هزاران نفر روز چهارشنبه در در محوطه اطراف کنگره ایالات متحده در واشنگتن گرد آمدند تا از نمایندگان قانونگذار بخواهند به قانونی شدن اقامت میلیونها تبعه خارجی مقیم کشور کمک کنند. بنا به گزارشهایی که از کنگره به بیرون درز کرده، نمایندگان گامی به دستیابی به همفکری و اجماع در مورد اصلاح قانون مهاجرت نزدیک شده اند.
گروهی متشکل از هزاران شهروند ایالات متحده و مهاجر غیرقانونی به همراه فرزندانشان با صدها اتوبوس از سراسر کشور به واشنگتن سفر کردند تا در تظاهرات «شهروندی برای همه» شرکت کنند. شرکت کنندگان در این راهپیمایی در حالی که پرچم های آمریکا را برافراشته بودند و پلاکاردهایی حامل شعارهایی همچون حقوق برابر برای کار برابر در دست داشتند، شعار می دادند «اکنون زمان مناسب است».
به نظر می رسد پس از چندین دهه تلاش برای تغییر و اصلاح نظام مهاجرت ایالات متحده، کسب موفقیت در این زمینه از هر زمان دیگری محتمل تر است. با این وجود احتمال دارد روند قانونی اعمال این اصلاحات به دلیل اختلاف نظرها و دیدگاههای نمایندگان در مورد برقراری امنیت در مرزها و رسیدگی به وضعیت جمعیت مهاجری که اقامت قانونی ندارد، با مقاومتها و مخالفتهای جدی روبرو شود.
نیویورک تایمز گزارش داد یک گروه غیرحزبی متشکل از هشت سناتور روی اصلاحیه قانون مهاجرت کار کرده اند و اکثریت اعضای این گروه در مورد بخش بزرگی از این اصلاحات توافق دارند. چند کارشناس آشنا به روند قانونی این اصلاحات به این روزنامه گفته اند براساس (اصلاحات مطرح شده در) این لایحه قانونی ٣ میلیارد دلار به وزارت امنیت ملی کشور اختصاص داده خواهد شد تا با اجرای یک طرح پنج ساله امنیت مرزها را افزایش دهد. بنا به گزارش منابع خبری، روند اجرای اصلاحیه لایحه قانونی تا زمانی که این طرح به مرحله اجرا درنیاید، مشمول حال مهاجران غیرقانونی نخواهد شد.
ناظران آگاه روند اجرای این طرح را به عنوان یک رویکرد آشتی جویانه بین نمایندگان جمهوری خواه کنگره که خواهان اعمال کنترل شدید بر مرزها هستند و نمایندگان دموکراتی ارزیابی کرده اند که خواهان یافتن مسیری برای هموار کردن راه برای شهروندی مهاجران غیرقانونی هستند. اما هر دو حزب سیاسی که تا حد زیادی به آرای لاتین تباران کشور وابسته هستند، در تلاشند تا پیش از دور آتی انتخابات، تغییرات و اصلاحات اعمال شوند.
فعالانی که بیرون محوطه کنگره جمع شده بودند، گفتند از انتظار خسته شده اند. بیشتر جمعیت حاضر در این تظاهرات لاتین تبار بودند اما تعداد زیادی از تبار آسیایی، عرب، آفریقا نیز بین آن ها حضور داشتند و تعداد بیشماری از آنها نیز برای تغییر قانون شعار سر دادند، به هم آب و غذا می دادند و روایت زندگی شان را با هم در میان می گذاشتند.
روزگار دشوار
فرزانه مرشد، شهروند ایالات متحده متولد بنگلادش برای ادای احترام به حقوق بنگلادشی تبارانی که از ایالات متحده اخراج شده بودند، از نیویورک به واشنگتن سفر کرده بود.
او می گوید «وقتی روزنامه می خوانم، می بینم چه تعداد زیادی از کشور اخراج می شوند. آنها همیشه در رعب و وحشت روزگار می گذرانند. دلم به درد می آید از این شرایط». او می افزاید افرادی که می توانند در ایالات متحده بمانند اغلب در محل کار با سوء استفاده و بدرفتاری مواجه می شوند چون از هیچ حق و حقوقی برخوردار نیستند.
خانواده سیگیفردو پیزانا هم با مخمصه اخراج و هم با گرفتاری سوء استفاده و بدرفتاری در محیط کار روبرو بوده است. او ده سال پیش در ٢١ سالگی از مکزیک به ایالات متحده آورده شد. او گفت والدینش در پی دستیابی یک زندگی بهتر بودند. اما موفق نشدند.
