خلاصه‌ای از مقاله علی امیدی در وبسایت المانیتور
درباره دلایل احتمالی خروج بمب افکن‌های روسی از پایگاه شکاری همدان، گمانه زنی‌های متفاوتی مطرح شده است: با توجه به این که مسیر پروازی هواپیماهای نظامی روسیه بر فراز سوریه زیر نظر ماهواره های جاسوسی غرب بوده، ممکن است مخالفان بشار اسد از حملات قریب الوقوع روس‌ها اطلاع پیدا می‌کردند و مسکو با استفاده از پایگاه نوژه همدان قصد غافلگیر کردن نیروهای اپوزیسیون را داشته است.
یک احتمال دیگر این است که پس از چند پرواز روشن شده که پایگاه شکاری همدان مناسب بمب افکن توپولف ۲۲ ام ۳ - یکی از بزرگترین بمب افکن های جهان - نیست و نیاز به تغییراتی در پایگاه هوایی همدان ضروری به نظر می‌رسد. در عین حال ممکن است روس ها تصمیم گرفته باشند از پایگاه هوایی حمیمیم در جنوب شرقی شهر لاذقیه در سوریه استفاده کرده و پرواز این بمب افکن های غول پیکر را به پایگاه هوایی موزدوک در اوستیای شمالی در روسیه محدود کنند.
این تئوری هم مطرح است که روس ها هرگز بمب افکن هایشان را از ایران خارج نکرده اند و اعلام خروج، تنها یک فریبکاری استراتژیک برای حفظ گزینه غافلگیری علیه مخالفان حکومت بشار اسد در سوریه است.
بمب افکن های روسی برای رسیدن به سوریه باید حدود ۲ هزار کیلومتر مسافت را طی کنند، اما این فاصله از همدان ۹۰۰ کیلومتر است.
یکی از موانع سیاسی همکاری نظامی تهران و مسکو، اصل ۱۴۶ قانون اساسی ایران است که "استقرار هرگونه پایگاه نظامی خارجی" در خاک ایران را ممنوع کرده است. البته حضور هواپیماهای نظامی روسیه در ایران تقریبا با تایید کامل نظام جمهوری اسلامی صورت گرفت.
ایران در عین حال خواهان اتحادی برابر با روسیه است در حالی که روس ها به دنبال شریکی دارای جایگاه و قدرت پایین تر هستند.
بدبینی های تاریخی نسبت به روسیه در ایران، و نیز نقاط اشتراک و افتراق در منافع استراتژیک مسکو و تهران، باعث شده است روابط دو کشور در سطح تاکتیکی باقی بماند. اما فارغ از موانع موجود، با توجه به منافع تاکتیکی مشترک دو کشور در سوریه استفاده دوباره روسیه از پایگاه هوایی همدان و دیگر تاسیسات نظامی ایران به هیچ وجه دور از انتظار نیست.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
