در این مستند، روایت وحید پوراستاد را می‌بینیم از این‌که چگونه جمهوری اسلامی ما را وارد «دنیای اورولی» کرد؛ همان ویران‌شهری که جورج اورول در کتاب «۱۹۸۴» آن را پیش‌بینی کرده بود. در سال ۱۳۵۷ وقتی نظام ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی در ایران فروپاشید، جمهوری اسلامی با دنیا و ماهیتی کاملاً متفاوت روی کار آمد. حاکمان اسلامی جدید، می‌خواستند با عقاید و افکارشان در نظام جدید، به «انسان»‌ها شکل جدیدی بدهند. حکومت ایدئولوژیک اسلامی «زبان» و ادبیات جدیدی داشت؛ با این «زبان انقلاب» تغییرات ساختاری در زندگی مردم ایران ایجاد کرد و همه چیز را همانند «دنیای اورولی» تغییر داد. حاکمان اسلامی، «حقیقت» را همانند «دنیای اورولی» فقط نزد خود می‌دانستند و غیر از آن را «جرم اندیشه». جرمی که باید توسط «پلیس فکر» کنترل می‌شد تا هیچ واژه‌‌ای در تضاد با زبان انقلاب و ایدئولوژی‌ حاکم بکار ‌برده نشود. بر همین مبنا، روند تغییر در نام‌ها، اسامی، فرهنگ، زبان، تاریخ و ... در جمهوری اسلامی نیز، روز به روز ادامه پیدا کرد و صدها کلمه و نهاد ایدئولوژیک جایگزین شد. حاکمان جمهوری اسلامی پس از حذف مخالفان و تغییر و توقف تاریخ و حقیقت، باز هم نیاز به واژه جدید در «زبان انقلاب» داشتند تا با آن، منتقدان را سرکوب و یا کنترل کنند؛ بنابراین، با واژه «تبلیغ علیه نظام» به میدان آمدند.