کانال تلویزیونی آمریکایی «ام تی وی»، جوانان آسیای جنوب شرقی را آموزش می دهد تا با استفاده از شبکه های اجتماعی در مورد قاچاق انسان آگاهی رسانی کنند. این آموزش، بخشی از کارزار جهانی برای ریشه کنی قاچاق انسان است. سازماندهان و شرکت کنندگان این برنامه ها معتقدند که آگاهی رسانی با استفاده از شبکه های اجتماعی ندای این پیام را رساتر می کند. اما منتقدان این راهبرد می گویند محدودیت هایی نیز در این زمینه وجود دارد.
ارتقای آگاهی
طی حدود یک دهه گذشته شبکه «ام تی وی» با برگزاری کنسرت، تولید فیلم های مستند و ویدئوهای موسیقی در زمینه ارتقای آگاهی در مورد قاچاق انسان فعالیت کرده است. این شبکه تلویزیونی هم اکنون با کارزاری زیر عنوان «MTVExit» در سراسر جهان کنسرت هایی برای آگاهی رسانی برگزار می کند و جوانان را آموزش می دهد تا با استفاده از فیس بوک، توئیتر و دیگر ابزار اینترنتی پیام مبارزه با قاچاق انسان را به سراسر جهان ارسال کنند.
اخیرا بیست و پنج جوان کشورهای اهل آسیای جنوب شرقی در یک کارگاه آموزشی چهار روزه شرکت کردند. این جوانان در این کارگاه یاد گرفتند تا فعالیت های خود در خارج از حوزه اینترنت را به فضای مجازی منتقل کنند، تعداد افرادی که از این کارزار حمایت می کنند را افزایش دهند و برای جلب مخاطبان جدید پیام هایی در زمینه مبارزه با قاچاق انسان طراحی کنند.
پوتری دامیانتی، سفیر جوانان اندونزی است که برای کارزار جدید «ام تی وی» کار می کند. او می گوید: «برای این که مسئله ای را حل کنید، ابتدا باید مردم را از وجود آن آگاه کنید تا به این مسئله توجه نشان بدهند و ایده هایی را برای ایفای نقش و کمک به ریشه کنی آن ارائه کنند. در ضمن می توان فقط با یک کلیک به حل مسئله و اعمال تغییر در جهان کمک کرد.»
او خاطرنشان می کند شبکه های اجتماعی در آسیا از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند و بنابراین ابزار صحیحی هستند تا پیام خود برای مبارزه با قاچاق انسان را ارسال کنند.
جلب توجه نسل جوان
اندونزی از جمله کشورهایی است که یکی از فعال ترین شبکه های اجتماعی در سراسر جهان را دارا است. اندونزی بیش از ٧٠ میلیون کاربر فیس بوک و توئیتر دارد. مردم این کشور مرتب به تارنماهای شبکه های اجتماعی مراجعه می کنند تا برای یک پیام و یا کارزارهای مختلف تبلیغ کنند.
اما بعضی از سفیران جوان «ام تی وی» اهل کشورهایی هستند که دسترسی به اینترنت و شبکه های اجتماعی برای مردم چندان رایج و آسان نیست.
یکی از جوانانی که با سازمان پناهندگان «کمک بدون مرز» در مرز بین تایلند و برمه کار می کند، می گوید مردم این منطقه از فیس بوک، یوتیوب و وبلاگ استفاده می کنند. اما گروهی که او با آن همکاری دارد هنوز برای آگاهی رسانی عمومی به مردم منطقه از مستندهای کوتاه و تئاتر استفاده می کند چون بیشتر مردم منطقه کارگران مهاجری هستند که دسترسی چندانی به شبکه های اجتماعی ندارند.
منتقدان کارزارهای آگاهی رسانی عمومی از طریق شبکه های اجتماعی معتقدند که همین امر یکی از دلایل ناکامی چنین راهبردهایی برای توانمند کردن گروه هایی است که در کشورهای در حال توسعه در معرض خطر قرار دارند.
