រដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន — ក្រុមអ្នកជំនាញនិងមន្ត្រីបាននិយាយកាលពីពេលថ្មីៗនេះថា ទីភ្នាក់ងារវិនិយោគបរទេសរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកថ្មីមួយ ដែលមានថវិកា ៦០ពាន់លានដុល្លារ អាចថ្លឹងឲ្យស្មើនឹងទម្ងន់នៃការវិនិយោគនិងប្រាក់កម្ចីរបស់ចិនដែលកំពុងកើនឡើង នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ក្រុមអ្នកជំនាញបានលើកឡើងថា សហរដ្ឋអាមេរិកគួរចាត់វិធានការបន្ថែមទៀត ប្រសិនបើខ្លួនចង់ផ្ដល់ជម្រើសហិរញ្ញប្បទានសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍផ្សេងពីចិន ដល់បណ្ដាប្រទេសអាស៊ី ដូចជាប្រទេសកម្ពុជាដែលមានសេដ្ឋកិច្ចកាន់តែពឹងផ្អែកលើ និងគ្របដណ្ដប់ដោយការវិនិយោគនិងប្រាក់កម្ចីចិន។
លោក Conor Savoy នាយកផ្នែកគោលនយោបាយនិងការតស៊ូមតិនៅមូលនិធិ នវានុវត្តន៍សាកល ឬ Global Innovation Fund ដែលមានមូលដ្ឋាននៅក្នុងទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនបាននិយាយថា ទីភ្នាក់ងារថ្មីនេះគឺជាកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក «ដើម្បីប្រកួតប្រជែងដោយផ្ទាល់ជាមួយប្រទេសចិននៅក្នុងបណ្ដាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ទាំងនេះ» ហើយដើម្បីផ្ដល់ជម្រើសហិរញ្ញប្បទានផ្សេងៗទៀត ខណៈពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិកជឿថា «ការវិនិយោគរបស់ចិននាំមកជាមួយបញ្ហាជាច្រើន»។
សហរដ្ឋអាមេរិកមានការព្រួយបារម្ភកាន់តែខ្លាំងឡើងអំពីកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ចិន នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក និងប្រភេទវិនិយោគផ្សេងៗដែលចិនកំពុងធ្វើ។ ហើយសហរដ្ឋអាមេរិកក៏បារម្ភថាតើការវិនិយោគនេះ កំពុងប៉ះពាល់ដល់សេដ្ឋកិច្ចនៃបណ្ដាប្រទេសក្នុងតំបន់ និងកំពុងបម្រើផលប្រយោជន៍យុទ្ធសាស្ត្ររបស់ប្រទេសចិនដូចម្ដេចខ្លះ។
លោក Savoy ស្ថិតក្នុងចំណោមក្រុមអ្នកជំនាញនិងមន្ត្រីដែលបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅមជ្ឈមណ្ឌល Stimson កាលពីខែមុន ដើម្បីពិភាក្សាពីការចូលរួមរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកលើវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនិងការអភិវឌ្ឍនៅតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។ ហើយពួកគេបានសម្លឹងមើលគម្រោងបង្កើត ទីភ្នាក់ងារហិរញ្ញប្បទានអភិវឌ្ឍន៍អន្តរជាតិ ឬ International Development Finance Corp ហៅកាត់ថា (IDFC)។
នៅថ្ងៃទី៤ ខែតុលា ព្រឹទ្ធសភាសហរដ្ឋអាមេរិកបានអនុម័តច្បាប់ BUILD ដែលបានបង្កើត ទីភ្នាក់ងារហិរញ្ញប្បទានអភិវឌ្ឍន៍អន្តរជាតិ (IDFC) នេះ។ ទីភ្នាក់ងារនេះ នឹង
ទទួលកាន់កាប់ភារកិច្ចហិរញ្ញប្បទានបរទេស ពីទីភ្នាក់ងារអាមេរិកសម្រាប់វិនិយោគឯកជនក្រៅប្រទេស (OPIC) និងទីភ្នាក់ងារសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់អភិវឌ្ឍន៍អន្តរជាតិ (USAID)។
