتوان از ماه مه سال ۱۹۹۵ در تورنتو اقامت کرده و در رشته های مختلف هنرهای نمایشی فعالیت داشته است. او در کانادا در مقام کارگردان، بازیگر و مشاور چندین جشنواره هنری فعال بوده و در طی دهه های گذشته نمایشهای متعددی از آثار چخوف، پینتر، ساعدی، آرابال، ویلیام سارویان، لئون شانت و برایان فریل به زبانهای انگلیسی، فارسی و ارمنی تولید و اجرا کرده که بنا به گفته خود او با استقبال مخاطبین روبرو شده اند.
جدا شدن از ریشه ها و ارائه هنر در کشور میزبان و اغلب به زبانی غیر از زبان مادری چالشی دیرینه است که هنرمندان ایرانی فیلم، نمایش، سینما و موسیقی پس از به قدرت رسیدن حکومت اسلامی در ایران با آن روبرو بوده اند.
با وجود موفقیت های بسیاری که هنرمندان ایرانی مهاجر و در تبعید کسب کرده اند، اما بخش بزرگی از جامعه هنرمندان ایرانی مقیم خارج از کشور بیشتر فعالیت های هنری خود را برای مخاطب فارسی زبان تهیه می کنند و تعداد اندکی برای جلب مخاطب غیرایرانی و غیرفارسی زبان موفق بوده اند.
برخی معتقدند کوچ و تجربه ارائه اثر هنری در خارج از کشور مادری به غنای ادبیات و آثار هنری کمک می کند اما از سویی دیگر تعدادی از هنرمندان، جداشدن از ریشه های زبانی و ادبی و فرهنگی و اجتماعی را از جمله بزرگترین مشکلات ادامه فعالیت های هنری و ارائه آثار ماندگار می بینند.
لوون هفتوان هنرمند رشته های مختلف هنرهای نمایشی است که از ماه مه سال ١٩٩٥ در تورنتو در کانادا اقامت داشته است. او اخیراً با ایفای نقش در فیلم های «پرویز» و «لرزاننده چربی» موفقیت های چشمگیری را برای این فیلم ها به ارمغان آورده است.
«فیلم «لرزانندهٔ چربی» در اولین اکران جهانی در جشنواره «ساندنس»، برندهٔ ببر طلایی جشنوارهٔ رتردام شد. فیلم «پرویز» اخیراً جایزه بهترین فیلم هجدهمین جشنواره بین المللی کرالا را به خود اختصاص داد. «پرویز» همچنین پس از دریافت جایزه ویژه هیأت داوران در جشنواره سن سباستین و جایزه «گسترش سینمای آسیا» در رم، زردآلوی نقره‌ای جشنوارهٔ فیلم ارمنستان را نصیب خود کرد. اخیرا نیز «پرویز» در جشنوارهٔ فیلمهای ایرانی سن فرانسیسکو جوایز بهترین کارگردانی، فیلمنامه، فیلمبرداری و بهترین بازیگر مرد را کسب کرد.
به دلیل موفقیت های هنری اخیر لوون هفتوان در بازی در این فیلم ها وب سایت فارسی صدای آمریکا با او به گفتگو نشست و در مورد تجربیات چند دهه گذشته او در ایران و در خارج از کشور صحبت کرد.
آقای هفتوان در سال ۱۹۹۱ به دعوت جشنواره بین‌المللی تئاتر ارمنستان از ایران خارج شد و سپس جهت ادامه تحصیل در رشتهٔ کارگردانی به مسکو سفر کرد. وی مدتی در سفارت ایران در اوکراین در بخش امور فرهنگی و دانشجویی فعالیت کرده و از آنجا راهی اروپا و سپس عازم کانادا شد.
آقای هفتوان در مورد فعالیت های هنری چند سال گذشته خود به وب سایت فارسی صدای آمریکا می گوید: «از سال ۲۰۱۰، پس از ۱۹ سال دوری، برای شرکت در جشنوارهای تئاتر به ایران چندین بار سفر کردم که موجب آشنایی من با برخی کارگردانان سینمای مستقل ایران از جمله محمد شیروانی و مجید برزگر شد. بنا بر پیشنهاد این دوستان ، در سال ٢٠١١ در دو فیلم لرزانندهٔ چربی و پرویز نقش اصلی را ایفا کردم، که هر دو موفقیتهای زیادی در جشنوارهای مختلف کسب کردند. البته قبلا نقشهای کوچکی در کارهای خسرو سینایی، ایرج طهماسب و بهروز افخمی بازی کرده بودم، ولی هیچوقت بازیگری سینما برایم وسوسه انگیز نبود و نیست».
لوون هفتوان در مورد چالش های پیش روی هنرمندان مهاجر برای یافتن مخاطب می گوید « هنرمندان مهاجر اهل هر کشوری و در هر کشور میزبان که باشند با مشکل پیدا کردن مخاطب روبرو هستند. البته هنرمندان تجسمی و موسیقی شاید اندکی آسوده ترند، چرا که موانع زبانی را در خلاقیت خود ندارند. من از سالها پیش سعی کردم به زبان کشور میزبان تولید داشته باشم، چرا که در ازای همان هزینه‌ها و انرژی صرف شده، امکانات گسترده تری برای ارائه و بازتاب فراهم میباشد».
وی تاکید می کند «من سعی کردم موضوعاتی را به عنوان محور کارهایم برگزینم که قالب سیاسی نداشته و بیشتر جنبه‌های اجتماعی و روانشناسانه داشته باشد. شخصاً چون از کودکی در محیط دو فرهنگی ( ایرانی و ارمنی ) بزرگ شده‌ام، همواره نگران بوده‌ام که خود را درگیر تفاوتهای ملی و مذهبی ننمایم».
آقای هفتوان می گوید «هنر تبعیدی اساساً با هنر مهاجرت تفاوت دارد، هنرمند تبعیدی انگیزه و حاصل کارش مخاطب حاضر ندارد و صرفاً در فضای مجازی روزگار می گذراند، در صورتی که هنرمند مهاجر آمده است که بماند، بزید و بزاید و با محیط و واقعیت فعلی خود دست و پنجه نرم می‌کند. مهاجر آمده است که خانهٔ جدید خود را بسازد و فرزندانش را در این سرزمین بزرگ کند. هنرمند مهاجر هم باید زاینده باشد. خودش را در مصاف با دیگران بیازماید. زبان جدید خود را کشف کند و جهان را دگرگونه توصیف کند».
این هنرمند مقیم کانادا می گوید «تبعید عمر خودش را دارد. یا به سر می آید و یا در جامعه مهاجر به تدریج محو می شود. خوش به حال هنرمندانی که تبیعید را به سرمیاورند، چون درد غریبی است محو و گم شدن».
لوون هفتوان از ماه مه سال ۱۹۹۵ در تورنتو اقامت کرده و در رشته های مختلف هنرهای نمایشی فعالیت داشته است. او در کانادا در مقام کارگردان، بازیگر و مشاور چندین جشنواره هنری فعال بوده و در طی دهه های گذشته نمایشهای متعددی از آثار چخوف، پینتر، ساعدی، آرابال، ویلیام سارویان، لئون شانت و برایان فریل به زبانهای انگلیسی، فارسی و ارمنی تولید و اجرا کرده که بنا به گفته خود او با استقبال مخاطبین روبرو شده اند.
