دانشجویان دانشگاه علم‌وصنعت ایران روز یکشنبه با برگزاری تجمعی پرشمار نسبت به افزایش نظارت‌ها، عملکرد حراست و ورود امنیتی‌ها به محوطه دانشگاه اعتراض کردند.
دو هفته پس از بازگشایی دانشگاه‌ها در ایران، اعتراضات دانشجویی درحالی از سر گرفته می‌شود که شماری از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران در اعتراض به «شدت گرفتن تلاش‌ها برای استقرار نظم پلیسی در دانشگاه» و «حضور نیروهای امنیتی» در آن، تجمع اعتراضی برگزار کردند.
بر اساس گزارش‌ها، دانشجویان معترض روز یکشنبه ۴ اردیبهشت، با تجمع و راهپیمایی در محوطه این دانشگاه شعارهایی از جمله «حراست پلیسی، نمی‌خوایم نمی‌خوایم» و «کرامت دانشجو مهمتر از هر چیزی است» سر دادند.
معترضان همچنین در محوطه آمفی‌تئاتر روباز این دانشگاه، شعار دادند: «حراست، بترسید، ما همه با هم هستیم.»
دانشجویان معترض در شعارهایشان با تأکید بر این که «دانشگاه پادگان نیست»، حراست را «آلت دست قدرت» توصیف کردند.
در بیانیه پایانی این تجمع که عده قابل‌توجهی از دانشجویان در آن شرکت کردند، با اشاره به «شدت گرفتن تلاش‌هایی برای استقرار نظم پلیسی در دانشگاه» و «آزار و اذیت» دانشجویان، تأکید شد که «گویا تعطیلی دو ساله دانشگاه و شکاف نسلی ایجادشده میان دانشجويان، به اقتدارگرایان فرصتی برای از بین بردن دستاوردهای مبارزات دانشجویی داده؛ آنها فکر می‌کردند که می‌توانند نبض دانشجو را خاموش کنند. اما این گمان، خیال خامی بیشتر نیست.»
معترضان همچنین حراست دانشگاهی را «بیش از هر نهاد دیگری مخل آسایش» دانشجویان توصیف کردند و هدف آن را «سرکوب و خنثی کردن پتانسیل سیاسی دانشگاه» دانستند؛ «روندی که تنها منحصر به علم و صنعت نیست و در سایر دانشگاه‌ها نیز به شکل‌های مختلف دیده می‌شود.»
به عقیده این دانشجویان، تشدید فشارها نه تنها «بر فعالان و تشکل‌ها و نهادهای دانشجویی، بلکه همراه با فشارهایی روزانه بر عموم دانشجویان» اعمال می‌شود.
در این بیانیه با تأکید بر افزایش «دخالت در پوشش دانشجویان، حتی خارج از دانشگاه»، اعلام شده است: «هفته گذشته وقتی تشکلی علیه این عملکرد آنها دست به صدور بیانیه‌ای زد، به جمع‌آوری بیانیه‌های یک تشکل از سطح دانشگاه پرداخت و یکی از دانشجویان را مضروب و به همراه تعدادی دیگر به کمیته انضباطی احضار کرد و پای نیروهای نظامی را به صحن دانشگاه باز کرد.»
دانشجویان معترض در این بیانیه تصریح کرده‌اند که «امروز دهه شصت نیست که بتوان با اجبار، سلایق و عقاید عصر حجری خود را با زور و چماق به خورد دانشجو داد» و «چاره‌ای» جز پذیرش «حق آزادی انتخاب» به عنوان «مهم‌ترین حق هر انسانی بعد از حق زندگی» نیست.
«تشکیل شورای نظارت بر حراست»، «توقف دخالت در امور شخصی دانشجویان و زیست دانشجویی و به رسمیت شناختن حق آزادی انتخاب»، «شفاف شدن عملکرد حراست و انتشار آیین‌نامه‌ها و مصوبه‌ها به صورت علنی»، «مشخص شدن هویت نیروهای حفاظت فیزیکی»، «توقف گشت‌زنی در سطح دانشگاه، و حذف و عدم استعمال موتورسیکلت و وسایل نقلیه موتوری توسط حفاظت فیزیکی» و «برخورد با عاملان ضرب و شتم یک دانشجو» از جمله خواسته‌های دانشجویان معترض در این تجمع بود.
آنها همچنین بر «توقف ممانعت از فعالیت‌های دانشجوییِ سیاسی، مدنی، صنفی و فرهنگی»، «توقف پیگرد کمیته انضباطی دانشجویانی که اخیرا احضار شده‌اند»، «رفع محدودیت رفت و آمد خوابگاه‌ها»، «حدف سرشماری شبانه خوابگاه‌ها» و «توقف امنیتی‌سازی دانشگاه و عدم حضور دوباره نیروهای نظامی» در آن تأکید کردند.
جمهوری اسلامی سابقه طولانی نابردباری در برابر اعتراضات دانشجویی دارد و بارها اعتراضات دانشجویان را با شدت عمل و سرکوب پلیسی پاسخ داده است.
