در ادامه محکومیت صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری زندانی در رشت، به اتهام «بغی» شماری از تشکل‌های کارگری و بازنشستگان در بیانیه مشترکی در روز یکشنبه ۱۷ تیر، آن را «حکم قرون وسطایی بغی و اعدام و حکمی علیه انقلاب بزرگ زن، زندگی، آزادی» دانستند.
این تشکل‌ها اشاره کردند که صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، «حمله و تعرض حاکمان به سوی زنان، بازنشستگان، کارگران و همه مردم معترض» است.
«کمپین دفاع از شریفه محمدی» روز ۱۴ تیر اعلام کرد که شریفه محمدی، فعال کارگری زندانی در زندان لاکان رشت، در «یک رای قرون وسطایی و جنایت‌کارانه» از سوی دادگاه انقلاب اسلامی این شهر، به اعدام محکوم شده است.
این کمپین با انتقاد از «سناریوی ساختگی» وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی تاکید کرده بود «هیچ اقرار و یا اعترافی» در این باره در پرونده شریفه محمدی، به رغم «فشارهای جسمی و روانی شدید» وجود ندارد و نیروهای اطلاعاتی و امنیتی «بدون هیچ سند و مدرکی» به او اتهام «عضویت در گروه کومله مسلح» زده و از آن «قیام مسلحانه علیه حکومت اسلامی ( بغی ) را استنتاج کرده اند.»
دادگاه شریفه محمدی روز ۱۹ خرداد در شعبه یک دادگاه انقلاب اسلامی رشت برگزار شده بود.
انجمن برق و فلز کرمانشاه، شورای بازنشستگان ایران، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت(ارکان ثالث)، شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران، ندای زنان ایران و نهاد دادخواهان در بیانیه خود نوشتند: «حکومتی که در برابر زنان مبارز و سرفراز انقلاب زن زندگی آزادی در خیابان ها شکست خورد و ناتوان ماند و همه طرح های رنگارنگ و لشکر کشی نیروهای نظامی اش به خیابان به گل نشست و شکست خورد، چاره کار را در ادامه سرکوب ها و صدور احکام قرون وسطایی می‌بیند.»
امضاکنندگان بیانیه افزودند: «حکومتی که در برابر اعتراضات خیابانی بازنشستگان، که صدای اعتراض کل جامعه هستند، به زبونی افتاده است؛ حکومتی که در برابر اتحاد و قدرت کارگران اعتصابی در مراکز نفتی و پتروشیمی به استیصال افتاده و ناتوان و بی پاسخ مانده است؛ حکومتی که مشروعیتش در برابر قدرت هم دلی و اتحاد مردم در مضحکه انتخابات شان به خطر افتاده است، با سناریو سازی و صدور حکم اعدام برای زنی که تبعیض و نابرابری را برنتابیده و از حقوق کارگران دفاع می کرده، می خواهد فرصتی بیابد تا زنان و کارگران و مردم معترض به جنایت، کشتار، فقر و تبعیض را به عقب براند.»
به نوشته این بیانیه، «جامعه ایران، به خصوص پس از شروع اعتراضات به شیوه های مختلف به کلیت مناسبات سرکوبگر نه گفته و حاضر به تحمل وضعیت نکبت بار موجود نیست؛ چنین جامعه ای نمی‌خواهد که شاهد سرکوب هرچه عریان تر حاکمیت علیه زنان و همه اقشار جامعه باشد.»
تشکل‌های امضاکننده بیانیه تاکید کردند که «رشد روز افزون آمار صدور احکام اعدام به معنای استمرار موضع حکومت در برابر انقلاب مردم است و نوشتند: مردم قبل و بعد از انقلاب مهسا با هرگونه قتل و احکام قرون وسطایی حکومتی مخالفت کرده و با کارزارهای نه به اعدام حتی از درون زندان، فریاد مخالفت خود را با اعدام تحت هر عنوان بلندتر کرده اند.»
