یادداشتی در روزنامه وال استریت جورنال از مایکل دوران و پیتر راف، کارشناسان اندیشکده هادسن
تصمیم پرزیدنت ترامپ به اعمال دوباره تحریم ها علیه ایران بر منطق منافع امنیتی آمریکا و غرب استوار بود. اما آن چه در این رویکرد دیده نشده است، دیپلماسی سنتی مبتنی بر یک کمپین ترغیب مداوم است.
سیاست جدید آمریکا در قبال ایران سیاست اجبار است. دونالد ترامپ شرکت ها را در برابر انتخابی سخت قرار داده است: یا با آمریکا تجارت کنید یا با ایران. این اجبار و تحمیل تا کنون جواب داده، اما موجب خشم و انزجار شده است.
با این وجود، دولت ترامپ هنوز تلاش کافی برای مجاب کردن اروپا انجام نداده است.
رئیس جمهوری آمریکا باید جیم متیس، وزیر دفاع، مایک پمپئو وزیر خارجه، مایک پنس معاون ریاست جمهوری، استیو منوشن وزیر دارایی، و ریک پری وزیر انرژی، را برای یک تهاجم دیپلماتیک در دفاع از موضع آمریکا به اروپا اعزام کند.
استیو منوشن، وزیر دارایی دولت ترامپ، لازم است در سفری به اروپا ادامه تلاش های ایران برای به فساد کشاندن نظام مالی جهان را تشریح کند.
ایالات متحده باید به اروپایی ها یادآوری کند که اگر تحریم های اقتصادی و دیپلماسی رفتار ایران را محدود نکند، تنها گزینه جایگزین اقدام نظامی است. این بعید است خواسته اروپا باشد و هیچ کس بهتر از ژنرال جیم متیس، وزیر دفاع ایالات متحده، نمی تواند این استدلال را توضیح بدهد.
حتی یک کارزار موفق ترغیب، اروپایی ها را مجاب نخواهد کرد که به زور به کاری وادار نشده اند. اما چنین دلجویی می تواند موجب نرمش انزجارشان می شود و یک نمایش حسن نیت در سطح عالی در نفس خود پیامی مثبت به پایتخت های اروپایی می فرستد. این امر به اروپایی ها نشان می دهد که با وجود اختلافات بر سر ایران، ایالات متحده همچنان برای آن ها احترام قائل است. پس از جراحات روحی به جا مانده از اجلاس گروه هفت کمی نرمش عمل می تواند مثمرثمر واقع شود.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
