هشدار: حاوی محتوای مربوط به خودکشی
هیچ‌چیز مهم‌تر از جان انسان نیست. اگر به خودکشی فکر می‌کنید، برای کمک‌گرفتن با این شماره‌های ویژه تماس بگیرید: در ایران: اورژانس اجتماعی ۱۲۳، صدای مشاور ۱۴۸۰، یا اورژانس روان‌پزشکی تهران ۴۴۵۰۸۲۰۰
در آمریکا: مرکز پیشگیری از خودکشی ۱۸۰۰۲۷۳۸۲۵۵، یا خط ملی پیشگیری از بحران و خودکشی ۹۸۸
در کانادا: شماره ۹۱۱ یا ۱۸۳۳۴۵۶۴۵۶۶
در بریتانیا: ۱۱۶۱۲۳
و در افغانستان: ۱۱۹
کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار و همکار سابق صدای آمریکا، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، روز چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳ در اعتراض به شرایط زندانیان سیاسی جمهوری اسلامی، به زندگی خود پایان داد.
دو منبع مطلع در گفت‌وگو با صدای آمریکا این خبر را تایید کرده‌اند.
همچنین عبدالله مومنی فعال سیاسی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: ساعت هفت متوجه شدم که کیانوش توئیت زده که... هر چقد ترافیک سنگین تر، دلهره من بیشتر، تا رسیدم به پل حافظ... از قد رعنای که یک ملحفه سفید روش انداخته شده و از مامورا پرسیدم اسمش چیه گفتند کیانوش... بر پیشانی خودم زدم و گفتم ای وای».
حسین رونقی فعال سیاسی مخالف حکومت هم در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «هر کاری از دستمون بر می‌اومد رو انجام دادیم، دیشب، امروز، اما کیانوش رفت.»
عالیه مطلب‌زاده روزنامه‌نگار و تعداد دیگری فعالان مدنی نیز با انتشار پستی در ایکس این خبر را تایید کرده است.
کیانوش سنجری لحظاتی پیش از پایان دادن به زندگی خود، در شبکه ایکس (توییتر سابق) نوشت: «زندگی من پس از این توییت به پایان خواهد رسید اما فراموش نکنیم که ما برای عشق به زندگی جان داده و می‌دهیم، و نه مرگ. آرزومندم روزی ایرانیان بیدار و بر بردگی چیره شوند.»
او همچنین عکسی را از روی یک پل با این عنوان منتشر کرد: «۷ شب، پل حافظ، چهارسو».
او یک روز قبل از این اقدام با انتشار پستی در ایکس اعلام کرده بود که اگر تا ساعت ۷ غروب روز چهارشنبه ۲۳ آبان سال ۱۴۰۳، فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی، توماج صالحی و آرشام رضایی از زندان آزاد نشوند و خبر آزادی‌شان در سایت خبری قوه قضاییه منتشر نشود، در اعتراض به دیکتاتوری خامنه‌ای و شرکایش به زندگی خود پایان خواهد داد.
پس از انتشار این پست شمار بسیار زیادی از کاربران از طیف‌های مختلف سیاسی و فکری با ارسال پیام زیر پست او تلاش کردند تا این فعال سیاسی را از تصمیمش منصرف کنند.
کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار سابق صدای آمریکا، وبلاگ‌نویس و فعال حقوق بشر متولد ۱۳۶۱ در تهران بود و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود را از دوران دانشجویی آغاز کرد. او که در جبهه متحد دانشجویی و کمیته گزارشگران حقوق بشر نقش داشت، بارها به دلیل انتشار گزارش‌هایی درباره وضعیت زندانیان سیاسی و افشای موارد نقض حقوق بشر بازداشت شد و مدتی را در زندان سپری کرد.
گزارش‌های او شامل مستندسازی وضعیت نامطلوب زندانیان سیاسی، رفتارهای خشن مأموران امنیتی و سایر موارد نقض حقوق بشر بود که در رسانه‌های مختلف و به‌ویژه وبلاگ شخصی‌اش منتشر می‌کرد.
او در سال ۱۳۸۵، پس از تحمل فشارهای شدید امنیتی مجبور به ترک ایران شد. ابتدا به کردستان عراق پناه برد و سپس با کمک سازمان عفو بین‌الملل به نروژ منتقل شد. او بعداً به آمریکا مهاجرت کرد و به فعالیت‌های رسانه‌ای خود در تبعید ادامه داد.
سنجری پس از حضور در آمریکا با صدای آمریکا و سازمان‌هایی مانند بنیاد برومند و سازمان حقوق بشر ایران همکاری داشت و گزارش‌هایی را در خصوص وضعیت حقوق بشر و زندانیان سیاسی ایران ارائه می‌کرد.
کیانوش سنجری پس از چندین سال زندگی در تبعید، در مهرماه ۱۳۹۵ تصمیم به بازگشت به ایران گرفت، هدف او از این بازگشت مراقبت از مادر بیمارش بود. بازگشت او با وجود خطرات و تهدیدهای احتمالی صورت گرفت و چند روز پس از ورود به ایران، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به ۱۱ سال زندان محکوم شد.
او را در دوران حبس به بیمارستان روانی امین‌آباد منتقل کردند و تحت فشارهای شدیدی قرار گرفت. او در گفت‌وگو با صدای آمریکا درباره شکنجه‌های روانی این دوره افشاگری کرده بود.
سنجری در سال ۱۴۰۱ پس از چندین سال حبس و ممنوع‌الخروجی، دوباره موفق شد ایران را ترک کند. با این حال، پس از مدت کوتاهی بار دیگر به کشور بازگشت و در ایران به فعالیت‌های حقوق بشری خود ادامه داد.
