اسکات هاردینگ، همسر، پدر و کارآگاه پلیس همیشه از سلامت خوبی برخوردار بوده است. اما چهار سال پیش تشنجهای او آغاز و صرع لوب گیجگاهی که شایعترین گونه صرع است در وی تشخیص داده شد. وی می گويد «این مساله چشمانم را باز کرد.»
درمان با دارو نتوانست کمکی کند و اسکات تحت جراحی قرار گرفت. «اونها با داروهای ضد تشنج آغاز کردند ولی در کنترل تشنجها با دارو مشکل داشتند، پس همینطور مقدار دارو رو افزایش دادند ولی مشکل کنترل تشنج کماکان ادامه داشت.
من بعد از جراحی تشنج نداشتم، الان بیش از سه سال است که عاری از تشنج هستم.»
دکتر هایونمی کوی از مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا و همکارانش اثرات بلند مدت درمان دارویی صرع لوب گیجگاهی مغز را با درمان جراحی مقایسه کردند. وی می گويد، «صرع لوب گیجگاهی وضعیتیست که تشنج بیمار از بخشی از مغز برمیخیزد که بخش یا لوب گیجگاهی نام دارد. این نوع صرع عموما به داروها مقاوم است. هدف مطالعه تعیین افزایش طول عمر مرتبط با جراحی صرع لوب گیجگاهی یا درمان دارویی بود.»
مطالعه نشان داد، به طور متوسط برای بیماری سی و پنج ساله، جراحی کیفیت و طول عمر را افزایش می دهد و افزایش طول عمر تقریبا پنج سال است و این جراحی همچنین سالهای عاری از تشنج را بیش از ۱۳ سال افزایش می دهد. «ما دریافتیم جراحی صرع لوب گیجگاهی در مقایسه با درمان دارویی عمر را طولانی تر می کند. برای مثال برای بیمار سی و پنج ساله عمر را پنج سال طولانی تر می کند. بزرگترین فایده جراحی بهبود قابل ملاحظه کنترل تشنج در مقایسه با درمان داروییست.»
احتمال بروز مشکلاتی بعد از جراحی نیز وجود دارد از جمله عفونت و مشکلات حافظه، اما دکتر کوی می گوید برای برخی بیماران جراحی گزینه ایست که ارزش تامل را دارد. وی می گويد، «اگر تشنجها با حداقل دو دارو کاملا کنترل نمی شود بیماران باید سنجش بیشتر و جراحی صرع را به عنوان گزینه ممکن مدنظر قرار دهند. «اونها با داروهای ضد تشنج آغاز کردن ولی در کنترل تشنجها با دارو مشکل داشتن، پس همینطور مقدار دارو رو افزایش دادن ولی مشکل کنترل تشنج کماکان ادامه داشت. از جراحی صرع کم استفاده می شود چون پزشکان آنرا آخرین چاره می دانند.»