او می گوید «پدرم دو سال پیش اخراج شد و برادر بزرگترم سال پیش به مکزیک اخراج شد. مادرم هم به مکزیک برگشت. من اینجا تنها مانده ام. من آمادگی چنین شرایطی را نداشتم. ناچار شدم ترک تحصیل کنم».
پیزانا ساکن میشیگان است. براساس ابتکار دولت اوباما اخراج مهاجران غیرقانونی زیر ٣٠ سال که پیش از ١٦ سالگی به ایالات متحده کوچ کردند، به تعویق خواهد افتاد. این ابتکار مشمول حال پیزانا نیز شده و او می تواند گواهینامه و مجوز کار بگیرد و کمی خیالش راحت شده است.
او می گوید «من هفت روز هفته در یک مزرعه پرورش اسب کار می کردم و هر روز باید دو ساعت راه می رفتم تا به محل کارم برسم». او خاطرنشان می کند دوست دارد مالیات بپردازد و همچون دیگر شهروندان قانونی ایالات متحده از مزایا و منافع برابر برخوردار شود.
حکایت خانواده پیزانا که از ایالات متحده اخراج شده اند، روایت جذابی برای مخالفان جنبش هوادار اصلاح قانون مهاجرت است.
جیم مک دونالد، یکی از اعضای گروه «کنترل و فشار مردم نیویورک در مورد مهاجرت» می گوید مسئله مهاجران غیرقانونی «آزاردهنده» است. او می گوید «به نظر من این افراد باید به کشورهایشان برگردند. آنها را در حد امکان به شیوه ای انسانی می توان به کشورهایشان بازگرداند، اما مسئله مهم این است که این افراد باید به کشورهایشان برگردانده شوند».
مک دونالد در حالی که مقابل تظاهرکنندگان هوادار اصلاح قانون مهاجرت ایستاده، پلاکاردی به دست گرفته که روی آن نوشته است «مرزهای ما را امن کنید». توماس بوویی، آمریکایی مقیم مریلند کنار او ایستاده و پوستری را به دست دارد که روی آن نوشته است «هیچ مهاجر غیرقانونی نباید مشمول عفو قرار گیرد».
کنگره ایالات متحده در سال ٢٠٠٧ با لایحه دیگری که حاوی اصلاحات جامع و گسترده در قانون مهاجرت بود، مخالفت کرد. در این لایحه نیز به مسئله مهاجران غیرقانونی توجه شده بود. جنبش محافظه کاران مخالف اصلاح قانون مهاجرت عامل مهمی در عدم اعمال این تغییرات بود.
با این وجود، روزگار عوض شده است. محافظه کاران از آرای لاتین تباران محروم و تنبیه شدند. جنبش هوادار اصلاح قانون مهاجرت نیز امروز بیش از هر زمان دیگری منسجم و هدفمند شده است.
اتحادیه های کارگری ماهها است که اتوبوس های مملو از مردم را به پایتخت آورده اند تا ندای اعتراض خود را به گوش نمایندگان کنگره برسانند. لنا بمبری، نماینده اتحادیه «کارگران متحد خودروسازی» مستقر در دیترویت میشیگان می گوید او برای احقاق حقوق «کارگران» به واشنگتن سفر کرده است و حقوق مهاجرت نیز از بخش جدایی ناپذیر این حقوق است».
او می گوید «زمانی که حقوق کارگران به ویژه از منظر حقوق مهاجرت نقض می شوند، همه تلاشها و چالشهایی که ما برای دستیابی به آزادی و عدالت برای قشر کارگری، برای رنگین پوستان و برای زنان داشته ایم زیر سوال خواهند رفت».
بمبری که مهاجر نیست، می گوید از این که بسیاری از اعضای این جنبش اینقدر جوان هستند، بسیار خشنود است.
او می افزاید «زمانی که نسل جوان حاکمیت را به چالش می کشد، این مبارزه برای دستیابی به حقوق برابر به شیوه ی زندگی ما بدل می شود و فقط راهی نیست که ما در مورد آن رویاپردازی کنیم».
یک ساکن ٢٠ ساله مقیم مریلند و متولد گواتمالا می گوید سپاسگزار تلاشهای بمبری و دیگرانی است که برای حقوق مهاجران غیرقانونی همچون او مبارزه می کنند.
او می گوید «ما احساس می کنیم دیگر تنها و منزوی نیستیم. همه ما برای دستیابی به یک هدف مبارزه می کنیم. امیدواریم که نتیجه ای داشته باشد».