بی جی مندلسون، نویسنده کتاب انتقادی «شبکه های اجتماعی کثیف هستند» توضیح می دهد «ما در مورد افرادی صحبت می کنیم که یا تحصیلات و سواد کافی ندارند و یا به جدیدترین فن آوری و یا محصول شرکت اپل و شبکه جهانی اینترنت مجهز نیستند. بحثی نیست که احتمال این که این پیام به افراد نیازمند برسد، وجود دارد. بحث من در مورد این مسئله است که این پیام به دلایل عوامل اقتصادی و اجتماعی موجود در این جوامع به گوش بسیاری از افرادی که به آن نیاز دارند، نخواهد رسید».
قاچاق انسان، یک معضل جهانی
قاچاق انسان پدیده ای فراگیر در آسیای جنوب شرقی است. هر ده عضو «انجمن کشورهای آسیای جنوب شرقی» (آسه آن) از جمله کشورهایی هستند که انسان ها از آن ها قاچاق و به کشورهای دیگر برده می شوند یا مقصد قاچاقچیان انسان هستند و یا محل عبور و انتقال انسان هایی هستند که به طور غیر قانونی از کشوری به کشور دیگر سفر می کنند. بیش از نیمی از ٢٢ میلیون قربانی قاچاق از این منطقه تردد می کنند.
مقامات آسه آن می گویند برای تدوین نظام های جزایی و قضایی کشورهای عضو تلاش کرده اند تا افرادی که در قاچاق انسان دست دارند را تحت تعقیب قرار دهند و به مجازات برسانند. اما آن ها به ضرورت آموزش بیشتر واقف هستند و معتقدند ارسال پیام هایی از طریق شبکه های اجتماعی یکی از راه های کلیدی ارتقای آگاهی عمومی است.
خاین میات چیت، یک مقام بلندپایه «واحد همکاری امنیتی» آسه آن می گوید «تعداد موارد (قاچاق انسان) کاهش نیافته اند چون تجارت انسان بسیار پرسود و کم هزینه است، به همین دلیل است که ما بیشتر بر نسل جوان و عموم مردم تمرکز کرده ایم».
برمه روز ١٦ دسامبر میزبان اولین کنسرت «MTVExit» خواهد بود که جیسون مراز، ستاره پاپ ایالات متحده در آن هنرنمایی خواهد کرد. برگزارکنندگان این کنسرت امیدوارند تا در پایان کنسرت یک میلیون نفر پیام «#EXITslavery» (رهایی از بردگی) را از طریق اینترنت و یا تلفن های همراه خود به اشتراک بگذارند. دریافت کنندگان این پیام با کلیک کردن روی آن یک کلیپ ویدئویی در مورد قاچاق انسان می بینند.
گسترش پیام
روی صفحه اینترنتی این کارزار خاطرنشان شده است که فقط با یک کلیک و به اشتراک گذاشتن و یا گذاشتن آن روی صفحه شبکه اجتماعی می توان از آن حمایت کرد. اما منتقدان می گویند کارزارهای اینترنتی اغلب بلندپروازی های اغراق آمیزی دارند و برای سازماندهی کارزارهای اجتماعی ابزارهای موثر و مناسبی نیستند؛ چون پیام های توئیتری فقط در فضای مجازی و مدت زمان اندکی وجود دارند و پایا نیستند.
با وجودی که شبکه های اجتماعی ابزار قدرتمندی برای آموزش مردم و آگاهی رسانی هستند، اما مندلسون نگران است که این شبکه ها عامل انفعال و تنبلی مردم شوند.
مندلسون می گوید: «این که مردم را متقاعد کنی تا بیش از یک کلیک لایک (دوست داشتن) و یک پیوند کاری بکنند، به طور غیرمنتظره ای دشوار شده است. موفقیت چنین کارزار اینترنتی به این دلیل که مردم شرطی شده اند تا روی یک پیوند فقط کلیک کنند، بسیار محدود خواهد شد و ما تصور می کنیم که برای اعمال تغییر و تلاش برای دستیابی به این هدف فقط در همین سطح باید تلاش کنیم.»
تارا درموت، یکی از چهره های فعال کارزار «MTVExit» می گوید برای تقویت تاثیر پیام این کارزار از کنشگران سنتی فعال در جوامع این کشورها کمک گرفته می شود تا شبکه آگاهی رسانی تقویت شود. او می گوید: «این جوانان می دانند که این فعالیت ها نباید به اینترنت محدود بماند، این کارزار نوعی کنشگری دیجیتالی است که واقعاً با اقدام عملی در بطن جوامع گره خورده است.»
