یادداشتی در بوستون گلوب از ارنست مونیز، وزیر انرژی دولت باراک اوباما و مدیرعامل پروژه «ابتکار تهدید هسته ای»
رونالد ریگان، رئیس جمهوری پیشین آمریکا، در مذاکرات خلع سلاح هسته ای با اتحاد جماهیر شوروی از تعبیر روسی «اعتماد کن، ولی تائید کن» استفاده کرد؛ اما در مذاکرات اخیر با ایران و مذاکرات پیش رو با کره شمالی، ستاره راهنمای ما باید «اعتماد نکن، و تائید، تائید، تائید کن» باشد.
کره شمالی تنها کشوری که در این قرن به آزمایش انفجار هسته ای دست زده است، توقف آزمایش های هسته ای و موشکی اش را در طول مذاکرات به بحث گذاشته است. این توقف زمانی اثر گذار خواهد بود که کره شمالی دیگر فعالیت هایی را که در صورت شکست مذاکرات می تواند به توسعه سریع یک برنامه هسته ای بزرگتر بیانجامد، به تعلیق درآورد.
ما می توانیم به سادگی آزمایش های هسته ای و موشکی که ناقض یک توقف باشد را ردیابی کنیم، اما لازمه توقف تولید مواد جنگ افزار هسته ای برقراری نظام تائیدی مشابه ایران است.
آژانس بین المللی انرژی اتمی بی تردید در ایران درس هایی آموخته است که می تواند در مورد کره شمالی به کار ببندد. در مذاکرات بر سر برنامه هسته ای ایران هم از ضعف های نظام تائید در توافق های قبلی با کره شمالی استفاده شده بود.
کره شمالی، مانند ایران، در مسیر ساخت بمب از تعهدات بین المللی اش قصور کرد. کره شمالی، مانند ایران، اعتماد بین المللی را از دست داد و زیر تحریم های سنگین رفت.
کره شمالی، مانند ایران، باید هدف نظام تائیدی سفت و سخت در قالب هر گونه توافق معنی داری قرار بگیرد که نهایتا به خلع سلاح هسته ای منجر می شود.
رویکرد ما در هماهنگی با شرکای منطقه ای مان باید «اعتماد نکن، و تائید، تائید، تائید کن» باشد؛ رویکردی که لازم است دستور کار هر نشست و مذاکرات متعاقبی با کره شمالی باشد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
