ចំនួនសត្វស្លាបនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកកំពុងធ្លាក់ចុះក្នុងអត្រាគួរឱ្យព្រួយបារម្ភ។ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍មួយរបស់សម្ព័ន្ធភាពអង្គការវិទ្យាសាស្ត្រនិងអភិរក្សដែលបានចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី ១៣ ខែមីនាកន្លងទៅនេះ។
ការបាត់បង់ជម្រកនិងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុគឺជាកត្តារួមចំណែកសំខាន់ៗមួយចំនួនដែលធ្វើឱ្យចំនួនសត្វស្លាបធ្លាក់ចុះ។ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍អំពីស្ថានភាពសត្វស្លាបនៅសហរដ្ឋអាមេរិកឆ្នាំ ២០២៥ (2025 U.S. State of the Birds)។
សត្វស្លាបជាង ១០០ ប្រភេទដែលស្ថិតក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់របាយការណ៍នេះ បានឈានដល់«ចំណុចរបត់»មួយ ដោយមានចំនួនធ្លាក់ចុះជាងពាក់កណ្ដាលនៅក្នុងរយៈពេល ៥០ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ របាយការណ៍នេះបានបង្ហាញថាចំនួនសត្វស្លាបទាំងនេះនៃគ្រប់ជម្រករស់នៅទាំងអស់កំពុងធ្លាក់ចុះ ដែលក្នុងនោះរួមមានទាំងសត្វទាផងដែរ ដែលពីមុនត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាជោគជ័យនៃការអភិរក្ស។
លោក Michael Parr ប្រធានអង្គការអភិរក្សសត្វស្លាបអាមេរិក (American Bird Conservancy) បានប្រាប់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានReutersថា៖«ចំណុចវិជ្ជមានតែមួយគត់គឺសត្វស្លាបទឹកដូចជាសត្វក្រសានិងសត្វកុកជាដើមដែលមានការកើនឡើងខ្លះ»។
សត្វទាបានធ្លាក់ចុះចំនួនប្រហែល ៣០%ចាប់ពីឆ្នាំ ២០១៧ មក ប៉ុន្តែចំនួនសត្វទានេះនៅតែខ្ពស់ជាងចំនួនរបស់សត្វនេះកាលពីឆ្នាំ ១៩៧០។ នេះបើយោងតាមសេចក្ដីរាយការណ៍របស់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានAPអំពីរបាយការណ៍នេះ។
អ្នកស្រី Amanda Rodewald ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាសត្វស្លាបនៃមន្ទីរពិសោធន៍បសុសត្វរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Cornell បានប្រាប់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន Reuters ថា៖«ប្រភេទសត្វស្លាបប្រហែលមួយភាគបី[ក្នុងចំណោមសត្វស្លាបទាំងអស់ចំនួន ២២៩ ប្រភេទ]នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកតម្រូវឱ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់អភិរក្សជាបន្ទាន់ ហើយប្រភេទសត្វស្លាបទាំងនេះតំណាងឱ្យជម្រកនិងប្រព័ន្ធដ៏សំខាន់នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកនិងរួមមានទាំងប្រភេទសត្វស្លាបដែលយើងធ្លាប់ចាត់ទុកជាយូរមកហើយថាសម្បូរហូរហៀរ»។
ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន Reuters បានរាយការណ៍ថា ក្នុងចំណោមសត្វស្លាបដែលបាត់បង់ច្រើនជាងគេបង្អស់មានទាកាបព្រៃ សត្វស្លាប Allen's hummingbird ក្អែកទឹកមុខក្រហម និងសត្វស្លាបផ្សេងទៀត និងថាសត្វស្លាបមួយចំនួននៅក្នុងក្រុម«ហានិភ័យធ្ងន់ធ្ងរ»នេះស្ថិតក្រោមការការពាររួចហើយរបស់ច្បាប់ស្តីពីប្រភេទសត្វជិតផុតពូជរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក (US Endangered Species Act)។
លោកជីវវិទូ Peter Marra នៃសាកលវិទ្យាល័យ Georgetown ដែលមិនពាក់ព័ន្ធនឹងរបាយការណ៍ថ្មី នេះ បានប្រាប់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានAPថា៖«សម្រាប់ប្រភេទនីមួយៗដែលយើងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ វាប្រៀបដូចជាការទាញសរសៃមួយៗចេញពីក្រណាត់ប៉ាក់ដ៏ស្មុគស្មាញនៃជីវិតដូច្នេះដែរ»។
លោកបានបន្ថែមដោយកត់សម្គាល់អំពីការលេចឡើងវិញនៃឥន្ទ្រីក្បាលស ថា ទោះបីជាទិដ្ឋភាពទូទៅមើលទៅដូចជាធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ ក៏វាមិនមែនគ្មានក្ដីសង្ឃឹមដែរ៕
