Ruski predsednik Vladimir Putin često tvrdi da je slučaj Kosova stvorio presedan koji je omogućio rusku vojnu intervenciju u separatističkim područjima bivšeg Sovjetskog saveza, priznanje nezavisnosti Abhazije i Južne Osetije i aneksiju Krima. O opravdanosti te tvrdnje, te njenim implikacijama po današnju situaciju, raspravljalo se na nedavnom skupu koji je održan na Univerzitetu Džons Hopkins. Američki analitičari Danijel Server i Kurt Volker, koji su govorili na skupu, kažu za Glas Amerike da Kosovo ne može da bude opravdanje za ruske poteze prema susjedima.
Vladimir Putin se nada da postoji neka vrsta analogije između Kosova, Južne Osetije i Abhazije, kaže analitičar Danijel Server, uz ocjenu da je to u potpunosti pogrešno.
„Reč je o bizarnom poređenju. Na Kosovu nema presedana za jednostrane poteze Rusije, koja se pretvara da štiti one koji govore ruski jezik kada iskreno nije bilo mnogo slučajeva kršenja njihovih prava, naročito ne na Krimu, gdje ih u stvari nije bilo. Ne smatram da taj presedan, na koji se on poziva, postoji.“
Moskva, kako ističe Server, ima prednost na Krimu zbog geografije, te spremnosti na upotrebu sile i zastrašivanja.
„Slučaj Krima nema veze sa Kosovom, već je riječ o agresiji“, ističe Server.
Ruski lider koristi primjer Kosova kao opravdanje za akcije u Abhaziji, Južnoj Osetiji, na Krimu, i u istočnoj Ukrajini, smatra Kurt Volker, izvršni direktor Mekejnovog instituta za međunarodno liderstvo.
„To je samo metod koji Rusija koristi, na čije značenje ne bi trebalo obraćati više pažnje. Rusija radi to što radi zbog percepcije nacionalne veličine, želi da napadne, okupira i uzme susjedne teritorije, podrži građane koji govore ruski i primjer Kosova koristi samo kao izgovor.“
Volker poručuje da je potrebno jasno staviti do znanja da ono što se dogodilo na Kosovu ne može da se poredi sa događajima u Južnoj Osetiji, Abhaziji ili na Krimu.
„Imali smo etničko čišćenje koje su počinili Srbi unutar Kosova. Stvorena je izbjeglička kriza, sa preko milion i po izbjeglica. Životi hiljada ljudi su bili ugroženi. Međunarodna zajednica je imala nekoliko rezolucija Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija koje su osuđivale te poteze Srbije i tražile rešenje krize. To se sve dogodilo prije nego što je NATO intervenisao na Kosovu da bi zaustavio ubijanje. Nije bilo rezolucije Ujedinjenih nacija (chapter 7) za odobrenje upotrebe sile, ali je bilo nekoliko drugih rezolucija u kojima je Rusija učestovavala. Čim se Srbija povukla, usvojena je još jedna rezolucija u kojoj je Rusija učestovavala, 1244, za uspostavljanje prisustva Ujedinjenih nacija, UN administracije, protektorata na Kosovu. Rusija je učestovava i u mirovnim snagama. Zatim smo imali period od više od osam godina u kojem je bila administracija na Kosovu i napori da se pregovorima dođe do diplomatskog rešenja koje bi bilo prihvatljivo za obje strane. Rusija je u potpunosti bila dio tih pregovora, kao i Srbija. I to je trajalo dugo vrijeme. Rusija je na Krimu rasporedila svoje snage, anektirala teroritoriju unilateralno, bez UN procesa i pregovora, sve u roku od nekoliko mjeseci. To je razlika i moramo da budemo veoma jasni u pogledu onog što se dogodilo u Ukrajini.“
