رایان کراکر، سفیر پیشین ایالات متحده در عراق و افغانستان و مدیر کنونی دانشکده دولت و خدمات عمومی در دانشگاه A & M ایالت تگزاس، در مقاله‌ای در بخش نظرات در روزنامه واشنگتن پست تحت عنوان «زمان آن است که متحدان عراقی و افغانی‌مان را نجات دهیم» می‌نویسد، در حین جنگ‌های عراق و افغانستان، هزاران نفر از شهروندان این دو کشور با به خطر انداختن جان خود و خانواده‌هایشان به ما کمک کردند. بسیاری از آنها به خاطر حمایت از ما کشته شدند، و بسیاری دیگر نیز با تهدیدهای جدی مواجه شدند.
وی در این مقاله می‌نویسد، حالا ما یک وظیفه اخلاقی داریم که در کنار آنها باشیم و مطمئن شویم که فرصت زندگی در آمریکا و برخورداری از امنیت کافی به آنهایی که نیاز دارند، داده خواهد شد.
کروکر همچنین می‌نویسد این امری است که عمیقاً مورد علاقه شخصی من است. در سال ۲۰۰۷ میلادی (۱۳۸۶ خورشیدی)، که من سفیر ایالات متحده در عراق شدم، ما برنامه ویژه ویزای مهاجرتی برای کارمندان‌مان نداشتیم و فقط یک عده کوچکی از آنها که با ما کار کرده بودند، به عنوان پناهنده در آمریکا پذیرفته شدند. دو سال بعد که من از آن مقام کناره‌گیری کردم، کنگره برنامه ویژه‌ای را تصویب کرده بود که موجب شد سال قبل از آن ۱۷هزار نفر از طریق پناهندگی به کشورمان بیایند. من یک طرح مشابه را در افغانستان وقتی در سال ۲۰۱۱ به سفارت آنجا منصوب شدم، پیاده کردم.
آقای کروکر در ادامه مقاله خود واشنگتن پست می‌گوید، جان کری وزیر امور خارجه ایالات متحده در بخش نظرات روزنامه لس آنجلس تایمز اعتراف کرد که این برنامه در افغانستان با مشکلات اداری مواجه و با تأخیر روبرو شد. کری دستور تغییرات عمده در روند کار رسیدگی به پرونده پناهندگان را داد، و نتایج شگفت‌آوری به بار آورد.
از ماه اکتبر سال ۲۰۱۳ تاکنون تقریبأ ۵ هزار شهورند افغان به آمریکا آمده‌اند، در حالی که در سال پیش از آن، بیش از ۱۶۰۰ نفر نتوانسته بودند روادید ورود به آمریکا را دریافت کنند.
متأسفانه این روند در عراق درست در جهت مخالف به پیش رفت.
گرچه بیش از ۱۵ هزار ویزا صادر شد، ولی به گزارش جرج پاکر در نیویورکر، در ماه اکتبر سال گذشته فقط ۵۰۷ نفر بر اساس برنامه ویژه مهاجرت توانستند وارد آمریکا شوند.
در ماه ژوئن، فقط ۵۳ عراقی از این طریق وارد آمریکا شدند، در حالی که بیش از ۱۶۰۰ عراقی دیگر در صف انتظار بسر می‌برند. این در حالی است که برنامه ویژه در ماه سپتامبر (شهوریور ماه) سال جاری منقضی می‌شود.
گرچه کنگره دستور داده جریان بررسی پرونده‌های درخواست مهاجرت بر اساس برنامه ویژه بیش از ۹ ماه طول نکشد، ولی به گزارش پاکر، عملاً دو برابر این زمان طول می‌کشد.
در افغانستان بحران تازه‌ای بروز کرده است. حدود ۶ هزار متقاضی در صف انتظار هستند، در حالی که کنگره فقط اجازه صدور روادید برای ۳هزار نفر را در سال ۲۰۱۴ داده، که وزارت خارجه در ماه جاری به این حد نصاب خواهد رسید.