او که یک عینک جیوه ای به چشم زده است، به این دلیل که به صورت غیرقانونی در ایالات متحده اقامت دارد، به هراس به خطر افتادن امنیتش نمی خواهد هویتش را در چشم جهانیان افشا کند.
گروهی متشکل از هزاران شهروند ایالات متحده و مهاجر غیرقانونی به همراه فرزندانشان با صدها اتوبوس از سراسر کشور به واشنگتن سفر کردند تا در تظاهرات «شهروندی برای همه» شرکت کنند. شرکت کنندگان در این راهپیمایی در حالی که پرچم های آمریکا را برافراشته بودند و پلاکاردهایی حامل شعارهایی همچون حقوق برابر برای کار برابر در دست داشتند، شعار می دادند «اکنون زمان مناسب است».
به نظر می رسد پس از چندین دهه تلاش برای تغییر و اصلاح نظام مهاجرت ایالات متحده، کسب موفقیت در این زمینه از هر زمان دیگری محتمل تر است. با این وجود احتمال دارد روند قانونی اعمال این اصلاحات به دلیل اختلاف نظرها و دیدگاههای نمایندگان در مورد برقراری امنیت در مرزها و رسیدگی به وضعیت جمعیت مهاجری که اقامت قانونی ندارد، با مقاومتها و مخالفتهای جدی روبرو شود.
نیویورک تایمز گزارش داد یک گروه غیرحزبی متشکل از هشت سناتور روی اصلاحیه قانون مهاجرت کار کرده اند و اکثریت اعضای این گروه در مورد بخش بزرگی از این اصلاحات توافق دارند. چند کارشناس آشنا به روند قانونی این اصلاحات به این روزنامه گفته اند براساس (اصلاحات مطرح شده در) این لایحه قانونی ٣ میلیارد دلار به وزارت امنیت ملی کشور اختصاص داده خواهد شد تا با اجرای یک طرح پنج ساله امنیت مرزها را افزایش دهد. بنا به گزارش منابع خبری، روند اجرای اصلاحیه لایحه قانونی تا زمانی که این طرح به مرحله اجرا درنیاید، مشمول حال مهاجران غیرقانونی نخواهد شد.
ناظران آگاه روند اجرای این طرح را به عنوان یک رویکرد آشتی جویانه بین نمایندگان جمهوری خواه کنگره که خواهان اعمال کنترل شدید بر مرزها هستند و نمایندگان دموکراتی ارزیابی کرده اند که خواهان یافتن مسیری برای هموار کردن راه برای شهروندی مهاجران غیرقانونی هستند. اما هر دو حزب سیاسی که تا حد زیادی به آرای لاتین تباران کشور وابسته هستند، در تلاشند تا پیش از دور آتی انتخابات، تغییرات و اصلاحات اعمال شوند.
فعالانی که بیرون محوطه کنگره جمع شده بودند، گفتند از انتظار خسته شده اند. بیشتر جمعیت حاضر در این تظاهرات لاتین تبار بودند اما تعداد زیادی از تبار آسیایی، عرب، آفریقا نیز بین آن ها حضور داشتند و تعداد بیشماری از آنها نیز برای تغییر قانون شعار سر دادند، به هم آب و غذا می دادند و روایت زندگی شان را با هم در میان می گذاشتند.
روزگار دشوار
فرزانه مرشد، شهروند ایالات متحده متولد بنگلادش برای ادای احترام به حقوق بنگلادشی تبارانی که از ایالات متحده اخراج شده بودند، از نیویورک به واشنگتن سفر کرده بود.
او می گوید «وقتی روزنامه می خوانم، می بینم چه تعداد زیادی از کشور اخراج می شوند. آنها همیشه در رعب و وحشت روزگار می گذرانند. دلم به درد می آید از این شرایط». او می افزاید افرادی که می توانند در ایالات متحده بمانند اغلب در محل کار با سوء استفاده و بدرفتاری مواجه می شوند چون از هیچ حق و حقوقی برخوردار نیستند.
خانواده سیگیفردو پیزانا هم با مخمصه اخراج و هم با گرفتاری سوء استفاده و بدرفتاری در محیط کار روبرو بوده است. او ده سال پیش در ٢١ سالگی از مکزیک به ایالات متحده آورده شد. او گفت والدینش در پی دستیابی یک زندگی بهتر بودند. اما موفق نشدند.
او می گوید «پدرم دو سال پیش اخراج شد و برادر بزرگترم سال پیش به مکزیک اخراج شد. مادرم هم به مکزیک برگشت. من اینجا تنها مانده ام. من آمادگی چنین شرایطی را نداشتم. ناچار شدم ترک تحصیل کنم».
