این روزها در خیلی از کشورها، بیکینی بخشی از فرهنگ تابستان ها در کنار ساحل به شمار می رود. اما از ۷۰ سال پیش به قبل، پوشیدن چنین لباسی در معرض عموم غیر قابل تصور، و حتی به دستور واتیکان غیر اخلاقی و گناه آمیز بود.
کسی که این دیدگاه را تغییر داد لوئی رئار (louis reard) مهندس اهل پاریس بود. او که شرکت تولید لباس زیر متعلق به پدر و مادرش را به ارث برده بود، با یک طراح مد پاریسی وارد مسابقه شد. آنها که در سواحل فرانسه دیده بودند خانم ها برای برنزه شدن گوشه های مایوشان را بالا می زنند، قرار گذاشتند برنده مسابقه کسی است که بتواند ریزترین مایو را طراحی کند.
لوئی با دوختن چهار تکه پارچه که به شکل مثلث بریده شده بود و بندهایی که دور باسن گره می خورد مایوی دو تکه را خلق کرد و اسمش را بیکینی گذاشت. این نام گذاری بحث برانگیز شد چرا که او عنوان بیکینی را از جزیره بیکینی اتول گرفته بود. جایی که چند روز پیش از آن دولت آمریکا نخستین آزمایش های اتمی را انجام داد. دلیل لوئی رئار برای انتخاب نام بیکینی این بود که امید داشت این طرح جدید هم در دنیای مد و فرهنگ استقبالی انفجار آمیز داشته باشد.
لوئی رئار سپس برای ارائه این طرح جدید هم دچار مشکل شد چون هیچ مدلی حاضر نمی شد بیکینی او را بر تن کند. سرانجام در پنجم ژوئیه سال ۱۹۴۶ میشلین برناردینی، رقصنده پاریسی پذیرفت تا مدل بیکینی شود.
سازمان خبر "Globe and Mail" عکسی از میشلین برناردینی، اولین مدل مایوی دو تکه را در توئیتر پست کرده و می نویسد: ۴ مثلث ناچیز
بعد از آن سال ها طول کشید تا پوشیدن بیکینی در فرهنگ غرب جا بیافتد و البته چهره های سینمایی مانند بریژیت باردو، راکل ولش و ارسلا اندرس با پوشیدن بیکینی در فیلم های سینمایی و در سواحل عمومی در این امر نقش مهمی داشتند.