در پی کشته شدن محمد مقیسه و علی رازینی، دو قاضی بدنام جمهوری اسلامی، رضا محمدحسینی، زندانی سیاسی در قزل‌حصار، در نامه‌ای که نسخه‌ای از آن به صدای آمریکا رسیده، تجربه‌های خود از برخوردهای قضات حکومتی را «با هدف ثبت در تاریخ» مکتوب کرده است.
رضا محمدحسینی در متنی که روز چهارشنبه سوم بهمن توسط یک منبع مطلع به بخش فارسی صدای آمریکا فرستاده شده است، نوشت: «چند روز پیش جریان کشته شدن قاضی محمد مقیسه، بار دیگر تمام خاطرات بازداشت‌ها و دادگاه و ظلم‌هایی که به من شد را به خاطر آورد و لازم دیدم که برای ثبت در تاریخ این موارد را بنویسم.»
این زندانی سیاسی شرح داد: «در سال ۱۳۹۸، قاضی محمد مقیسه، که به صدور احکام ناعادلانه علیه فعالان حقوق بشر شهرت دارد، تنها به دلیل نوشتن جمله "مرگ بر دیکتاتور" بر دیوار، مرا به هفت سال حبس محکوم کرد. این حکم ظالمانه بخشی از ظلمی بود که جوانی‌ام را در زندان گرفت.»
آقای محمدحسینی افزود: «در همان سال، پدرم که برای دفاع از من به دادگاه آمده بود، با توهین مقیسه مواجه شد و از دادگاه بیرون انداخته شد. او گفته بود: "پسرت ضد انقلاب است، برو بیرون" و این برخورد غیرانسانی زخمی عمیق بر روح خانواده‌ام گذاشت و بخشی از فشارهایی بود که بر ما تحمیل شد.»
رضا محمدحسینی با یادآوری این که در بهمن ۱۴۰۱ پس از دوره ۷۵ روزه آزادی، دوباره به خاطر گفتن جمله «ما به چه زبانی بگوییم که شما را نمی‌خواهیم؟»، بازداشت شده، گفت که پدرش بر اثر «ایست قلبی» ناشی از «این خشونت‌ها و فشارهای روانی» درگذشت و «رژیم ستمگر حتی اجازه حضور در مراسم خاکسپاری او را نیز به من نداد.»
این زندانی سیاسی با بیان این که قضات جمهوری اسلامی «بیش از پنج سال از جوانی» او را «با زندان، تبعید و انفرادی» گرفتند، «تبعید از زندان اوین به قزل‌حصار» را به عنوان «یکی از تلخ‌ترین تجربیات» خود دانست.
او اضافه کرد: «زمانی که به این تبعید اعتراض کردم، به دستور هدایت‌الله فرزادی، رئیس زندان اوین، و مدیر داخلی، میثم باقری، به سلول انفرادی بند ۲۴۰ منتقل شدم و سپس سه هفته را در شرایطی سخت در سلول انفرادی موسوم به سوییت ویژه شکنجه آخرین لحظات زندگی زندانیان اعدامی زندان قزل‌حصار سپری کردم.»
او با شرح خاطره‌ای از حبس در «سوییت ویژه شکنجه آخرین لحظات زندگی زندانیان اعدامی»، افزود: «شبی در آبان ۱۴۰۲، زندانی‌ای را دیدم که صورت خونینش به حلقه‌های دیوار بسته شده بود. او با دستبند و پابند، زیر پنجره از سرما می‌لرزید و التماس می‌کرد، اما مأموران کوچک‌ترین توجهی به او نداشتند. این رفتارهای غیرانسانی هرگز از ذهنم پاک نخواهد شد.»
رضا محمدحسینی همچنین تأکید کرده است که آمران «این جنایات، از جمله مقامات سپاه پاسداران، هدایت‌الله فرزادی، محمدرضا عموزاد، آخوند حوزان، و دیگر عوامل سرکوب، هنوز محاکمه نشده‌اند.»
این زندانی سیاسی همچنین جمهوری اسلامی را «رژیمی» دانسته «که با خشونت، اعدام، زندان و سرکوب، آزادی‌خواهان را خاموش می‌کند» و «هیچ مشروعیتی ندارد و روزی به دست عدالت سپرده خواهد شد.»
آقای محمدحسینی تأکید کرده است: «وظیفه انسانی من این است که روشنگری کنم و صدای قربانیان این جنایات باشم. عدالت روزی برقرار خواهد شد و عاملان این ظلم‌ها در برابر نگاه جهانیان محاکمه خواهند شد.»
در روز ۲۹ دی سال جاری، رسانه‌های ایران از کشته شدن محمد مقیسه و علی رازینی دو تن از قضات شناخته شده جمهوری اسلامی که در دوران قضاوت خود بارها اقدام به صدور حکم اعدام برای مخالفان حکومت کرده بودند، خبر دادند. مقامات جمهوری اسلامی مدعی شدند که ضارب «آبدارچی دیوان عالی کشور» بوده است.
در پی کشته شدن محمد مقیسه و علی رازینی، دو قاضی بدنام جمهوری اسلامی، برخی از فعالان سیاسی٬ روزنامه‌نگاران، وکلای دادگستری و کنشگران صنفی در شبکه‌های اجتماعی آن دو را «مجسمه‌های قساوت» نامیدند و بر قضاوت‌های «مغرضانه» آنها در صدور احکام اعدام و زندان‌های بلندمدت به‌ویژه برای متهمان سیاسی تأکید کردند.
پیش از این، شماری از زندانیان سیاسی سابق و کنشگران مدنی خاطرات و تجربیاتشان از برخوردهای قضات جمهوری اسلامی با خود را در گفت‌وگو با صدای آمریکا بازگو کرده‌اند.