آنها با اشاره به این که هم اکنون «جان شریفه محمدی که حکم اعدام را برایش صادر کردند و جان وریشه مرادی، پخشان عزیزی و نسیم غلامی سیمیاری که با حکم بغی روبرو هستند، در خطر است»، تاکید کردند: «ما زنان، کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و معلمان، دادخواهان، پرستاران و ...که تنها سلاح مان در مبارزه با ظلم و بی عدالتی حاکم، اتحاد و همدلی است، تشکل و تحزب را حق انسان ها می دانیم.»
جمعی از فعالین اجتماعی گیلان نیز در یک بیانیه صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی را محکوم کردند و نوشتند: «شريفه كه يكی از فعالين کارگری و مدنی خوشنام گيلان است، در حالی به اقدام مسلحانه عليه حكومت متهم و به اعدام محكوم شده كه بيش از ٧ ماه است در زندان به‌سر می‌برد. او بخش بزرگی از اين دوران را در انفرادی به‌سر برده و حداقل در دو مورد به شدت مورد ضرب‌و‌شتم قرار گرفته تا عليه خود اعتراف كند.»
آنها اشاره کردند که قبل از آن هم فعالان حقوق زنان و دیگر فعالان اجتماعی گيلان به شكل وحشيانه‌ای بازداشت و بازجويی شده و به احکام حبس طويل‌المدت محكوم شدند، ۱۰ تن از معلمان گیلان در مجموع ۱۰ سال حکم حبس گرفتند، تعداد زیادی از شهروندان گیلانی بازداشت و طی احکامی ناعادلانه، روانه زندان لاکان شدند.
به نوشته این بیانیه، ميزان خشونت اعمال شده در بازداشت این فعالين و يا احكام صادر شده برای آنان، نشان می‌دهد که «حاكميت برای برخورد با فعالين مدنی گيلان كه به مدنی‌ترين شكل ممكن در پی بهبود شرايط اقشار مختلف جامعه‌اند، شمشير را از رو بسته است.»
مسیح علینژاد: جامعه بین المللی نباید در بحبوحه صحنه های سیاسی چشمان خود را بر این نقض حقوق بشر ببندد
پیش از این نیز شمار زیادی از تشکل‌های کارگری و صنفی و حقوق بشری همراه با چهره های سیاسی، مدنی و حقوق بشری صدور اتهام بغی به شریفه محمدی و صدور حکم اعدام برای او را محکوم کرده اند.
در این ارتباط، مسیح علینژاد، فعال سیاسی و حقوق بشری، روز شنبه ۱۶ تیر نوشت: «در شرایطی که تمام دنیا روی به اصطلاح انتخابات در ایران متمرکز شده اند»، صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی «خبری است که در حال دفن شدن است.»
او صدور چنین احکامی را «واقعیت تلخ جمهوری اسلامی» نامید و افزود: «یک زن، یک فعال کارگری در ایران، به دلیل مخالفت شدید با سیاست های استثماری رژیم علیه طبقه کارگر به اعدام محکوم می شود.»
خانم علینژاد با انتقاد شدید از اتهام بغی علیه خانم محمدی اشاره کرد که «پرونده شریفه محمدی سابقه خطرناکی ایجاد کرد و اگر حکم اعدام او متوقف نشود، باید منتظر احکام ناعادلانه بیشتری علیه فعالان کارگری، به ویژه زنان بود.»
وی تاکید کرد که جامعه بین المللی نباید در بحبوحه صحنه های سیاسی چشمان خود را بر این نقض حقوق بشر ببندد.
حامد اسماعیلیون نیز روز شنبه خبر داد که در حاشیه سخنرانی جاوید رحمان در تورنتو در روزهای پایان ماموریت خود به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران «از تعهد او در گنجاندن جنایت سرنگون کردن پرواز در گزارش‌های متعدد سازمان ملل» تشکر کرد و از شرایط ویژه شریف محمدی که به اعدام محکوم شده، ۱۵ فعال دیگر که چون او در خطر صدور حکم اعدام هستند و ژینا مدرس گرجی و ۱۱ فعال زن استان گیلان که احکام زندان طویل‌المدت دریافت کرده‌اند بگوید.
