مراسم یادبود و ادای احترام به روزالین کارتر، بانوی اول پیشین آمریکا، روز سه‌شنبه در آتلانتا، جورجیا ـ جایی که خانواده او از زندگی برجسته و فعالیت‌های حمایتی او را ستایش کردند، برگزار شد.
به گزارش سی‌ان‌ان، جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا و جیل بایدن بانوی اول، بیل کلینتون رئیس جمهوری پیشین و هیلاری کلینتون بانوی اول پیشین، لورا بوش، میشل اوباما و ملانیا ترامپ نیز در این مراسم حضور داشتند.
اعضای خانواده و مقامات بلندپایه دولت از خدمات او در طول زندگی و حمایت قابل توجه او تجلیل کردند.
جیمز ارل کارتر، پسر روزالین، در سخنرانی خود از مادرش به عنوان یک زن قوی و مستقل یاد کرد که نقش مهمی در موفقیت همسرش، جیمی کارتر، داشت. او همچنین از حمایت مادرش در طول مبارزه خود با اعتیاد تشکر کرد.
در این مراسم که با حضور روسای جمهوری و بانوان اول ایالات متحده برگزار شد، جیمی کارتر، رئیس جمهوری پیشین آمریکا نیز حضور داشت اما به دلیل وخامت وضعیت جسمانی، قادر به صحبت‌کردن نبود.
این ادای احترام شامل نامه‌ای صمیمانه از جیمی کارتر بود که عشق همیشگی خود را به روزالین ابراز می‌کرد. این زوج پس از ۷۷ سال زندگی مشترک، نقش اساسی در تلاش‌های بشردوستانه پس از ریاست‌جمهوری در تاسیس مرکز کارتر و کمک به صلح‌جهانی داشتند.
روزالین بیش از ۵۰ سال از طرح‌های سلامت روان پشتیبانی کرد و تاثیر بسیاری بر درک عمومی جامعه از موضوع سلامت روان گذاشت. خانواده و رهبران از او به عنوان یک زن، همسر، مادر، استراتژیست سیاسی و مدافع برجسته یاد می‌کردند.
مراسم تشییع جنازه خصوصی او برای روز چهارشنبه در کلیسای باپتیست ماراناتا و در نزدیکی خانه این زوج ـ که از سال ۱۹۸۱و پس از پایان دوران ریاست جمهوری در آن زندگی می‌کنند ـ برنامه‌ریزی شده است.
این مراسم، بیش از پیش، تأثیر پایدار فعالیت‌های این زوج در مرکز کارتر را بر مسائل جهانی و تعهد رزالین کارتر به اهدافی مانند سلامت روان، مراقبت و عدالت اجتماعی، را منعکس کرد.
روزالین کارتر علاوه بر نقشی که در دوره ریاست جمهوری همسرش جیمی کارتر به عنوان مشاور ارشد او ایفا کرد، از حامیان برجسته مراقبت از سلامت روان در جهان و ارتقای نقش «مراقبان سلامت» در جامعه آمریکا محسوب می‌شد.
روزالین کارتر از نزدیک‌ترین مشاوران جیمی کارتر بود. این زوج زندگی زناشویی ۷۷ ساله خود را یک «مشارکت کامل» توصیف می‌کردند. به طوری که روزالین، بر خلاف زنانی که قبل از او بانوی نخست آمریکا بودند، حتی در جلسات کابینه نیز به عنوان نیرویی تاثیرگذار عمل می‌کرد.
روزالین به شدت وفادار و از نظر سیاسی زیرک بود. او که به دلیل اراده راسخ خود میان گزارشگران با لقب «مگنولیای فولادی» شناخته می‌شد، به حمایت از سلامت روان و مسائل مربوط به سالمندان شهرت داشت و همواره از تمرکز رسانه‌ها بر «موضوعات جنسیتی» انتقاد می‌کرد.
در سال‌های ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹، زمانی که جیمی کارتر ناگزیر بود در واشنگتن بماند تا برای آزادی گروگان‌های آمریکایی در ایران تلاش کند، روزالین تا روز آخر در کارزار انتخابات ریاست جمهوری همسرش نقشی فعال ایفا کرد.
گروگان‌های آمریکایی که ۴۴۴ روز در ایران گرفتار شده بودند، تا روز تحلیف رونالد ریگان، پیروز انتخابات آن دوره، آزاد نشدند. برخی از این موضوع به عنوان نقطه تاریکی در کارنامه ریاست‌جمهوری جیمی کارتر یاد می‌کنند.
