نقطهای در شمال غربی لندن، که معمولاً بهخاطر هنر و موسیقی شناخته میشود، روز یکشنبه ۲۳ اردیبهشت شاهد صحنهای تازه با حضور مخالفان نظام جمهوری اسلامی و احکام اعدام در ایران بود.
درست در کنار همان خط عابر پیادهای که عکس اعضای گروه معروف موسیقی «بیتلز» آن را به شهرت جهانی رسانده است، این بار تصاویر محکومان به اعدام در ایران منظرهای متفاوت ایجاد کرد.
یکی دیگر از تفاوتهای این گردهمایی، حضور جمعی از اهالی هنر بود که بهجای شعار دادن، شعر و ترانه خواندند؛ جایی که هنر برای اعلام مخالفت با حکومت و اعدام به کمک سیاست آمد.
بعضی از شرکتکنندگان، مانند پریناز پرتو، که پیش از این از بند سرکوب جمهوری اسلامی رهایی یافته و موفق شدهاند خود را به جهان آزاد برسانند، انعکاس صدای هموطنانشان شدند.
برگزارکنندگان تجمع میگویند استودیو اَبی رود (Abbey Road) که روزی خانه بیتلها بود، نمادی است از این باور که هنر و موسیقی میتواند مرزهای سیاسی را درنوردند و پیامهای انسانی را در عرصه جهانی مطرح کنند.
پریناز پرتو برگزارکننده تجمع لندن میگوید، «گروه بیتلز همانند توماج صالحی، خوانندگان معترض زمان خود بودهاند و ما اینجاییم تا کاری نمادین کرده باشیم و مثل عضوی از خانوادهمان از توماج حمایت کنیم و توجه توریستها و رهگذران غیرایرانی را برای حمایت از او جلب کنیم.»
دیوید لی مورگان، شاعر و نویسنده آمریکایی که از زمان انقلاب ۵۷ وضعیت ایران را دنبال کرده گفت: «من به شجاعت مردم ایران و تمام تلاشهایشان برای اعتراض به استبداد سیستماتیک رژیم سر تعظیم فرود میآورم. من همیشه یک حامی جدی و دوستدار مردم ایران و روحیه انقلابی آنها بودم.»
او در ادامه گفت، «متاسفم که انقلاب آنها در سال ۵۷، توسط بنیادگرایی اسلامی مصادره شد و تبدیل به یک دیکتاتوری فاشیست موجود شد. حالا دیدن این تلاش و از جانگذشتگی در جنگ برای آزادی بسیار الهامبخش است.»
تجمع روز یکشنبه در جایی برگزار شد که روزی نقطه پرتاب بیتلز به صدر فهرست تاثیرگذارین گروه موسیقی تاریخ شد. گروهی که میخواست با ترانههایش دیوارهای زندانها را بشکند و پلهایی بین انسانها فرای مرزها بسازد.