អ្នកជំនាញនានាបាននិយាយថា ប្រធានាធិបតីចិនលោក Xi Jinping កំពុងដាក់អនាគតនយោបាយរបស់លោកលើគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដ ដ៏តឹងរ៉ឹងមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ស្របពេលដែលលោកកំពុងឈរឈ្មោះសម្រាប់ការតែងតាំងជាប្រមុខដឹកនាំគណបក្សកុម្មុយនីស្តជាបន្តនៅអាណត្តិទី ៣ នៅក្នុងឆ្នាំនេះ។
ប្រទេសចិនកំពុងបន្តអនុវត្តគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដ ចំណែកឯសហរដ្ឋអាមេរិកនិងប្រទេសផ្សេងទៀតចាប់តាំងពីទ្វីបអឺរ៉ុបរហូតដល់ទ្វីបអាស៊ីកំពុងលុបចោលឬក៏បន្ធូរបន្ថយការរឹតត្បិតនិងរស់នៅជាមួយនឹងស្ថានភាពដែលមានជំងឺកូវីដ។
លោក Neil Thomas ដែលជាអ្នកវិភាគអំពីកិច្ចការប្រទេសចិននៃអង្គការ Eurasia Group ដែលជាអង្គការប្រឹក្សាយោបល់ផ្នែកហានិភ័យនយោបាយ បានសរសេរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជារដ្ឋាភិបាលចិនប្រកាន់ខ្ជាប់ជាមួយនឹងវិធីសាស្ត្រនេះ?»។
អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) បានហៅគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះថាមិនស្ថិតស្ថេរនោះទេ។
លោក Thomas បានសរសេរបន្តថា៖ «មូលហេតុចម្បងបំផុតគឺថា លោក Xi [Jinping] បានវិនិយោគដើមទុននយោបាយជាច្រើនលើគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះ។ គោលនយោបាយនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាជាឧទាហរណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយនៃវិធីដែលគណបក្សកុម្មុយនីស្ត [ចិន] ផ្ដល់អភិបាលកិច្ចល្អដល់ប្រជាពលរដ្ឋចិន»។
ទីក្រុងសៀងហៃដែលមានពលរដ្ឋរស់នៅចំនួន ២៦ លាននាក់ គឺជាទីក្រុងធំបំផុតរបស់ប្រទេសចិន និងជាមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មដ៏ចម្បងបំផុតមួយ។ ទីក្រុងនេះត្រូវបានបិទខ្ទប់អស់រយៈពេលពីរខែដើម្បីបញ្ឈប់ការឆ្លងរាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរទីក្រុងនេះបានអនុញ្ញាតឱ្យអាជីវកម្មទាំងអស់បើកឡើងវិញកាលពីថ្ងៃពុធទី ១ ខែមិថុនា បើទោះបីជាការរឹតត្បិតមួយចំនួននៅបន្តអនុវត្តក៏ដោយ។
អ្នកវិភាគនានាបាននិយាយថា លោក Xi Jinping ជឿថា គោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះនឹងជួយគ្រប់គ្រងបានយ៉ាងប្រសើរនូវចំនួនអ្នកស្លាប់ដោយសារជំងឺនេះនៅក្នុងប្រទេសចិន ដែលជាប្រទេសមានសេវាថែទាំវេជ្ជសាស្ត្រនៅទន់ខ្សោយនៅឡើយ ដែលក្នុងនោះរួមទាំងវ៉ាក់សាំងផងដែរ បើធៀបជាមួយនឹងបណ្ដាបស្ចិមប្រទេសជាច្រើន។
ចាប់តាំងពីពេលដែលជំងឺកូវីដ១៩ បានផ្ទុះឡើងដំបូងមក អត្រាស្លាប់ដោយសារជំងឺនេះនៅក្នុងប្រទេសចិនក្នុងចំនួន ២,៣៤% គឺមានចំនួនជិតពីរដងច្រើនជាងអត្រាឆ្លងជាមធ្យមដែលបណ្ដាលឱ្យស្លាប់ដោយសារជំងឺនេះនៅលើពិភពលោកដែលមានចំនួន ១,២%។ នេះបើយោងតាមទិន្នន័យរបស់វេបសាយ Worldometer។
លោក Huang Kwei-bo សាស្ត្រាចារ្យរងផ្នែកការទូតនៃសាកលវិទ្យាល័យជាតិ Chengchi (National Chengchi University) នៅកោះតៃវ៉ាន់ បាននិយាយថា៖ «បើយើងនិយាយអំពីគោលនយោបាយណាមួយដែលប្រសើរជាងមិនថាជាគោលនយោបាយគ្មានកូវីដ ឬក៏គោលនយោបាយរស់នៅជាមួយនឹងស្ថានភាពមានកូវីដនោះទេ គឺវាដូចទៅនឹងគោលនយោបាយសាធារណៈជាច្រើនទៀតដែរ ដែលវាមានន័យថានឹងមានការជជែកដេញដោលជាច្រើន។ ប៉ុន្តែដើម្បីឱ្យដឹងថាតើគោលនយោបាយនោះល្អឬក៏មិនល្អ គឺយើងមានតែងាកត្រឡប់មកមើលវិញតែប៉ុណ្ណោះទើបដឹង»។
ប្រទេសចិនបានទទួលស្គាល់ថាមានហានិភ័យនៃការស្លាប់បន្ថែមទៀតដោយសារជំងឺកូវីដ១៩ នេះ។
