آخرین یافتههای محققان از یک غار ماقبل تاریخ در منطقهای در جنوب فرانسه نشان میدهد که نئاندرتالها، گونهای از انسانهای اولیه، احتمالا تکامل یافتهتر از آنچه که بشر امروز ما تصور میکند، بودهاند.
به گزارش نشریه آتلانتیک، داستان از فوریه ۱۹۹۰ میلادی شروع شد، زمانی که صدای جریان هوا از لابلای سنگهای دهانه غار "برونیکه"، برای نخستین بار پس از ده ها هزار سال، توجه یک نوجوان ۱۵ ساله را به خود جلب کرد.
ورودی این غار، که در منطقه زیبایی به نام دره آویرون واقع شده است ، در گذر تاریخ با تخته سنگهای بزرگی پوشیده شده، و این نوجوان و پدرش حدود سه سال مشغول حفر تونلی بودند که به پشت آن راه پیدا کنند.
آنها پس از حفر یک تونل باریک ۳۰ متری و رفتن به داخل غار، خود را در میان دالان بزرگی یافتند که پر بود از استخوان حیوانات و علائمی از زندگی خرسها در آن، در دوران خیلی دور.
بخشهای مختلفی از زمین غار را آب فرا گرفته و دیوارههای آن هم پوشیده است از انواع برآمدگیهای معدنی موسوم به چکیده ( استالاگمیت، یا ستون های مواد معدنی که از کف غار به بالا آمدهاند) و چکنده ( استالاکتیک، یا ستونهایی از مواد معدنی که از سقف غار به زمین کشیده شدهاند).
اما با رفتن به عمق ۳۳۶ متری غار، با پدیده فوق العاده دیگری روبرو میشویم: دالان وسیعی که چند تا از چکیدههای آن "به دقت و از روی عمد" شکسته شدهاند. بقایای آتش هم در جای جای این دالان پیداست و در گوشهای هم تلی از استخوانهای سوخته باقی مانده است.
هیچ علامت و نشانهای که دال بر این باشد که این آثار بر اثر عوامل طبیعی در طول هزاران سال به این صورت در آمدهاند وجود ندارد، و طبیعتا کار خرسها هم نمیتواند باشد. اینجا بود که پدر و پسر تصمیم گرفتند موضوع را با یک باستان شناس در میان بگذارند.
نتیجه تست کربن این کارشناس نشان داد قدمت استخوانها به حدود ۴۷ هزار و ۶۰۰ سال پیش باز میگردد، که این خود نشان میدهد چکیدههای معدنی درون غار بسیار قدیمیتر از هر نقش باستانی است که تاکنون در غارهای مختلف جهان شناسایی شده است.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، این آثار نمی تواند کار انسان مدرن ( هموسپینها) باشد و بوجود آورندگان آن باید انسانهای اولیه باشند که در جنوب فرانسه امروزی می زیستند، یعنی نئاندرتالها.
آثار به جای مانده در این غار همچنین نشان میدهند که انسانهای اولیه، تکامل یافتهتر از آن بودهاند که بشر امروزی تصور میکند.