روزنامه «اعتماد» روز سه شنبه پنجم دی، از محدودیت های تازه ای برای عکاسان ورزشی زن خبر داد و نوشت که به آنها هشدار داده شده است که نباید از مو و دستان بازیکنان زن عکس بگیرند.
بر اساس این گزارش، در این دستورالعمل که به طور شفاهی داده شده، به عکاسان گفته شده است از آستین بالا زده شده و موی بیرون زده زنان عکس نگیرند و اگر عکس گرفتند حق انتشار آن را ندارند.
به نوشته اعتماد، عکاسان زن حاضر در مسابقات فوتبال زنان ایران تهدید شده‌اند که «فدراسیون تک‌تک عکس‌هایی که می‌گیرید را با دقت رصد می‌کند.»
هنوز مشخص نیست این دستورالعمل که اجرای آن، به گفته عکاسان زن، به دلیل تحرک ورزشکاران زن، شدنی باشد، کدام یک از نهادهای حکومتی است. اما ناظران ورزشی به آنها گفته اند که «حتی اگر ناغافل عکسی از زنان گرفتید که بخشی از موی ورزشکاران بیرون زده بود یا آستینش بالا بود حق انتشار آن عکس‌ها را ندارید.»
آنها به عکاسان زن هشدار داده شده که حتی نباید این عکس‌ها در اختیار خود بازیکنان هم قرار دهند تا در صفحات شخصی‌شان منتشر شود. و آنها را تهدید کرده اند که در صورت مشاهده چنین چیزی با عکاس برخورد می‌شود و فدراسیون تک‌تک عکس‌هایی که می‌گیرند را چک می‌کند.
محدودیت های زنان عکاس که در گذشته از عکاسی ورزشی مسابقات مردان آغاز شد، سال‌هاست در شبکه های اجتماعی یکی از موضوعات تبعیض آمیز در ورزش زنان محسوب می شود. عکاسان زن هنوز اجازه حضور در مسابقات مردان را ندارند. این در حالی است که زنان خبرنگار به تدریج در جایگاه‌های خبرنگاری استادیوم ها در تعداد کمی از شهرها دیده می‌شوند.
محدودیت‌های نهادهای نامشخص در زمین‌های ورزشی زنان در حالی است که به دنبال اعتراضات سراسری سال گذشته و حضور فعال زنان ورزشکار شناخته شده در ورزش‌های جهانی و داخلی بدون حجاب اجباری؛ اعتراضات ملی پوشان زن نسبت به تبعیض‌های جنسیتی شدت گرفت.
غزال خلج، کاپیتان تیم ملی کبدی زنان ایران، روز ۱۸ آذر درباره تبعیض جنسیتی علیه ورزشکاران زن گفت: «این موضوع در ووشو، کشتی، در کبدی هست. حتی در فوتبال هم هست. من پنج سال دروازه‌بان تیم ملی بودم. ما کنار کانکس می‌خوابیدیم و آقایان توی هتل المپیک بودند. سر همین من اصلا خداحافظی کردم. تا کی می‌خواهند با زنان این‌طور برخورد کنند؟»
او در این گفتگوی ویدیویی با «شبکه شرق»، با انتقاد از فدراسیون‌های ورزشی گفت: «دقیقا جوری صحبت می‌کنند که انگار ورزشکاران برای‌شان مهم هستند. مسابقات که تمام می‌شود هیچ! در جاکارتا که اول شدیم دیگر هیچ‌کدام از عوامل فدراسیون را آنجا ندیدم. باورتان می‌شود؟ ما برگشت، پول غذا را خودمان دادیم. با مدال طلا در فرودگاه. این اوج نامردی است.»
