کمیساریای عالی پناهندگان در سازمان ملل متحد اعلام کرد که جنگ، تنش‌ها و آزار و اذیت مردم در کشورهایی مانند سوریه، افغانستان و مناطق دیگر در خاور میانه و آفریقا، شمار آوارگان، پناهجویان و مهاجران جهان را در سال گذشته میلادی به رقم بی‌سابقه ۶۵ میلیون نفر افزایش داد.
فیلیپو گراندی کمیسر عالی پناهجویان سازمان ملل متحد روز دوشنبه ۳۱ خرداد ماه با ارائه گزارش سالانه خود از روند جهانی مهاجرت گفت، شمار پناهجویان و مهاجران در سال ۲۰۱۵ در مقایسه با سال قبل از آن، حدود ۱۰ درصد افزایش داشت.
او با بیان این که شمار پناهجویان و آوارگان به ۶۵ میلیون نفر رسید، اضافه کرد که "دو سوم از این جمعیت، در داخل کشورهای خود آواره شده‌اند، که دسترسی به آنها را دشوارتر کرده است."
آقای گراندی در ادامه گفت، "از این افراد یک سوم پناهجو هستند، ۹۰ درصد در کشورهایی با درآمد متوسط یا کم درآمد گرفتار بوده و حدود ۵۰ درصد از پناهجویان نیز کودک هستند."
کمیسر عالی پناهجویان سازمان ملل با اشاره به نقش کشورهای ثروتمند جهان برای مهار رشد شمار پناهجویان به این کشورها هشدار داد "اگر مشکلات را حل نکنید، مشکلات به سراغتان می‌آید و این پیام درد آوری است. درد آور است، زیرا مدت ها برای مردم در کشورهای ثروتمند زمان بُرد تا این پیام را درک کنند که باید قدم برداشت."
آمار سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که در سال گذشته میلادی به طور میانگین ۲۴ نفر در هر دقیقه، یا ۳۴ هزار نفر در هر روز، در داخل کشورهای خود آواره شده اند؛ رقمی که در مقایسه با به ده سال پیش، ۶ نفر در هر دقیقه افزایش داشته است.
آقای گراندی همچنین گفت که طی دو سال گذشته، ۱۰ هزار پناهجو تنها در دریای مدیترانه جان خود را از دست داده‌اند.
بر پایه این گزارش بیشترین پناهجویان از سه کشور، سوریه، افغانستان و سومالی هستند. آقای گرندی به صدای آمریکا گفت که بیشترین آوارگان داخلی نیز به کشور سوریه تعلق دارد.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد که ترکیه با پذیرش ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار پناهجو، برای دومین سال پیاپی میزبان بالاترین شمار پناهجویان بوده است، که اکثرا از سوریه گریخته‌اند.
پاکستان با پذیرش یک میلیون و ۶۰۰ هزار، لبنان با یک میلیون و ۱۰۰ هزار، ایران با ۹۸۰ هزار، اتیوپی با ۷۳۶ هزار و اردن با ۶۶۵ هزار پناهجو در رده های بعدی قرار دارند.
کمیسر عالی پناهجویان همچنین به موانع موجود در راه مهاجران و پناهجویان اشاره کرد و گفت که دیوارها تنها موانع موجود نیستند بلکه موانع اصلی، قوانین تازه در کشورهای پیشرفته صنعتی است که برای دوران طولانی مدافع اصول و موازین حقوق بشر و حقوق بنیادین پناهجویان بوده‌اند.
