سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز پنجشنبه ۷ بهمن گفت این جمهوری اسلامی ایران است که باید در مورد گفت‌و‌گوی مستقیم با ایالات متحده تصمیم بگیرد.
ند پرایس در کنفرانس خبری روزانه خود در پاسخ به پرسشی درباره احتمال مذاکره مستقیم با ایران گفت تصمیم با تهران است، چرا که دولت جو بایدن از زمان آغاز مذاکرات در ماه آوریل گفته است باور دارد دیپلماسی مستقیم مؤثرتر است، سریع‌تر به نتیجه خواهد رسید و از سوء تفاهم جلوگیری خواهد کرد.
وی در ادامه ماهیت فنی و پیچیده موضوع را یکی دیگر از دلایل ارجحیت مذاکره مستقیم ذکر کرد و گفت «اگر قرار باشد به تبعیت متقابل [برجام] برسیم باید پیشرفت سریع‌تر باشد.»
مذاکرات ایران و آمریکا در ماه های گذشته در وین برای احیای توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ به طور غیرمستقیم و با وساطت اتحادیه اروپا و حضور سایر اعضای باقی مانده در توافق انجام شده است.
بحران اوکراین
همزمان در روز پنجشنبه، یک مقام ارشد دیگر دولت ایالات متحده گفت که امیدوار است روسیه پیشنهادهای ارائه شده از سوی واشنگتن برای گفت‌و‌گو در خصوص بحران جاری در ارتباط با اوکراین را بپذیرد.
ویکتوریا نولند، معاون وزیر خارجه آمریکا در امور سیاسی، در یک کنفرانس خبری گفت: «ما در ارجحیت دادن به دیپلماسی متحد هستیم. در عین حال در این زمینه که اگر مسکو پیشنهاد ما را برای گفت‌و‌گو رد کند بهای سنگین و سریعی خواهد پرداخت، نیز متحدیم.»
وزیر امور خارجه روسیه پیشتر در روز پنجشنبه گفت پیشنهادهای آمریکا پاسخگوی خواسته‌های عمده امنیتی روسیه نیست. با این وجود به گفته او، برای شروع مذاکره امیدوارکننده است.
سرگئی لاوروف همچنین اضافه کرد که ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه در خصوص پیشنهادهای ایالات متحده آمریکا و ناتو که چهارشنبه ارائه شدند، تصمیم خواهد گرفت.
ویکتوریا نولند در بخش دیگری از اظهارات خود ضمن استقبال از تصمیم روسیه برای گفت‌و‌گو در قالب نورماندی با فرانسه، آلمان، و اوکراین، هشدار داد اگر روسیه به هر شکلی به خاک اوکراین تجاوز کند صدور گاز طبیعی آن کشور به آلمان از طریق خط لوله «نورد استریم ۲» دیگر امکان‌پذیر نخواهد بود.
مشاوران امنیت ملی این کشورها روز چهارشنبه در پاریس تشکیل جلسه دادند. این‌ها همان کشورهایی بودند که پس از اشغال کریمه توسط روسیه، «توافق مینسک» را برای برقراری آتش‌بس در منطقه دونباس در شرق اوکراین منعقد کردند.
معاون سیاسی وزیر خارجه آمریکا همچنین یادآور شد در گذشته، آمریکا، ناتو و سازمان همکاری‌های امنیتی-اقتصادی اروپا اختلاف‌های بسیار بیشتر و پیچیده‌تر امنیتی و کنترل تسلیحاتی را از طریق مذاکره حل کرده‌اند و این بار نیز امکان آن وجود دارد و باید این بار نیز تلاش کرد.
