یادداشتی از جیسون رضاییان در واشنگتن پست
این هفته تحریم های جدید آمریکا بر اقتصاد ایران به اجرا گذاشته می شود. دولت ترامپ وعده داده است که این تحریم ها تنبیه آمیزترین نمونه در تاریخ باشد. تحریم هایی که پرزیدنت باراک اوباما در سال ۲۰۱۲ بر ایران اعمال کرد، شدیدترین تحریم ها علیه هر کشوری در دوران جدید بود.
من آن موقع در ایران زندگی می کردم و درباره اثر تحریم ها به تفصیل گزارش می دادم.
اگر چه تحریم ها به طور مستقیم غذا و دارو را هدف نخواهد گرفت، اما دسترسی ایران به نظام مالی بین المللی را کوتاه کرده و بر واردات بسیاری اقلام اثر خواهد گذاشت و موجب تاخیر در تحویل کالا می شود. مردمی که به داروهای حیاتی نیاز دارند، اگر بتوانند از پس خرید آن در بازار سیاه بربیایند، باید برای تهیه از مرزها عبور کنند.
بازار فروش اجزاء بدن که پیشاپیش پر رونق است از میزان عرضه زیاد منفجر خواهد شد.
هر چند رهبران بی کفایت ایران با ادعاهایی مضحک می گویند تحریم ها در یک «اقتصاد مقاومتی» فرصت خواهد بود، ولی واقعیت این است که صنایع بومی آسیب خواهند دید. کشاورزی، نساجی و خودروسازی ضربه سختی خواهند خورد.
کشاورزی نیاز به واردات فناوری دارد که به شکل فزاینده ای دشوار خواهد شد. صنعت فرش ایران با حدود ۲ میلیون شاغل نابود می شود.
کمبود کالاهای غیرضروری که مردم به آن عادت کرده اند به چشم خواهد آمد: لوازم آرایش، البسه و وسایل الکترونیک.
مقام های رابطه دار و خانواده شان با دسترسی به بازار سیاه واردات و فروش کالاها به قیمت های نجومی را آغاز می کنند.
شمار عجیبی از لوکس ترین خودروهای وارداتی از خیابان های تهران سر در خواهد درآورد.
زندگی سالم و کار صادقانه در ایران امری بی ارزش است. فقط احمق ها از سوء استفاده از ضعیف ها پرهیز می کنند.
کاهش فروش نفت به تولید بنزین با کیفیت پایین در پتروشیمی ها می انجامد. نتیجه آن آلودگی بیشتر هوا است.
رژیم به احتمال زیاد برای تقابل با واشنگتن، بدون توجه به نگرانی های مشروع مردم به راه خود ادامه خواهد داد. این کاری است که برای ۴۰ سال انجام می دهد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