ទីភ្នាក់ងារថ្មីនេះ មានថវិកាចំនួន ៦០ពាន់លានដុល្លារ ហើយនឹងធ្វើកំណែទម្រង់ហិរញ្ញប្បទានការអភិវឌ្ឍរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកលើវិស័យថាមពល កំពង់ផែ និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្លូវទឹក នៅក្នុងបណ្ដាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ ដោយផ្តោតលើគម្រោងវិស័យឯកជននានា។
«ជម្រើសផ្សេងពីចិនដ៏ច្បាស់មួយ»
លោក Clete Willems ជំនួយការរងរបស់ប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកទទួលបន្ទុកកិច្ចការសេដ្ឋកិច្ចអន្តរជាតិនិងជាអនុប្រធានក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ចជាតិមានប្រសាសន៍ថា៖
«សហរដ្ឋអាមេរិកមានការព្រួយបារម្ភកាន់តែខ្លាំងឡើងអំពីកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ចិន នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក និងប្រភេទវិនិយោគផ្សេងៗដែលចិនកំពុងធ្វើ។ ហើយសហរដ្ឋអាមេរិកក៏បារម្ភថាតើការវិនិយោគនេះ កំពុងប៉ះពាល់ដល់សេដ្ឋកិច្ចនៃបណ្ដាប្រទេសក្នុងតំបន់ និងកំពុងបម្រើផលប្រយោជន៍យុទ្ធសាស្ត្ររបស់ប្រទេសចិនដូចម្ដេចខ្លះ»។
លោក Willems បន្តថា៖
«ហើយយើងចង់រកវិធីសាស្ត្រ ផ្ដល់នូវជម្រើសហិរញ្ញប្បទានច្បាស់លាស់មួយផ្សេងពីប្រទេសចិន»។
ហិរញ្ញប្បទានចិនមានហានិភ័យបំណុល
រដ្ឋាភិបាលចិនបានបង្កើនប្រាក់កម្ចីបរទេសនិងការវិនិយោគឯកជនដែលគាំទ្រដោយរដ្ឋ នៅទូទាំងតំបន់អាស៊ីក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ។ រដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងបានផ្តោតលើហិរញ្ញប្បទានសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ តាមរយៈគម្រោងផ្លូវក្រវ៉ាត់មួយ ឬ Belt & Road Initiative និងធនាគារវិនិយោគហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធអាស៊ី ឬ Asian Infrastructure Investment Bank ហៅកាត់ថា (AIIB) ដែលទាញយកគម្រោងពីបណ្ដាស្ថាប័នហិរញ្ញប្បទានពហុភាគីគាំទ្រចម្បងដោយអាមេរិកដូចជា ធនាគារពិភពលោក និងធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ី (ADB)។
ប្រទេសក្រីក្រជាច្រើនដែលបានបង្កើតចំណងទាក់ទងការទូតរឹងមាំជាមួយប្រទេសចិន បានទទួលប្រាក់កម្ចីចិនយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ហើយនៅក្នុងប្រទេសមួយចំនួន ដូចជាប្រទេសស្រីលង្កា បំណុលកាន់តែច្រើនឡើង ហើយក្រោយមកបានបង្ខំឲ្យរដ្ឋាភិបាលប្រគល់សិទ្ធិកាន់កាប់ទ្រព្យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ដូចជាកំពុងផែទៅឲ្យចិន ឬក៏សងបំណុលទាំងនោះ ដោយបើកឲ្យចិនចូលទាញយកធនធានធម្មជាតិផ្សេងៗ។
