گروهی از فعالان مدنی، حقوق بشری، و زندانیان سیاسی سرشناس در ایران، در نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، با انتقاد از موضع چین و روسیه درباره جزایر سه‌گانه، خواهان دخالت و حمایت او از تمامیت ارضی ایران در مقابل ادعای امارات درباره تنب کوچک، تنب بزرگ، و ابوموسی در خلیج فارس شدند.
در نامه این کنشگران که روز چهارشنبه ۳۰ خرداد در کانال تلگرامی «همبستگی ملی برای دموکراسی در ایران» منتشر شده، اعلام کرده‌اند که «رژیم کنونی حاکم بر کشور باستانی ایران که با سلب آزادی‌های فردی و اجتماعی بر خلاف اصول و قواعد دموکراسی و حقوق بشر به زور تفنگ و زندان و اعدام بر مردم ایران حکومت می‌کند به هیچ وجه نماینده راستین و رسمی مردم ایران نیست.»
امضاکنندگان این نامه، با بیان این که حکومت جمهوری اسلامی «به دلیل اتخاذ سیاست‌های غیرخردمندانه و ضد ملی در بدترین و ضعیف‌ترین جایگاه داخلی و بین‌المللی خود قرار گرفته»، افزوده‌اند که «برخی از شخصیت‌های تراز اول دولت‌های خارجی برای جلب همکاری دولت‌های جنوب خلیج پارس، از ضعف حاکمیتی نظام جمهوری اسلامی بهره‌برداری کرده و تلاش دارند با فدا کردن منافع ملی ایران از کشورهای مدعی جنوبی کسب امتیاز کنند.»
در این نامه تأکید شده که «طرح ادعاهای بی‌اساس مالکیت کشور امارات متحده عربی بر جزایر سه‌گانه ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک، و ابوموسی در خلیج پارس، توسط سیاستمداران ارشد چین و روسیه برای تحریک و امیدوار کردن آنان به همکاری این دو کشور در مسیر تصرف آن جزیره‌ها است.»
به گفته امضاکنندگان این نامه، روسیه و چین «پس از کسب سودهای کلان» از جمهوری اسلامی، حال «می‌خواهند خاک ایران را معامله کنند» و بر اساس «شواهد مستند و مستدل تاریخی» و تأیید مالکیت ایران بر جزایر تنب کوچک، تنب بزرگ، و ابوموسی از جمله در «نقشه‌های ارتش بریتانیا در سال ۱۸۸۸ و در ماده ۲۷ کنوانسیون وین در ۱۹۶۹، و همچنین در پاسخ شورای امنیت سازمان ملل در سال ۱۹۷۱ به شکایت شیخ‌نشین شارجه»، ادعا و تحرکات امارات متحده عربی «مصداق آشکار فرصت‌طلبی، زیاده‌طلبی، و دست‌اندازی به تمامیت ارضی» ایران است.
به تأکید کنشگران امضاکننده این نامه، «این جاه‌طلبی‌های ارضی و نفتی قرن بیستمی می‌توانند با ثبت در حافظه تاریخی ملت‌ها در میان یا بلندمدت، منطقه را به ورطه جنگ خانمان‌سوز دیگری دراندازد که به ماندگاری تنش‌های خون‌آلود در خاورمیانه کمک کند.»
نویسندگان این نامه به دبیرکل سازمان ملل متحد، همچنین گفته‌اند که «مردم ایران هرگز از منافع ملی و حاکمیت ارضی خود کوتاه نخواهد آمد و با جان خود از وجب به وجب مرزهای وطن خویش دفاع خواهند نمود» و «در شرایط کنونی هر توافق و پیمانی که به زیان ملت ایران و عدم رعایت تمامیت ارضی جغرافیایی و تاریخی کشورمان از جانب جمهوری اسلامی با کشورهای دیگر بسته شود، مورد تأیید ملت ایران نبوده و در آینده به علت انعقاد این پیمان‌ها از جانب افراد غیرمنتخب مردم ایران از درجه اعتبارساقط خواهد بود.»
آنها از آنتونیو گوتروش به عنوان دبیرکل سازمان ملل متحد خواسته‌اند که «در این زمینه دخالت» کند و افزوده‌اند: «با توجه به همه اسناد متقن و سوابق تاریخی موجود، امارات را از طرح این گونه ادعاها منصرف نمایید.»
نام کنشگران و زندانیان سیاسی از جمله «زرتشت احمدی راغب، کمال جعفری یزدی، عیسی‌خان حاتمی، کوروش زعیم، گوهر عشقی، خسرو علی‌کردی، جواد لعل محمدی، عبدالرسول مرتضوی، محمد نوری‌زاد، و عباس واحدیان شاهرودی» در میان امضاکنندگان این نامه دیده می‌شود.
هم‌زمان با تداوم سیاست «نگاه به شرق» جمهوری اسلامی و نزدیکی حکومت ایران با چین و روسیه، این دو کشور بارها از ادعای امارات متحده عربی مبنی بر مالکیت بر جزایر سه‌گانه در خلیج فارس حمایت کرده‌اند.