با وجودی که ارزیابی میزان موفقیت کارزارهای اینترنتی و ارتباط مستقیم آن ها با اقدام عملی در ورای فعالیت در دنیای مجازی دشوار است، اما بسیاری از سفیران جوان «MTVExit» می گویند در مسیر صحیح قدم برمی دارند.
ارتقای آگاهی
طی حدود یک دهه گذشته شبکه «ام تی وی» با برگزاری کنسرت، تولید فیلم های مستند و ویدئوهای موسیقی در زمینه ارتقای آگاهی در مورد قاچاق انسان فعالیت کرده است. این شبکه تلویزیونی هم اکنون با کارزاری زیر عنوان «MTVExit» در سراسر جهان کنسرت هایی برای آگاهی رسانی برگزار می کند و جوانان را آموزش می دهد تا با استفاده از فیس بوک، توئیتر و دیگر ابزار اینترنتی پیام مبارزه با قاچاق انسان را به سراسر جهان ارسال کنند.
اخیرا بیست و پنج جوان کشورهای اهل آسیای جنوب شرقی در یک کارگاه آموزشی چهار روزه شرکت کردند. این جوانان در این کارگاه یاد گرفتند تا فعالیت های خود در خارج از حوزه اینترنت را به فضای مجازی منتقل کنند، تعداد افرادی که از این کارزار حمایت می کنند را افزایش دهند و برای جلب مخاطبان جدید پیام هایی در زمینه مبارزه با قاچاق انسان طراحی کنند.
پوتری دامیانتی، سفیر جوانان اندونزی است که برای کارزار جدید «ام تی وی» کار می کند. او می گوید: «برای این که مسئله ای را حل کنید، ابتدا باید مردم را از وجود آن آگاه کنید تا به این مسئله توجه نشان بدهند و ایده هایی را برای ایفای نقش و کمک به ریشه کنی آن ارائه کنند. در ضمن می توان فقط با یک کلیک به حل مسئله و اعمال تغییر در جهان کمک کرد.»
او خاطرنشان می کند شبکه های اجتماعی در آسیا از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند و بنابراین ابزار صحیحی هستند تا پیام خود برای مبارزه با قاچاق انسان را ارسال کنند.
جلب توجه نسل جوان
اندونزی از جمله کشورهایی است که یکی از فعال ترین شبکه های اجتماعی در سراسر جهان را دارا است. اندونزی بیش از ٧٠ میلیون کاربر فیس بوک و توئیتر دارد. مردم این کشور مرتب به تارنماهای شبکه های اجتماعی مراجعه می کنند تا برای یک پیام و یا کارزارهای مختلف تبلیغ کنند.
اما بعضی از سفیران جوان «ام تی وی» اهل کشورهایی هستند که دسترسی به اینترنت و شبکه های اجتماعی برای مردم چندان رایج و آسان نیست.
یکی از جوانانی که با سازمان پناهندگان «کمک بدون مرز» در مرز بین تایلند و برمه کار می کند، می گوید مردم این منطقه از فیس بوک، یوتیوب و وبلاگ استفاده می کنند. اما گروهی که او با آن همکاری دارد هنوز برای آگاهی رسانی عمومی به مردم منطقه از مستندهای کوتاه و تئاتر استفاده می کند چون بیشتر مردم منطقه کارگران مهاجری هستند که دسترسی چندانی به شبکه های اجتماعی ندارند.
منتقدان کارزارهای آگاهی رسانی عمومی از طریق شبکه های اجتماعی معتقدند که همین امر یکی از دلایل ناکامی چنین راهبردهایی برای توانمند کردن گروه هایی است که در کشورهای در حال توسعه در معرض خطر قرار دارند.
بی جی مندلسون، نویسنده کتاب انتقادی «شبکه های اجتماعی کثیف هستند» توضیح می دهد «ما در مورد افرادی صحبت می کنیم که یا تحصیلات و سواد کافی ندارند و یا به جدیدترین فن آوری و یا محصول شرکت اپل و شبکه جهانی اینترنت مجهز نیستند. بحثی نیست که احتمال این که این پیام به افراد نیازمند برسد، وجود دارد. بحث من در مورد این مسئله است که این پیام به دلایل عوامل اقتصادی و اجتماعی موجود در این جوامع به گوش بسیاری از افرادی که به آن نیاز دارند، نخواهد رسید».
