پایان جنگ سرد عصری از رشد بی سابقه در دمکراسی و همراه آن در جامعه مدنی را آغاز کرد. اما درسال های اخیر، بگفته سامانتا پاور، نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد، رشد دمکراتیک راکد ، و واکنش علیه جامعه مدنی سهمگین بوده است.
ظرف سال های گذشته، ده ها کشور قوانین یا مقررات جدیدی را با هدف محدود ساختن فعالیت های جامعه مدنی تدوین کرده اند و به اجرا در آورده اند. پارلمان اوکراین قانونی را تصویب کرد که آزادی بیان و تجمع را محدود می سازد، دست و پای رسانه های مستقل را می بندد، تعارف تهمت و افترا را گسترش می دهد، و سازمان های غیر دولتی را از دریافت کمک از خارج باز می دارد.
خانم پاور گفت پاسخ به این محدودیت ها باید شبکه های جامعه مدنی را تقویت کند، استراتژی های جدیدی فراهم آورد ، و دشمنان آزادی را به بازنگری در نگرش های خود ناچار سازد. آمریکا به سهم خود، پشتیبانی از جامعه مدنی را در کانون سیاست خارجی خود قرار داده است. هر روز، دیپلمات های آمریکا، حمایت ایالات متحده از حق مردم برای سازماندهی صلحجویانه جهت تغییر را روشن می کنند.
پیکار برای دفاع از جامعه مدنی ، حمایت از یک اصل انتزاعی نیست: نبردی است از سوی مردان و زنان در سراسر جهان . مردمی مانند آلس بیالیاتسکی، فعال حقوق بشر بلوروس، که به اتهامات ساختگی به چند سال زندان محکوم شده است. و سونیا گارو، عضو گروه زنان طرفدار دمکراسی در جنبش سفید در کوبا. او در سال ۲۰۱۰ پیش از سفر پاپ به هاوانا دستگیر شد و همراه با شوهرش، رامون مونوز، همچنان زندانی است.
در ایران، نیروهای امنیتی حدود۵۰۰ نفریا بیشتر از مدافعان حقوق بشر را دستگیر کرده اند و بسیاری را هدف شکنجه، بدرفتاری و محرومیت از موازین قانونی مناسب قرار داده اند. و در چین، سال پیش حدود ۱۶۰ فعال صلحجو دستگیر شدند. دیگر مدافعان گرفتار جامعه مدنی در کشورهایی مانند نیجریه، بحرین، و سودان بسر می برند. و در کره شمالی، پدیده ای به نام جامعه مدنی وجود ندارد.
ایالات متحده آمریکا به حمایت و دفاع از جامعه مدنی در سراسر جهان پای بند است و از تمام کشورهایی که سعی دارند آزادی بیان، از جمله در اینترنت، را خاموش کنند، و توانایی جامعه مدنی را برای سازماندهی و تجمع محدود سازند می خواهد نگرش ها و سیاست های خود را تغییر دهند.