بر اساس گزارش وزارت کشاورزی آمريکا، از هر ۷ خانواده در آمریکا – یعنی ۱۴ و سه دهم درصد از کل خانوارهای آمریکایی – یکی از آنها در سال گذشته میلادی (۲۰۱۳) از دسترسی به غذای کافی برای برخورداری از یک زندگی سالم محروم بوده است.
این رقم در سال پیش از آن، یعنی سال ۲۰۱۲ میلادی، ۱۴ و نیم درصد بود، که نشان می‌دهد تغییر محسوسی در این زمینه صورت نگرفته است، و تنها ۴ دهم درصد از هنگامی که رکود اقتصادی در سال ۲۰۰۹ به پايان رسيد، تنزل پيدا کرده است.
آليشا کولمن-جنسن، يکی از تنظیم‌کنندگان اين گزارش، می‌گوید اين بالاترين درصد فقدان امنیت غذايی است که تاکنون [در ایالات متحده] ديده شده است. اين درصد نسبتا ثابت مانده است و با پايان گرفتن رسمی رکود اقتصادی پائين نيامده؛ امری که در دوران بازيابی و بهبود اقتصادی غیرمعمول است.»
وسيتا مک‌کينلی، بنیان‌گذار نهاد غيرانتفاعی کوچکی به نام «سيستاس يونايتد»، که یک مرکز توزيع مجانی غذا و خدمات رايگان ديگری را اداره می‌کند، در اين رابطه گفت «سئوال من اين است که اقتصاد چه کسی در حال بهبود است؟ من نمی‌بينم که مردم درحال بازيابی و بهبود زندگی‌شان باشند.»
مک‌کینلی می‌گوید در مقایسه با زمان قبل از رکود اقتصادی، اکنون تعداد خانواده‌هايی که برای کمک رجوع می‌کنند، دو برابر شده است.
شاغلان فقير
اين فقط بیکاران نيستند که به سختی افتاده‌اند. بررسی‌های يک شبکه سراسری متشکل از ۲۰۰ بانک غذايی، موسوم به «Feeding America» (غذا دادن به آمريکا) نشان می‌دهد، با اين که حتی بیش از نیمی از مشتريان آنها شاغل هستند، اما نزديک به سه چهارم آنها در فقر زندگی می‌کنند.
گريس ديويس، يکی از مشتريان سيستاس يونايتد، گفت «ربطی ندارد که آدم کار داشته باشد يا نه، در هر حال پولی در کار نيست که آدم با آن زندگيش را بگذراند.»
دیویس، معلم مهد کودک مخصوص بچه‌هايی است که پدر و مادرهايشان در مراکز توانبخشی مربوط به مواد مخدر هستند. اما دستمزد این شغل بسيار ناچيز است. به گفته خودش، آخر اين هفته به اندازه کافی غذا نداشت که برای خود و فرزندش صبحانه درست کند.
او در ادامه گفت «با خودم گفتم، عيبی ندارد. تخم مرغ را برای او می‌گذارم و خودم نان را با آب می‌خورم.»
بنا بر گزارش جدید وزارت کشاورزی، در سال گذشته ۷ ميليون خانوار در سراسر آمريکا دست کم برای يکی از اعضای خانواده غذای کافی نداشت. اين رقم از سال ۲۰۰۹ تا کنون، تغييری نکرده است.
افزایش هزینه‌های مواد غذایی
هزینه خوراک عامل عمده‌ای در بالا بودن نرخ ناامنی غذایی است. هر چند تورم به طور کلی در سال‌های اخیر، نسبتاً کم است، اما به گفته کولمن-جنسن از وزارت کشاورزی، قیمت مواد غذایی سریع‌تر از دیگر کالاها و خدمات افزایش يافته است.
در همین حال، تحقیقی که توسط مؤسسه سیاست‌های اقتصادی صورت گرفته است، نشان می‌دهد دستمزدها همپای قيمت‌ها، بالا نرفته‌اند، بويژه برای کارگران کم درآمد.
سارا آت، مشتری ديگر سيستاس يونايتد، می‌گوید «پس از [پرداخت] قبض برق، بنزين ماشين، ديگر واقعا پولی برای غذا باقی نمی‌ماند؛ و اگر شما بخواهید سالم [غذا] بخوريد، غذاهای سالم خیلی گران هستند.»
نانسی رومن، رئيس بانک غذايی «کاپيتال اريا» می‌گويد، حتی غذای ارزان‌قيمت نيز در دراز مدت گران تمام می‌شود. او در اين زمينه گفت «کسانی که غذای خوب نمی‌خورند، بسیار بیشتر از ديگران از بیماری‌های مربوط به رژیم غذایی، مانند دیابت و بیماری قلبی، رنج می‌برند.»
در نظرسنجی «فيدينگ آمریکا» معلوم شد که در ۵۷ درصد خانوارها، يکی از اعضای آنها دچار فشار خون بالا، و يک سوم آنها نیز قند خون بالا دارند.
وسيتا مک‌کينلی از سيستاس يونايتد می گوید شاهد بوده است که در همسايگی‌اش مردم برای پرهیز از گرسنگی، دست به اقدامات افراطی زده‌اند، از روسپی‌گری تا دزدی، تا خودکشی.
به گفته او «ما قرار است یک ابرقدرت باشيم، يک ملت برتر. ما قرار است ثروتمندترين ملت روی زمين باشيم. چرا در خيابان‌های ما مردم گرسنه وجود دارد؟»
