چهار دهه است که برنامه‌ریزی‌های غلط و سرمایه‌گذاری‌های رانتی و سیاسیِ مسئولین وزارت نیرو در جمهوری اسلامی، توزیع و تولید برق و آب در ایران را به بحرانی تکراری بدل کرده، و همواره در زمان اوج‌گیری بحران، تنها مصرف‌کنندگان هستند که در نوک پیکان حمله مسئولین قرار می‌گیرند.
حدود دو سال و نیم پس از تهاجم نظامی روسیه به اوکراین، به رغم مخالفت گسترده مردم ایران با این سیاستها، جمهوری اسلامی همچنان بی پروا و مخفیانه به ارسال پهپاد و موشک به روسیه ادامه می دهد. صدای آمریکا در گفتگوهای اختصاصی با شهروندان در ایران نگاهی انداخته به حمایت نظامی جمهوری اسلامی از روسیه.
شاید شهروندان کمتر کشوری بهغیر از ایالات متحده تا اینحد چشم به نتیجه انتخابات آمریکا داشته باشند.مدتهاست آنچه توسط جمهوری اسلامی تحت عنوان «انتخابات» برگزار میشود، اقبال نسبی خود را از دست داده. از شهروندان در ایران پرسیدهایم نتایج کدام برای آنها مهمتر است؛ انتخابات جمهوری اسلامی یا آمریکا؟
اختصاصی | برای حکومت ولایت فقیه که همه چیز باید مطابق میل و خواست رهبر جمهوری اسلامی باشد، اساسا برگزاری «انتخابات» به چه معناست؟ در «پنجره ظلم» صدای آمریکا با شهروندان ساکن ایران درباره انتخابات به سبک جمهوری اسلامی گفتوگو کرده است.
با مرگ پر حاشیه ابراهيم رئيسى در حادثه سقوط هلىکوپتر، حالا حکومت جمهوری اسلامی ناگهان، ناچار به برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری است.
از مراسم حکومتی در قم و اشک و گریه سردار رادان تا تجمع چند صدنفری مدافعان حجاب اجباری در تهران، همه و بیشتر از اینها در رسانههای حکومتی انعکاس گسترده دارند. آن چه اما اجازه انتشار ندارد روایت بیواسطه مردمی است که از جنگ جمهوری اسلامی با زنان در خیابانها میگویند.
چه در هنگام حمله جمهوری اسلامی به اسرائیل و یا حمله تلافیجویانه به یک پایگاه نظامی در اصفهان، رسانههای حکومتی سعی دارند تا تصویری یکرنگ و هماهنگ از مردم ایران جعل کنند: همراه و موافق با تصمیمات نظام. اما در کوچه و خیابانهای شهر مردم چه میگویند و چه دغدغههایی دارند؟
رهبر و رئیس جمهوری در پیامهای نوروزی، بیتوجه به وضعیت نابسامان معیشتی، اوضاع اقتصادی کشور را امیدبخش دانستند و سال پیش رو را جهش تولید با مشارکت مردم نامگذاری کردند. اما آنچه در گزارش حجت توکلی و گفتوگوهای اختصاصی صدای آمریکا با شهروندان داخل ایران میشنویم با شعارهای حکومت فاصله بسیاری دارد.
هنوز در گوشه و کنار ایران پرشمارند زنانی که صدایشان در پس دیوار بلند سنت، مذهب و قوانین مردسالارانه خاموش میشود؛ زنانی که قربانی چرخه ای از تبعیض و خشونتاند. زنان و دختران جوانی که به دست مردان زندگی خود به قتل میرسند، بی آنکه آب از آب تکان بخورد.
گزارش اختصاصی صدای آمریکا از داخل ایران؛ شهروندان: انتخابات در جمهوری اسلامی صوری است
روز پنجم اسفند ماه، ۲۴ فوریه، سالگرد تهاجم روسیه به اوکراین است؛ دومین سالگرد آغاز جنگی که با حمایتهای مخفیانه و نظامی حکومت ایران از روسیه، تهران و مسکو را بیش از همیشه به هم نزدیک کرده است.
امروز حکومت جمهوری اسلامی چهل و پنجمین سالگرد حاکمیتاش بر مردم ایران را جشن میگیرد. حکومتی که در روز ۱۲ فروردین سال ۵۸ به ادعای خود با رای آری بیش از ۹۸ درصد واجدین شرکت در همهپرسی انتخاب شد، طی ۴۵ سال گذشته هر سال جمع کثیری از رایرهندگانش را از دست داده است.
رفتن برای خیلیها حالا نه یک انتخاب بلکه اجبار است. ناامیدی به آینده، فشارهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، فساد سیستماتیک و محدودیتهای اینترنتی از عوامل عمده مهاجرت ایرانیان هستند. صدای آمریکا در گزارشی اختصاصی از ایران نگاهی دارد به موج مهاجرتها، در گفتوگو با آنها که قصد رفتن دارند.
از شهریور ۱۴۰۱ و آغاز خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی بیش از یک سال می گذرد؛ یکی دیگر از بزنگاههایی که جنبش دانشجویی ایران به یکی از طلایه داران خیزش اعتراضی و انقلابی تبدیل شد. بهمناسبت روز دانشجو در ایران، صدای آمریکا شما را به فضای داخل دانشگاههای ایران میبرد.
آنچه در میانه جنگ اسرائیل و حماس کمتر شنیده میشود صدای مردم است! دیدگاه شهروندان در ایران که به وضعیت موجود اعتراض دارند و از حکومت میخواهند به جای دخالت در منطقه به شرایط نابسامان ایران بپردازد. حجت توکلی نگاهی کرده به دیدگاههای شهروندان؛ مردمی که صدایشان هرگز در رسانههای حکومتی شنیده نمیشود.
با افزایش فشارهای امنیتی بر واحدهای صنفی و تجاری برای تحمیل حجاب اجباری به زنان در ایران، بسیاری از صاحبان کسب وکارها می گویند در ستیزه حکومت علیه مردم آزادیخواه گرفتار شدند. پای صحبتهای چند نفر از صاحبان کافی شاپها در ایران نشسته؛ جایی که به پاتوق نسل جوان و به ويژه زنان تبدیل شده است.
خیزش و جنبش «زن، زندگی، آزادی» به اعتقاد بسیاری، مهمترین نقطه عطف مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران را در طول حکومت جمهوری اسلامی رقم زد. در این جنبش، الگوهای اعتراضی تغییر کرد، گفتمان خیابان عوض شد و نسل جدید ایران موقعیت خود را بهعنوان بدنه اصلی کارزار مدنی و سیاسی، برای رهایی تثبیت کرد.
