سهیل عربی زندانی سیاسی در ایران که دوران محکومیت خود را بدون حتی یک روز مرخصی در زندان تهران بزرگ سپری می‌کند، در یک فایل صوتی، که نسخه‌ای از آن برای صدای آمریکا ارسال شده، وضعیت و شرایط زندان تهران بزرگ را «نامناسب» و «اسفبار» توصیف کرد.
آقای عربی می‌گوید: «وضعیت زندان تهران بزرگ به طور کلی اسفناک است و به دلیل رعایت نشدن بهداشت، بسیاری از زندانیان به بیماری‌های پوستی مبتلا شده‌اند و خطر شیوع ویروس‌ها و باکتری‌ها در بندهای مختلف زندان جان بیش از ۲۰ هزار انسان را در معرض خطر قرار داده است.»
سهیل عربی که از زندان تهران بزرگ به عنوان «شکنجه‌گاه و تخریب‌گاه» یاد می‌کند، می‌گوید: «وضعیت بهداشت، درمان، خوراک، و حتی آب اسفناک است؛ غذای زندان قابل خوردن نیست و آب آشامیدنی زندان آلوده است.» به گفته این زندانی سیاسی تهیه آب آشامیدنی، مواد خوراکی، دارو، لواز بهداشتی، و هزینه ضدعفونی کردن بند از جمله مواردی است که زندانی باید خودش هزینه آن را پرداخت کند.
به گفته سهیل عربی، در حال حاضر «دو بند در تیپ یک زندان تهران بزرگ برای قرنطینه کردن افرادی استفاده می‌شود که تست کرونای آنها مثبت بوده است. آنها تا زمانی که به یک قدمی مرگ نرسند به بیمارستان اعزام نمی‌شوند؛ زیرا سازمان زندان‌ها به اکثر بیمارستان‌ها بدهی دارد و تعداد اندکی از درمانگاه ها و بیمارستان ها حاضر به پذیرش زندانیان هستند.»
پیش از این بنیاد عبدالرحمن برومند نیز در گزارشی تفصیلی از زندان‌های ایران که نسخه‌ای از آن در اختیار صدای آمریکا قرار گرفته بود علاوه بر اعلام هشدار نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی و عقیدتی و خودداری مقامات قضایی از دادن مرخصی و امکانات بهداشتی به آنان به بازداشت‌های بی‌دلیل، از جمله بازداشت «شخصی که به دلیل خرید موبایل مسروقه حدود دو هفته در زندان تبریز بازداشت بود و در اوایل فروردین ماه با علائم کرونا به بیمارستان اعزام شد و در آنجا فوت شد» اشاره کرده بود.
آقای عربی با اشاره به حق مرخصی زندانیان می‌گوید، تبعیض میان زندانیان در اعزام به مرخصی یکی از معضلات اکثر زندانیان است و مسئولان قضایی می‌گویند «مرخصی حق زندانی نیست، بلکه امتیازی است که بخاطر حسن اخلاق به زندانی داده می‌شود.»
سهیل عربی همچنین بنا بر مشاهدات خود می‌گوید که بسیاری از محکومانی که به عنوان مفسدان اقتصادی ایران شناخته می‌شوند به مرخصی‌های طولانی‌مدت اعزام می‌شوند؛ اما به «زندانیان سیاسی و عقیدتی مانند آرش صادقی، زندانی سیاسی در ایران، با آن که به مرخصی درمانی نیاز دارد، مرخصی داده نمی‌شود.»
آرش صادقی، زندانی سیاسی که به خاطر انتقاد از جمهوری اسلامی به ۱۹ سال زندان محکوم شده است، به رغم ابتلا به سرطان در زندان بدون مداوا رها شده است. یک منبع آگاه پیشتر به صدای آمریکا گفته بود که به رغم «متاستاز» (گسترش سلول‌های سرطانی به بافت‌های دیگر) بیش از یک سال است که روند مداوای او منقطع بوده و بعضا با تاخیر دنبال شده است.
به گفته سهیل عربی استفاده از مرخصی‌های طولانی مدت تنها یکی از هزاران امتیازی است که زندانیان وابسته به حکومت «در ازای پرداخت رشوه» در طول زمان بازداشت خود از آنها استفاده می‌کنند. استفاده از تلفن به مدت زمان دلخواه و اقامت در اتاق‌هایی که تنها دو یا سه زندانی دیگر در آن حضور دارند از دیگر امکانات زندانیان وابسته به حکومت است. این درحالی است که به گفته وی در سلول‌های دیگر بیش از ۴۰ زندانی به صورت فشرده و در کنار هم شب را تا صبح سپری می‌کنند.
این زندانی سیاسی در ادامه صحبت‌های خود یکی از معضلات این زندان را خرید و فروش مواد مخدر در این زندان عنوان کرده است و می‌گوید: «در حالی که دسترسی به کتاب، روزنامه، و مجله‌ها بسیار دشوار و پرهزینه است، دسترسی به مواد مخدر آسان است.»
به گفته آقای عربی، به دلیل رعایت نشدن طرح طبقه بندی زندانیان بر اساس نوع جرم و تفکیک جرائم، آن دسته از زندانیان سیاسی که در اعتراض به اوضاع اقتصاد و معیشت آبان ماه سال گذشته بازداشت شده بودند در خطر جدی آلوده شدن به موادمخدر قرار گرفته‌اند.
سهیل عربی، عکاس، وبلاگ نویس و فعال مدنی، آذرماه سال ۹۲ توسط سپاه پاسداران بازداشت شد. حکم صادره علیه او، که در ابتدا به اتهام «سب‌النبی و توهین به مقدسات» به اعدام محکوم شده بود، پس از مدتی توسط یکی از شعبات دیوان عالی کشور نقض شد. او پس از اعاده دادرسی و نقض حکم، به ۷ سال و نیم حبس محکوم شد؛ اما مجددا در مهرماه سال ۹۸ به غیر از محکومیت قبلی، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی احمدزاده، به ۳ سال دیگر زندان و تبعید به برازجان محکوم شد.
ایالات متحده بارها و در موارد مختلف برخوردهای خشونت آمیز و سرکوب گسترده معترضان و فعالان مدنی، و نیز نقض مکرر و مداوم حقوق شهروندان ایران توسط رژیم حاکم بر آن کشور را محکوم کرده است.