ប្រទេសកម្ពុជាបានទទួលយកការវិនិយោគនិងប្រាក់កម្ចីរបស់ចិននៅក្នុងវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនិងអចលនទ្រព្យយ៉ាងសម្បើម ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ។ ហើយប្រទេសកម្ពុជា កាន់តែមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយរដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំង ខណៈពេលដែលទំនាក់ទំនងជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក និងបណ្ដារដ្ឋាភិបាលលោកខាងលិចកាន់តែធ្លាក់ចុះ ជាពិសេសនៅពេលលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានអះអាងថាទទួលជ័យជម្នះនៅក្នុងការបោះឆ្នោតក្នុងខែកក្កដា ដែលត្រូវបានគេរិះគន់ថាមិនសេរីនិងមិនយុត្តិធម៌។
ការផ្ដោតសំខាន់របស់សហរដ្ឋអាមេរិកលើហិរញ្ញប្បទានសម្រាប់វិស័យឯកជន
លោក Savoy បានពន្យល់ថា ទីភ្នាក់ងារហិរញ្ញប្បទានអភិវឌ្ឍន៍អន្តរជាតិ (IDFC) នេះ នឹងមិនព្យាយាមប្រជែង ជាមួយចិនក្នុងការផ្ដល់កញ្ចប់វិនិយោគខ្នាតធំនានា
លើគម្រោងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងអចលនទ្រព្យ ដែលធ្វើឡើងក្នុងទ្រង់ទ្រាយជាប្រាក់កម្ចីពីរដ្ឋាភិបាលមួយទៅរដ្ឋាភិបាលមួយ និងជាការវិនិយោគបែបក្រុមហ៊ុនរដ្ឋនោះទេ។
លោក Savoyបានលើកឡើងបន្ថែមថា ទំហំឥទ្ធិពលរបស់ទីភ្នាក់ងារ (IDFC) ថ្មីនេះ អាចនៅមានកម្រិត ប៉ុន្តែមូលនិធិរបស់វា នឹងមានភាពទាក់ទាញសម្រាប់បណ្ដាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ ព្រោះវាមិនមានហានិភ័យបំណុលរដ្ឋាភិបាលដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន ហើយមូលនិធិនេះផ្ដោតសំខាន់លើតែគម្រោងក្នុងវិស័យឯកជន ដែលរដ្ឋាភិបាលចិនកម្រដាក់វិនិយោគទុនលើប៉ុណ្ណោះ។
លោក Savoy ថ្លែងថា៖
«ទីភ្នាក់ងារហិរញ្ញប្បទានអភិវឌ្ឍន៍អន្តរជាតិ (IDFC) នឹងមានលទ្ធភាពច្រើនជាងមុន ក្នុងការជួយវិស័យឯកជន។ ខ្ញុំជឿថា ទីបំផុត ការគាំទ្រវិស័យឯកជនគឺជាអត្ថប្រយោជន៍ប្រៀបធៀបមួយ ដែលសហរដ្ឋអាមេរិក អាចផ្ដល់ឲ្យក្នុងបរិបទទាំងនេះ ហើយវាគឺជាអ្វីដែលប្រទេសចិនមិនបានផ្ដល់ឲ្យទេ។
ទីភ្នាក់ងារថ្មីនេះ ត្រូវបានគេដឹងថា នឹងបង្កើនការគាំទ្រសម្រាប់ការវិនិយោគឯកជនអាមេរិក នៅក្នុងបណ្ដាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ ឧទាហរណ៍ដូចជាការធានារ៉ាប់រងលើហានិភ័យនយោបាយ។
ការគាំទ្ររបស់រដ្ឋាភិបាលអាមេរិកប្រភេទនេះ គឺជាតម្រូវការដែលគេចង់បានណាស់។ នេះបើតាម លោក Hari Achuthan ប្រធានក្រុមហ៊ុន ACO Investment Group និងក្រុមហ៊ុនបុត្រសម្ព័ន្ធ Convalt Energy។
លោក Achuthan និយាយថា៖
«គុណវិបត្តិមួយដែលយើងមានគឺថា មិនមានស្ថាប័នអាមេរិករឹងមាំមួយដែលចេញមុខនិយាយថា៖ នេះជាអ្វីដែលយើងនឹងធ្វើ។ យើងនឹងគាំទ្រក្រុមហ៊ុនអាមេរិកនានា។ យើងនឹងផ្ដល់ហិរញ្ញប្បទានសម្រាប់គម្រោងនេះ ហើយយើងនឹងគាំទ្រគម្រោងនេះទៅមុខទៀត»។
ការវិនិយោគលើវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលបណ្ដាប្រទេសនៅក្នុងតំបន់ឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិកត្រូវការគឺ ប្រមាណ ២៦លានលានដុល្លារ នៅត្រឹមឆ្នាំ២០៣០ ដើម្បីរក្សាសន្ទុះនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ច។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដើម្បីផ្ដល់នូវជម្រើសបន្ថែម ផ្សេងពីការប្រាក់កម្ចីនិងការវិនិយោគចិន សហរដ្ឋអាមេរិកគួរតែជំរុញឲ្យប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ មានលទ្ធភាពល្អជាងមុនក្នុងការទទួលបានហិរញ្ញប្បទានពីបណ្ដាធនាគារពហុភាគីសំខាន់ៗទាំងឡាយ។
លោក Savoy ថ្លែងថា៖
«ខ្ញុំក៏គិតផងដែរថា យើងត្រូវព្យាយាមធានាថាធនាគារពិភពលោក ធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ី និងធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាហ្វ្រិក ត្រូវបានសម្របសម្រួលឲ្យមានដំណើរការរលូនល្អ ហើយយើងគួរតែកែសម្រួលភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់យើងតាមរយៈស្ថាប័នទាំងនេះ ព្រោះកិច្ចការរបស់ស្ថាប័នទាំងនេះ ត្រូវតែជាផ្នែកមួយនៃកញ្ចប់កិច្ចព្រមព្រាងជំនួញទូលំទូលាយជាងនេះ ដែលយើងផ្ដល់ទៅឲ្យវិស័យឯកជនក្នុងតំបន់អាស៊ី»។
ប្រទេសចិននៅតែគ្រប់ដណ្ដប់វិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ
យ៉ាងណាក្តី អ្នកចូលរួមពិភាក្សាទាំងអស់ យល់ស្របថា វាជារឿងពិបាកមួយសម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងការផ្ដល់ហិរញ្ញប្បទានសម្រាប់តម្រូវការហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដ៏មហិមាក្នុងតំបន់អាស៊ី។ ហើយប្រទេសចិននឹងនៅតែបន្តគ្របដណ្ដប់លើការផ្ដល់ហិរញ្ញប្បទានក្នុងវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនេះ ទៅថ្ងៃអនាគត។
អ្នកស្រី Sumona Guha អនុប្រធានក្រុមហ៊ុន Albright Stonebridge Group បានឲ្យដឹងថា៖
«ការវិនិយោគលើវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលបណ្ដាប្រទេសនៅក្នុងតំបន់ឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិកត្រូវការគឺ ប្រមាណ ២៦លានលានដុល្លារ នៅត្រឹមឆ្នាំ២០៣០ ដើម្បីរក្សាសន្ទុះនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ច»។
លោក Savoy និយាយថា៖
«ខ្ញុំគិតថាក្នុងរយៈពេលវែង យើងគួរសម្លឹងមើលថាតើសហរដ្ឋអាមេរិកអាចសហការជាមួយចិនលើផ្នែកសមស្របណាខ្លះ ព្រោះទីបំផុត ប្រទេសចិនផ្ដល់ហិរញ្ញប្បទានយ៉ាងច្រើនសម្រាប់វិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ។ បណ្ដាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងតំបន់អាស៊ី ត្រូវការការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ណាស់។
លោក Savoy បន្តថា៖
«អ្វីដែលយើងចង់ឃើញគឺថា ការវិនិយោគត្រូវបានធ្វើឡើងដោយមានការទទួលខុសត្រូវនិងចីរភាព។ ទៅថ្ងៃអនាគត ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ប្រទេសចិននឹងបែរមកយល់ថា នេះជាបទដ្ឋាននៃការវិនិយោគនៅបរទេសដែលពួកគេគួរធ្វើតាម»។
