سینمای لارس فون تریه، کارگردان دانمارکی یکی از پیچیده‌ترین هاست. این پیچیدگی، محصول مفاهیم و فلسفه‌های اجتماعی و روانشناسانه‌ای است که در پس آثار او جاری است. سینمای او ساختار شکن است، نمود این ساختار شکنی در آنجاست که در سال ۹۵ میلادی، به همراه توماس وینتربرگ، سورن یاکوبسن و کریستین لورینگ، قانون "دومه ۹۵" را امضا کردند تا متعهد شوند به هیچ قاعده و قانون کلاسیک و آکادمیک سینما وفادار نخواهند بود. صاحبنظران معتقدند، سینمای فون تریه سینمای زخم‌ها و دردهاست، سینمایی که نگاه کردن به زندگی را سخت‌تر می‌کند. در این برنامه آرزو خلیلی، محقق فلسفه هنر از دانشگاه ویرجینیا تِک آمریکا و علی فرهمند، نویسنده، منتقد و فیلمساز از زیباشناسی مفهومی - فرمی فیلم‌های لارس فون تریه گفته اند.