عربستان سعودی در جنگ داخلی سوریه که بخش بزرگی از منطقه خاورمیانه را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار داده، از شورشیان مخالف دولت اسد حمایت کرده است اما هنوز نوع حمایت عربستان سعودی و نقش این کشور در این درگیری روشن نیست.
در حالی که بسیاری از کشورهای منطقه خاورمیانه از راهبرد دیپلماتیک برای حل بحران سوریه و تحویل سلاح های شیمیایی این کشور استقبال کردند، ریاض که یکی از سرسخت ترین حامیان مداخله نظامی ایالات متحده علیه بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه است از تغییر راهبرد از حمله به مذاکره خشنود نیست.
امیل حوکایم، پژوهشگر ارشد «موسسه بین المللی مطالعات راهبردی» می گوید «ارزیابی (مقامات عربستان سعودی) این است که موافقت نامه ای که در مورد سلاح های شیمیایی به دست آمده عملی نیست و در نهایت شرایط برای مداخله و آوردن بشار اسد بر سر میز مذاکره که بزرگترین معضل کنونی است، دشوارتر خواهد شد. آن ها دو سال و نیم وقت صرف اثبات عدم مشروعیت اسد کرده است و این توافق در واقع اسد را به شریک آن ها بدل می کند».
بنا به گفته این پژوهشگر، سیاستگران عربستان سعودی خواهان نقش عمده تری در کارزار نظامی علیه اسد بودند.
شرایط و تحولات در تمام دوران درگیری به این گونه بوده است که مقامات عربستان سعودی به شورشیان سوریه کمک مالی و تسلیحاتی می کنند و ظاهراً ایالات متحده رویکرد محتاطانه ای اتخاذ می کند.
بخشی از منطق ریاض توجه به اختلافات و مسائل فرقه ای است چون رهبران سنی این پادشاهی شورشیان سوریه را که بیشتر آن ها سنی هستند مسلح می کنند و این در واقع اتخاذ یک موضع مقابله جویانه در برابر اسد است که از فرقه شیعه علوی است و همین امر می تواند موازنه قدرت را در منطقه ای برقرار کند که کشورهای همسایه اکثراً برمبنای گرایش مذهبی شان به حمایت و یا مخالفت با اسد می پردازند.
اما کریستیان دونات، کارشناس علوم سیاسی دانشگاه آمریکایی قاهره می گوید طرح های کنونی ایالات متحده این موازنه قدرت را بر هم خواهد زد.
او می گوید: «من نمی دانم که حمله نظامی ایالات متحده تاثیری خواهند داشت یا خیر، به ویژه با مد نظر گرفتن تنش های قومی و مذهبی، هنوز مشخص نیست که حمله نظامی به سوریه به تضعیف توان و ظرفیت نظامی حکومت اسد کمک خواهد کرد یا خیر.»
خصومت عربستان سعودی فقط به حکومت سوریه منحصر نمی شود بلکه متوجه ایران، بزرگترین حامی اسد در منطقه نیز هست که کشوری تحت حاکمیت شیعیان و رقیب عربستان سعودی است. سوریه همچنین از ستیزه جویان حزب الله لبنان نیز کمک مالی و نظامی دریافت می کند.
مصطفی لباد، مدیر «مرکز الشرق برای مطالعات راهبردی و منطقه ای»، می گوید: «عربستان سعودی یک کشور نفت خیز است اما توانایی نظامی و بهره گیری از قدرت نرم این کشور ضعیف است بنابراین همه بلندپروازی به خرج می دهند اما هیچ یک از این کشورها نمی تواند آن گونه که در مناسبات بین المللی و راهبردی تعریف شده، نقش منطقه ای عمده ای را ایفا کند.»
با این وصف، این امر سبب نشده است که عربستان سعودی و یا رقبای این کشور در منطقه از تلاش های خود دست بردارند.
در حالی که بسیاری از کشورهای منطقه خاورمیانه از راهبرد دیپلماتیک برای حل بحران سوریه و تحویل سلاح های شیمیایی این کشور استقبال کردند، ریاض که یکی از سرسخت ترین حامیان مداخله نظامی ایالات متحده علیه بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه است از تغییر راهبرد از حمله به مذاکره خشنود نیست.
امیل حوکایم، پژوهشگر ارشد «موسسه بین المللی مطالعات راهبردی» می گوید «ارزیابی (مقامات عربستان سعودی) این است که موافقت نامه ای که در مورد سلاح های شیمیایی به دست آمده عملی نیست و در نهایت شرایط برای مداخله و آوردن بشار اسد بر سر میز مذاکره که بزرگترین معضل کنونی است، دشوارتر خواهد شد. آن ها دو سال و نیم وقت صرف اثبات عدم مشروعیت اسد کرده است و این توافق در واقع اسد را به شریک آن ها بدل می کند».
بنا به گفته این پژوهشگر، سیاستگران عربستان سعودی خواهان نقش عمده تری در کارزار نظامی علیه اسد بودند.
شرایط و تحولات در تمام دوران درگیری به این گونه بوده است که مقامات عربستان سعودی به شورشیان سوریه کمک مالی و تسلیحاتی می کنند و ظاهراً ایالات متحده رویکرد محتاطانه ای اتخاذ می کند.
بخشی از منطق ریاض توجه به اختلافات و مسائل فرقه ای است چون رهبران سنی این پادشاهی شورشیان سوریه را که بیشتر آن ها سنی هستند مسلح می کنند و این در واقع اتخاذ یک موضع مقابله جویانه در برابر اسد است که از فرقه شیعه علوی است و همین امر می تواند موازنه قدرت را در منطقه ای برقرار کند که کشورهای همسایه اکثراً برمبنای گرایش مذهبی شان به حمایت و یا مخالفت با اسد می پردازند.
اما کریستیان دونات، کارشناس علوم سیاسی دانشگاه آمریکایی قاهره می گوید طرح های کنونی ایالات متحده این موازنه قدرت را بر هم خواهد زد.
او می گوید: «من نمی دانم که حمله نظامی ایالات متحده تاثیری خواهند داشت یا خیر، به ویژه با مد نظر گرفتن تنش های قومی و مذهبی، هنوز مشخص نیست که حمله نظامی به سوریه به تضعیف توان و ظرفیت نظامی حکومت اسد کمک خواهد کرد یا خیر.»
خصومت عربستان سعودی فقط به حکومت سوریه منحصر نمی شود بلکه متوجه ایران، بزرگترین حامی اسد در منطقه نیز هست که کشوری تحت حاکمیت شیعیان و رقیب عربستان سعودی است. سوریه همچنین از ستیزه جویان حزب الله لبنان نیز کمک مالی و نظامی دریافت می کند.
مصطفی لباد، مدیر «مرکز الشرق برای مطالعات راهبردی و منطقه ای»، می گوید: «عربستان سعودی یک کشور نفت خیز است اما توانایی نظامی و بهره گیری از قدرت نرم این کشور ضعیف است بنابراین همه بلندپروازی به خرج می دهند اما هیچ یک از این کشورها نمی تواند آن گونه که در مناسبات بین المللی و راهبردی تعریف شده، نقش منطقه ای عمده ای را ایفا کند.»
با این وصف، این امر سبب نشده است که عربستان سعودی و یا رقبای این کشور در منطقه از تلاش های خود دست بردارند.
