این روزها شهرهای مختلف ایران صحنه نافرمانی مدنی زنانی است که چراغ مبارزه با بنیان‌های ایدئولوژیک حکومت را روشن نگه داشته‌اند؛ زنانی که علیه چهار دهه ستم و سرکوب به پا خاسته‌اند و می‌خواهند سکان زندگی‌‌ خودشان را در دست بگیرند. نافرمانی مدنی زنان چه تاثیری بر پیشبرد اهداف جنبش «زن، زندگی، آزادی» دارد؟ چرا حکومت حاضر به عقب‌نشینی نیست؟ آیا برخوردهای حکومتی می‌تواند آتش مبارزات مدنی زنان را خاموش کند؟