سرمقاله هیات تحریریه نیویورک تایمز
آخرین چیزی که خاورمیانه نیاز دارد یک کشور دیگر با قابلیت بالقوه ساخت جنگ افزار هسته ای است. اگر آمریکا طرح های عربستان سعودی برای ورود به بازار انرژی هسته ای و راه اندازی تا ۱۶ رآکتور تولید برق طی ۲۵ سال را درست مدیریت نکند ممکن است چنین اتفاقی رخ بدهد.
سعودی ها صحبتی از این نمی کنند که قصد دارند پس از اسرائیل دومین کشور دارای زرادخانه اتمی در یک منطقه به طور فزاینده بی ثبات باشند. آن ها اصرار دارند که از برنامه هسته ای فقط به منظور تولید انرژی برای مصارف داخلی استفاده خواهند کرد تا از ذخایر عظیم نفت شان برای افزایش درآمدهای ارزی استفاده کنند.
با این وجود نشانه های روزافزونی دیده می شود که سعودی ها می خواهند از گزینه ساخت جنگ افزار هسته ای در برابر ایران برخوردار باشند.
امارات متحده عربی در قراردادی در سال ۲۰۰۹ برای ساخت رآکتورهای انرژی هسته ای در آن کشور تعهد سپرد از حق غنی سازی اورانیوم و بازپردازش پلوتونیوم صرفنظر کند.
پرزیدنت ترامپ می تواند ریاض را مجاب کند این استاندارد طلایی را بپذیرد.
اما اصرار بر وضع محدودیت های شدید ممکن است سعودی ها را به سمت خرید رآکتور از روسیه یا چین یا فرانسه و کره جنوبی سوق بدهد که چنین محدودیت هایی را اعمال نمی کنند. وستینگهاوس و دیگر شرکت های آمریکایی در حال بحث بر سر ایجاد کنسرسیومی برای شرکت در این مزایده چند میلیارد دلاری هستند.
آمریکا می تواند با مصالحه ای از سعودی ها بخواهد تعهدی قانونی بدهند که ۱۵ سال در پی غنی سازی اورانیوم و بازپردازش پلوتونیوم نروند.
نهایتا کنگره آمریکا باید درباره محدودیت های چنین قراردادی با سعودی ها نظر بدهد و می تواند شرایطی مشابه بازرسی های مندرج در قرارداد با ایران را اعمال کند.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