លោក Liu Pengyu អ្នកនាំពាក្យស្ថានទូតចិនប្រចាំរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានឃើញសេចក្ដីរាយការណ៍មួយចំនួនដែលថា ផ្អែកលើគំរូប៉ាន់ប្រមាណថ្មីរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅក្នុងប្រទេសចិននិងសហរដ្ឋអាមេរិក ប្រទេសចិនប្រឈមនឹងហានិភ័យនៃការស្លាប់ដោយសារជំងឺកូវីដ១៩ ជាង ១ លាន ៥ សែននាក់ ប្រសិនបើប្រទេសចិនលុបចោលនូវគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដដ៏តឹងតែងរបស់ខ្លួន»។
លោកបានប្រាប់ VOA ថា៖ «ក្នុងករណីនេះ យើងត្រូវតែប្រកាន់ខ្ជាប់តាមគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះ»។
អនាគតនយោបាយរបស់លោក Xi Jinping
លោក Xi Jinping ដែលជាអគ្គលេខាធិការគណបក្សនយោបាយចម្បងតែមួយគត់របស់ប្រទេសចិន ត្រូវបានជ្រើសរើសជាអ្នកតំណាងសមាជគណបក្សលើកទី ២០ កាលពីចុងខែមេសាកន្លងទៅនេះ។ ការជ្រើសរើសនេះអាចជួយឱ្យលោកត្រូវបានតែងតាំងឱ្យកាន់តំណែងកំពូលនេះម្ដងទៀត។ សមាជគណបក្សនេះគ្រោងនឹងធ្វើឡើងនៅឆមាសទីពីរនៃឆ្នាំ ២០២២ នេះ។ នេះបើយោងតាមសេចក្ដីរាយការណ៍របស់ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មាន Xinhua របស់ចិន។
មេដឹកនាំដែលមានអាយុ ៦៨ ឆ្នាំរូបនេះបានធ្វើជាប្រធានគណបក្សនិងជាប្រធានាធិបតីចិនអស់រយៈពេលប្រហែលមួយទសវត្សរ៍មកហើយ។ ជាទូទៅ តំណែងទាំងពីរនេះដើរទន្ទឹមគ្នា។ ប្រសិនបើគណបក្សផ្ដល់សិទ្ធិឱ្យលោកនៅអាណត្តិទី ៣ ជាបន្តទៀត លោកនឹងនៅកាន់អំណាចរហូតដល់យ៉ាងហោចណាស់ឆ្នាំ ២០២៧។
ការឆ្លើយតបរបស់រដ្ឋបាលក្រុងសៀងហៃចំពោះការកើនឡើងនៃករណីឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ តាំងពីខែមេសាមក បានធ្វើឱ្យមាន «ការរិះគន់ពីពលរដ្ឋ» ទាក់ទិននឹង «កង្វះផលិតផលលក់នៅតាមហាង និងកង្វះលទ្ធភាពទទួលបានសេវាសុខាភិបាល» និងទាក់ទិននឹងវិធានការដែលតម្រូវឱ្យ «កុមារឆ្លងជំងឺ [កូវីដ១៩] រស់នៅផ្ដាច់ពីឪពុកម្ដាយរបស់ខ្លួន»។ នេះបើយោងលើអត្ថបទរបស់អ្នកស្រី Amy Gadsden អនុប្រធានគម្រោងផ្ដួចផ្ដើមសាកលផ្សេងៗនៃសាកលវិទ្យាល័យ Pennsylvania។
នាយករដ្ឋមន្ត្រីចិនលោក Li Keqiang បានព្រមានកាលពីខែឧសភាថា ទីផ្សារការងាររបស់ចិននឹងមាន «ភាពស្មុគស្មាញនិងធ្ងន់ធ្ងរ» ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលចិននៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់តាមគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដ។
លោក Huang Kwei-bo បានបញ្ជាក់ថា ការលើកឡើងរបស់លោក Li Keqiang ប្រហែលជាការរិះគន់ដោយប្រយោលលើការឆ្លើយតបរបស់លោក Xi Jinping ចំពោះវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩។
ការបិទខ្ទប់នៅក្នុងទីក្រុងសៀងហៃ ដែលបានធ្វើឡើងដូចទៅនឹងការបិទខ្ទប់នៅក្នុងទីក្រុង Shenzhen ដែលជាមជ្ឈមណ្ឌលបច្ចេកវិទ្យារបស់ប្រទេសចិនដែរ បានធ្វើឱ្យខ្សែសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់របស់ពិភពលោកដាំក្បាលចុះក្រោមដោយសារតែកង្វះកម្លាំងពលកម្មនៅក្នុងផ្នែកដឹកជញ្ជូន ផ្នែកភស្តុភារ និងផ្នែករោងចក្រ។
អ្នកវិភាគនានាបានសង្កេតឃើញថា កន្លងមក អ្នកធ្វើគោលនយោបាយចិនភាគច្រើនគាំទ្រគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះយ៉ាងហោចណាស់ក៏ដោយស្ងៀមស្ងាត់ដែរ។