کروکر همچنین می‌گوید در اسرع وقت، نیاز به قانون تازه برای تمدید برنامه ویژه و پذیرش شمار بیشتری مهاجر محسوس است.
در چنین دوره بحران شدید سیاسی، سفیر پیشین آمریکا در عراق و افغانستان، ابراز خشنودی می‌کند که این موضوع از حمایت هر دو حزب بزرگ آمریکا برخوردار است.
جان مک‌کین، سناتور جمهوریخواه از ایالت آریزونا به همراه سناتور دموکرات جین شهین از ایالت نیوهمشایر در این هفته لایحه‌ای برای ۱۰۰۰ ویزای اضافی در سال جاری به سنای آمریکا ارائه دادند. ارل بلومنائر، نماینده دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا نیز به دنبال تقدیم لایحه‌ای مشابه به مجلس نمایندگان است.
کروکر درادامه می‌گوید وزارت امور خارجه سخت نیازکند ارتقای نقش خود در عراق است.
آنهایی که با ما در گذشته همکاری کردند، هرگز بیش از آنهایی که در حال حاضر با ماهمکاری می‌کنند، در معرض خطر قرار نداشتند. آقای کروکر به داعش (دولت اسلامی عراق و شام) که بخش‌های عمده‌ای از عراق را در تصرف دارد و همچنین شبه‌نظامیان متعصب شیعه اشاره دارد که چگونه یاران آمریکا را مورد تهدید قرار داده‌اند.
سفیر پیشین آمریکا در افغانستان و عراق داعش را بمراتب خطرناکتر و مهلک‌تر از القاعده می‌داند.
هر چه نیاز به صدور روادید برای آمدن همکاران ما از عراق بیشتر می‌شود، سرعت کار مسئولان برنامه ویژه در بغداد کمتر و کند‌تر می‌شود و تقریبأ متوقف شده است.
به گفته آقای کروکر، بررسی پرونده‌ها در بغداد و واشنگتن برای مهاجرت، بر اساس این برنامه ویژه باید در اولویت اول باشد. منابع و پرسنل مورد نیاز برای این برنامه ویژه باید وجود داشته باشد؛ این مسئله مرگ و زندگی است. نظر به این که، بررسی همه این پرونده‌ها تا ماه سپتامبر به اتمام نمی‌رسد، کنگره باید این برنامه را در عراق تمدید کند.
کمک به آنهایی که به ما کمک کردند، لطفی به آنها محسوب نمی‌شود. در واقع، آن به معنای عمل بر اساس ارزشهای بنیادین آمریکاست.
افغان‌ها و عراقی‌ها جان خود را برای حمایت از ما به خطر انداختند و بسیاری هم در این راه کشته شدند. ربودن و قتل فجیع و وحشیانه زوجی که از کارمندان عراقی سفارت بودند، یکی از خاطرات ناگوار زمان سفارت من در بغداد بود. آنها جانشان را از دست دادند به این خاطر که برای ما کار می‌کردند.
جنگ فقط با بازگرداندن نیروهای نظامی ما پایان نمی‌گیرد، جنگ برای دشمنانی که موفقیت‌هایی بدست می‌آوردند، پایان نمی‌پذیرد، جنگ برای دوستانی که دقیقأ به خاطر دوستی با ما با ریسک مواجه می‌شوند، پایان نمی‌گیرد.
ما باید هر چه در توان داریم برای امنیت و سلامت دوستان مان در عراق و افغانستان بکار گیریم.
لازمه این امر اقدام فوری از سوی کنگره و دولت (باراک) اوباما است. هر چه غیر از این به مثابه خیانت به آنهایی است که به ما با فداکاری و شجاعت خدمت کردند. کمک نکردن به آنها مانند خیانت به خود و ارزشهای خودمان، به عنوان آمریکایی است.