قاچاق انسان، یک معضل جهانی
قاچاق انسان پدیده ای فراگیر در آسیای جنوب شرقی است. هر ده عضو «انجمن کشورهای آسیای جنوب شرقی» (آسه آن) از جمله کشورهایی هستند که انسان ها از آن ها قاچاق و به کشورهای دیگر برده می شوند یا مقصد قاچاقچیان انسان هستند و یا محل عبور و انتقال انسان هایی هستند که به طور غیر قانونی از کشوری به کشور دیگر سفر می کنند. بیش از نیمی از ٢٢ میلیون قربانی قاچاق از این منطقه تردد می کنند.
مقامات آسه آن می گویند برای تدوین نظام های جزایی و قضایی کشورهای عضو تلاش کرده اند تا افرادی که در قاچاق انسان دست دارند را تحت تعقیب قرار دهند و به مجازات برسانند. اما آن ها به ضرورت آموزش بیشتر واقف هستند و معتقدند ارسال پیام هایی از طریق شبکه های اجتماعی یکی از راه های کلیدی ارتقای آگاهی عمومی است.
خاین میات چیت، یک مقام بلندپایه «واحد همکاری امنیتی» آسه آن می گوید «تعداد موارد (قاچاق انسان) کاهش نیافته اند چون تجارت انسان بسیار پرسود و کم هزینه است، به همین دلیل است که ما بیشتر بر نسل جوان و عموم مردم تمرکز کرده ایم».
برمه روز ١٦ دسامبر میزبان اولین کنسرت «MTVExit» خواهد بود که جیسون مراز، ستاره پاپ ایالات متحده در آن هنرنمایی خواهد کرد. برگزارکنندگان این کنسرت امیدوارند تا در پایان کنسرت یک میلیون نفر پیام «#EXITslavery» (رهایی از بردگی) را از طریق اینترنت و یا تلفن های همراه خود به اشتراک بگذارند. دریافت کنندگان این پیام با کلیک کردن روی آن یک کلیپ ویدئویی در مورد قاچاق انسان می بینند.
گسترش پیام
روی صفحه اینترنتی این کارزار خاطرنشان شده است که فقط با یک کلیک و به اشتراک گذاشتن و یا گذاشتن آن روی صفحه شبکه اجتماعی می توان از آن حمایت کرد. اما منتقدان می گویند کارزارهای اینترنتی اغلب بلندپروازی های اغراق آمیزی دارند و برای سازماندهی کارزارهای اجتماعی ابزارهای موثر و مناسبی نیستند؛ چون پیام های توئیتری فقط در فضای مجازی و مدت زمان اندکی وجود دارند و پایا نیستند.
با وجودی که شبکه های اجتماعی ابزار قدرتمندی برای آموزش مردم و آگاهی رسانی هستند، اما مندلسون نگران است که این شبکه ها عامل انفعال و تنبلی مردم شوند.
مندلسون می گوید: «این که مردم را متقاعد کنی تا بیش از یک کلیک لایک (دوست داشتن) و یک پیوند کاری بکنند، به طور غیرمنتظره ای دشوار شده است. موفقیت چنین کارزار اینترنتی به این دلیل که مردم شرطی شده اند تا روی یک پیوند فقط کلیک کنند، بسیار محدود خواهد شد و ما تصور می کنیم که برای اعمال تغییر و تلاش برای دستیابی به این هدف فقط در همین سطح باید تلاش کنیم.»
تارا درموت، یکی از چهره های فعال کارزار «MTVExit» می گوید برای تقویت تاثیر پیام این کارزار از کنشگران سنتی فعال در جوامع این کشورها کمک گرفته می شود تا شبکه آگاهی رسانی تقویت شود. او می گوید: «این جوانان می دانند که این فعالیت ها نباید به اینترنت محدود بماند، این کارزار نوعی کنشگری دیجیتالی است که واقعاً با اقدام عملی در بطن جوامع گره خورده است.»
با وجودی که ارزیابی میزان موفقیت کارزارهای اینترنتی و ارتباط مستقیم آن ها با اقدام عملی در ورای فعالیت در دنیای مجازی دشوار است، اما بسیاری از سفیران جوان «MTVExit» می گویند در مسیر صحیح قدم برمی دارند.