مقاله ای از نیک ودهمز در بلومبرگ
توییت هشدار آمیز نیمه شب یکشنبه پرزیدنت ترامپ به ایران حاکی از عواقب وخیم تهدید آمریکا، از اعتماد به نفس کاخ سفید به یک استراتژی حکایت دارد که در کشاندن کره شمالی به میز مذاکره مورد استفاده قرار گرفت.
تشدید فشارها حدود سه ماه پیش از بازگشت دوباره تحریم ها علیه کشورهای طرف تجارت با ایران صورت می گیرد. مقام های آمریکا این ایده را که حتی متحدان نزدیک آمریکا از معافیت های گسترده از تحریم ها برخوردار می شوند رد کرده اند و تاکید دارند که دولت ها برای پرهیز از تحریم باید به شکل چشمگیری خرید نفت خام از ایران را کم کنند.
در پشت این تلاش ها، تمایل ترامپ به کشاندن ایران به پای میز مذاکرات برای یک توافق جامع جدید حس می شود. ایران مدتی است صحنه اعتراضات عمومی مکرر بر سر فساد و کندی رشد اقتصادی بوده است.
مارک دوبوویتز، مدیر «بنیاد دفاع از دموکراسی ها»، می گوید: «ایده اصلی تقویت اهرم های فشار و بعد استفاده از آن در جستجوی فرصت ها است. هر چه رژیم بی ثبات تر شود، دولت ترامپ اهرم های بیشتری خواهد داشت و احتمال یک توافق جامع بر مبنای شرایط آمریکا بیشتر می شود.»
محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، پس از نشست اعضای باقی مانده در برجام با ایران، در وین، از آن ها خواست به جای «وعده های مبهم» «راه حل های عملی» ارائه بدهند. اما قدرت های جهانی نتوانسته اند پیشنهادی محکم مطرح کنند و دیپلمات ها هم هشدار داده اند کار زیادی از دست شان بر نمی آید.
تصادفی نیست که دولت ترامپ بر ادبیاتی تکیه دارد که یادآور رویکردش به کره شمالی است.
ترامپ و مشاورانش معتقدند حملات تند لفظی همراه با تحریم های شدیدتر در تمایل کیم جونگ اون به دست کشیدن از برنامه جنگ افزار هسته ای اش نقشی مهم داشته است.
اما دولت ترامپ با چالش هایی متفاوت در برابر ایران روبرو است و اروپا و چین و روسیه مانند نمونه کره شمالی با او در فشار بر ایران همراه نیستند.
نقش ایران در صادرات نفت و اهمیت استراتژیک تنگه هرمز هم به پیچیدگی مساله افزوده است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