លោក Denny Roy សមាជិកជាន់ខ្ពស់នៃមជ្ឈមណ្ឌល East-West Center នៅក្នុងរដ្ឋ Hawaii សហរដ្ឋអាមេរិក បាននិយាយថា៖ «អ្វីដែលយើងអាចមើលឃើញពីខាងក្រៅគឺថាលោក [Xi Jinping] ទំនងជានឹងប្រឈមនឹងហានិភ័យច្រើននៃការទទួលបានការតែងតាំងនៅអាណត្តិទី ៣ ជាបន្តទៀត។ ជំងឺកូវីដ១៩ គឺជាបញ្ហាមួយ ហើយគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដបានធ្វើឱ្យបញ្ហានេះកាន់តែអូសបន្លាយយូរបន្ថែមទៀត ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថាបញ្ហាជំងឺកូវីដ១៩ មិនមែនជារឿងគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់លោក Xi Jinping នោះទេ។ គេមិនច្បាស់នោះទេដែលថាសមាជិកភាគច្រើននៃថ្នាក់ដឹកនាំជាន់ខ្ពស់គណបក្ស [កុម្មុយនីស្តចិន] នឹងគាំទ្រឱ្យមានការអនុវត្តផ្ទុយពីនេះខ្លាំង»។
លោក Roy បានបញ្ជាក់ទៀតថា គោលនយោបាយផ្សេងៗរបស់លោក Xi Jinping ក្រៅពីគោលនយោបាយជំងឺកូវីដ១៩ ទទួលបានការគាំទ្រយ៉ាងទូលំទូលាយពីគណបក្ស។
តើគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដគឺជាជោគជ័យឬក៏បរាជ័យ?
អ្នកជំនាញនានាបានបញ្ជាក់ថា លោក Xi Jinping នឹងចំណាយពេលដែលនៅសេសសល់នៅឆ្នាំ ២០២២ នេះដើម្បីធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលអាចទៅរួចដើម្បីបញ្ជាក់ថាគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះទទួលបានជោគជ័យ។
មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលចិនបានបញ្ចៀសរួចហើយមិនឱ្យមានការបិទខ្ទប់ខ្លាំងក្លានៅក្នុងទីក្រុងប៉េកាំង បើទោះបីជាករណីឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ មានការកើនឡើងក៏ដោយ ដែលចំណុចនេះអាចជាមេរៀនមួយដែលទទួលបានពីបទពិសោធន៍នៃទីក្រុងសៀងហៃ។
អ្នកស្រី Gadsden បានសរសេរថា៖ «ប្រទេសចិនមិនមែនជាប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យទេ ហើយការប្រឆាំងណាមួយគឺមិនអាចអត់ឱនឱ្យបាននោះឡើយ ប៉ុន្តែទស្សនៈរបស់សាធារណជនគឺមានឥទ្ធិពល។ លោក Xi Jinping ស្ថិតក្នុងជំហរដ៏លំបាកមួយ នៅពេលដែលការឆ្លងរាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩ ប្រភេទអូមីក្រុង (Omicron) បង្អាក់ដល់កិច្ចប្រឹងប្រែងនៅក្នុងការរក្សាគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះ»។
គោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដអាចប្រឈមនឹងការបរាជ័យ ប្រសិនបើអ្នកឆ្លងជំងឺនេះម្នាក់មិនធ្វើតាមគោលការណ៍ណែនាំ។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់អ្នកស្រី Wu Chia-yi សាស្ត្រាចារ្យរងមហាផ្នែកគិលានុបដ្ឋាននៃសាកលវិទ្យាល័យជាតិតៃវ៉ាន់ (National Taiwan University)។
អ្នកស្រី Wu បាននិយាយថា៖ «ប្រសិនបើគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះត្រូវបានអនុវត្តដោយតឹងរ៉ឹងបំផុត ហើយប្រសិនបើមនុស្សមិនចេញទៅក្រៅនិងមិនឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ នោះជាការពិតជំងឺនេះ [នឹងមិនឆ្លងរាលដាលនោះទេ] ប៉ុន្តែវានៅតែមានការថ្លោះធ្លោយ»។
ប្រសិនបើគ្មានគោលនយោបាយគ្មានជំងឺកូវីដនេះ ប្រទេសចិនអាចមានករណីឆ្លងជំងឺនេះរហូតដល់ ១០០ លានករណី។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់លោក Huang Kwei-bo ដែលបានយោងលើការប៉ាន់ប្រមាណរបស់សេចក្ដីរាយការណ៍របស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនានានៅទ្វីបអាស៊ី។
លោកបានលើកឡើងថា តួលេខអាច «ធ្វើឱ្យមនុស្សភ័យស្លន់ស្លោខ្លាំង» និងអាចឈានទៅដល់ការខាតបង់សេដ្ឋកិច្ចកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរបន្ថែមទៀត៕