پیزانا ساکن میشیگان است. براساس ابتکار دولت اوباما اخراج مهاجران غیرقانونی زیر ٣٠ سال که پیش از ١٦ سالگی به ایالات متحده کوچ کردند، به تعویق خواهد افتاد. این ابتکار مشمول حال پیزانا نیز شده و او می تواند گواهینامه و مجوز کار بگیرد و کمی خیالش راحت شده است.
او می گوید «من هفت روز هفته در یک مزرعه پرورش اسب کار می کردم و هر روز باید دو ساعت راه می رفتم تا به محل کارم برسم». او خاطرنشان می کند دوست دارد مالیات بپردازد و همچون دیگر شهروندان قانونی ایالات متحده از مزایا و منافع برابر برخوردار شود.
حکایت خانواده پیزانا که از ایالات متحده اخراج شده اند، روایت جذابی برای مخالفان جنبش هوادار اصلاح قانون مهاجرت است.
جیم مک دونالد، یکی از اعضای گروه «کنترل و فشار مردم نیویورک در مورد مهاجرت» می گوید مسئله مهاجران غیرقانونی «آزاردهنده» است. او می گوید «به نظر من این افراد باید به کشورهایشان برگردند. آنها را در حد امکان به شیوه ای انسانی می توان به کشورهایشان بازگرداند، اما مسئله مهم این است که این افراد باید به کشورهایشان برگردانده شوند».
مک دونالد در حالی که مقابل تظاهرکنندگان هوادار اصلاح قانون مهاجرت ایستاده، پلاکاردی به دست گرفته که روی آن نوشته است «مرزهای ما را امن کنید». توماس بوویی، آمریکایی مقیم مریلند کنار او ایستاده و پوستری را به دست دارد که روی آن نوشته است «هیچ مهاجر غیرقانونی نباید مشمول عفو قرار گیرد».
کنگره ایالات متحده در سال ٢٠٠٧ با لایحه دیگری که حاوی اصلاحات جامع و گسترده در قانون مهاجرت بود، مخالفت کرد. در این لایحه نیز به مسئله مهاجران غیرقانونی توجه شده بود. جنبش محافظه کاران مخالف اصلاح قانون مهاجرت عامل مهمی در عدم اعمال این تغییرات بود.
با این وجود، روزگار عوض شده است. محافظه کاران از آرای لاتین تباران محروم و تنبیه شدند. جنبش هوادار اصلاح قانون مهاجرت نیز امروز بیش از هر زمان دیگری منسجم و هدفمند شده است.
اتحادیه های کارگری ماهها است که اتوبوس های مملو از مردم را به پایتخت آورده اند تا ندای اعتراض خود را به گوش نمایندگان کنگره برسانند. لنا بمبری، نماینده اتحادیه «کارگران متحد خودروسازی» مستقر در دیترویت میشیگان می گوید او برای احقاق حقوق «کارگران» به واشنگتن سفر کرده است و حقوق مهاجرت نیز از بخش جدایی ناپذیر این حقوق است».
او می گوید «زمانی که حقوق کارگران به ویژه از منظر حقوق مهاجرت نقض می شوند، همه تلاشها و چالشهایی که ما برای دستیابی به آزادی و عدالت برای قشر کارگری، برای رنگین پوستان و برای زنان داشته ایم زیر سوال خواهند رفت».
بمبری که مهاجر نیست، می گوید از این که بسیاری از اعضای این جنبش اینقدر جوان هستند، بسیار خشنود است.
او می افزاید «زمانی که نسل جوان حاکمیت را به چالش می کشد، این مبارزه برای دستیابی به حقوق برابر به شیوه ی زندگی ما بدل می شود و فقط راهی نیست که ما در مورد آن رویاپردازی کنیم».
یک ساکن ٢٠ ساله مقیم مریلند و متولد گواتمالا می گوید سپاسگزار تلاشهای بمبری و دیگرانی است که برای حقوق مهاجران غیرقانونی همچون او مبارزه می کنند.
او می گوید «ما احساس می کنیم دیگر تنها و منزوی نیستیم. همه ما برای دستیابی به یک هدف مبارزه می کنیم. امیدواریم که نتیجه ای داشته باشد».
او که یک عینک جیوه ای به چشم زده است، به این دلیل که به صورت غیرقانونی در ایالات متحده اقامت دارد، به هراس به خطر افتادن امنیتش نمی خواهد هویتش را در چشم جهانیان افشا کند.
