خلاصه یادداشتی از کلیفورد می* در واشنگتن تایمز
مناقشه در درون و در میان جوامع از آغاز تمدن وجود داشته و ادامه خواهد داشت. آمریکا این روزها با این تهدیدها روبرو است:
- کره شمالی مسلح به جنگ افزار هسته ای تحت حاکمیت یک دیکتاتور موروثی که ذهنیت او برای ما قابل درک و هضم نیست.
- حاکمان ایران که جهادی گری قرون وسطایی را با امپریالیسم باستانی پارس ترکیب کرده اند. آن ها به شعار «مرگ بر آمریکا» ادامه داده ولی وعده به تاخیر انداختن دسترسی به ابزار تحقق این وعده را می دهند.
- حکام کمونیست چین با جاه طلبی های منطقه ای و جهانی شان.
- روسیه ای که کمیسر-سزارش چشم امید به استقرار دوباره امپراتوری روسیه بسته است.
- در ضمن، گروه های غیر دولتی هم هستند که تحت تاثیر ایدئولوژی های برآمده از الهیات اسلامی برای نابودی آمریکا از درون و بیرون نقشه می کشند.
این تهدیدها ممکن است بی ارتباط به هم به نظر برسند ولی از درون بر هم تاثیر می گذارند.
چین از کره شمالی حمایت می کند و روسیه از ایران. ایران و کره شمالی بر سر برنامه موشکی و احتمالا هسته ای با هم همکاری دارند. ایران کشور عمده حامی تروریسم جهادی است.
روشن است که آمریکا نمی تواند عقب بنشیند و در انتظار گذر تاریخ باشد.
آمریکا برای دفاع از آزادی ها و جان آمریکایی ها و رسیدگی به تمام تهدیدها نیاز به یک استراتژی جامع و فراگیر دارد.
جنگ با تروریسم در دولت بوش یک استراتژی فراگیر نبود. تروریسم ابزاری است که دشمنان از آن استفاده می کنند.
دولت اوباما برای بعد از حمله به القاعده، بعد از سرنگونی معمر قذافی در لیبی، پس از تجدید روابط با روسیه و چرخش به سوی آسیا برنامه ای نداشت. دولت اوباما نیروهای آمریکا را از عراق بیرون کشید ولی از شورشیان غیر اسلامگرا در سوریه هم حمایت نکرد. این فضا امکان رشد داعش را فراهم کرد. اوباما به حاکمان مذهبی ایران کلید جنگ افزار هسته ای را برای یک دهه آینده داد و در برابر تهدید فزاینده کره شمالی هیچ کاری نکرد.
در حال حاضر هم دولت ترامپ استراتژی فراگیری ندارد. اچ آر مک مستر، مشاور امنیت ملی پرزیدنت ترامپ، و معاونین او در هماهنگی نزدیک با جیم متیس، وزیر دفاع، و جان کلی، رییس دفتر کاخ سفید، بر روی این استراتژی کار می كنند.
حال که آقای ترامپ این وظیفه را به مردان نظامی محول کرده است،این به من آرامش می دهد. اول به این دلیل که نظامیان عادت دارند ماموریت را به انجام برسانند. دوم اینکه آنها عادت ندارند بگویند «چاره ای نظامی وجود ندارد». به همین جهت آنها بیشترین استفاده را از آنچه که در اختیار آمریکاست، بعمل می آورند.
آنها می دانند هیچ راه حلی وجود ندارد که تنها نظامی باشد – که مفهومی کاملا متفاوت است. تمامی قدرت آمریکا ، از نظامی گرفته تا سایبری، اقتصادی و دیپلماتیک برای رسیدن به راه حل ضروری است –و این نباید با راه حل های فوری اشتباه گرفته شود .
آیا مشاوران آقای ترامپ برای این وظیفه آماده اند ؟ نمی دانم . حقیقتش را بگویم آنها هم نمی دانند.
با توجه به گستردگی این چالش ها ، بسیار خوب خواهد بود اگر آمریکائیان متحد بمانند. به جای آن ما در شرایطی هستیم که «پانکاج میشرا» تاریخ نویس اجتماعی آن را عصر خشم نامیده است ، که بخش عمده آن کمتر متوجه دشمنان خارجی است تا هموطنان آمریکائی. افراط گرایان در هر دو طیف چپ و راست ما را علیه یکدیگر می شورانند.
برتری طلبان اسلامی، برتری طلبان سفید پوست ، سیاهپوستان معترض موسوم به آنتیفا، و دیگرانی که اقدام به تحریک یا خشونت می کنند باید قویا با مخالفت همه کسانی روبروشوند، که به ارزش های آمریکائی وفادارند – صرفنظر از سیاست ها یا اختلاف نظرهای ایدئولژیک شان. تلاش آقای ترامپ برای جلب توجه به این اقدام غیر اخلاقی، کار اشتباهی نبود.
* آقای می، کارشناس امور ایران و بنیانگذار «بنیاد دفاع از دمکراسی ها» است.برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
