منطقه نورماندی در شمال فرانسه، محل بزرگ ترین حمله نیروهای متفقین به سربازان آلمان هیتلری در جنگ جهانی دوم، امروز صحنه برپایی مراسم هفتادمین سالگرد «عملیات بزرگ» بود.
بخشی از این مراسم که به مدت یک هفته در شهر کرانتان برگزار شد، به بازخوانی ترانه های قدیمی دوران جنگ اختصاص داشت.
شهر کرانتان در منطقه نورماندی در شمال فرانسه امروز گوشه آرامی از فرانسه است. اما هفتاد سال پیش، در گرماگرم جنگ جهانی دوم، صحنه برخی از سنگین ترین نبردها در جنگ معروف نورماندی بود.
چتربازان واحد ۱۰۱ نیروی هوایی آمریکا در نزدیکی این شهر فرود آمدند و نبرد خانه به خانه ای را علیه سربازان نازی دنبال کردند، و جبهه را برای نیروهای متفقین – که از دو بندر یوتا و اوماها در شمال فرانسه وارد نورماندی شدند – گشودند.
مراسم روز جمعه بزرگترین مراسمی بود که تا کنون به مناسبت «روز عملیات بزرگ» برپا شده. فرانک دوکروس و همقطارانش، ملبس به اونیفورم، پوتین، کلاه خود و یراق نظامی آمریکایی دوران جنگ و سوار بر خودروهای نظامی آمریکایی متعلق به سال ۱۹۴۵، با پیمودن ۱،۴۰۰ کیلومتر خود را از جنوب فرانسه به شهر کارنتان رساندند تا در مراسم شرکت کنند.
آقای دوکروس می گوید آرزو داشت که روزی در این مراسم – که به D Day معروف است – حضور یابد. وی سه سال مشغول تدارک برای چنین روزی بوده و ده سالی هم صرف جمع آوری انواع یادگاری های دوره جنگ بوده تا امروز با آنها در مراسم فوق حاضر شود.
روز ششم ژوئن ۱۹۴۵، مقارن نخستین ساعات شروع حملات، اعضای گروهان ششم نیروی هوایی بریتانیا، با گلایدر در نزدیکی این منطقه فرود آمدند و کنترل یک گذرگاه اصلی را در دست گرفتند تا جلوی ضدحمله نیروهای آلمانی را از غرب بگیرند. امسال هم چند ناوگان نیروی دریایی بریتانیا به منطقه رفت؛ و در نزدیکی پل پگاسوس لحظاتی متوقف شد تا به کهنه سربازانی که برای تماشای مراسم آمده بودند ادای احترام کند.
لز ریوز – یکی از این کهنه سربازان ارتش سلطنتی بریتانیا است که هنگام عملیات بزرگ تانکی را به ساحل جونو هدایت کرده بود. او می گوید: «با لباس سراسریِ ضدآب فرود آمدیم. یک دوربین زیرآبی کوچک با خودم داشتم که روی تانک چرچیل بود؛ آن را که به چشم گذاشتم دیدم تمام دور و برم را آب گرفته!»
یکی از کسانی که به دیدن مراسم روز جمعه رفت، کاترین مایو بود که نوه اش را هم همراه خود برده بود. او می گوید مراسم امسال خیلی او را تحت تأثیر قرار داد:
«می خواهیم به نوه ام اهمیت آن عملیات را بفهمانیم؛ هرگز نباید آن روزها را فراموش کنیم.»
در سراسر منطقه نورماندی، در مزرعه ها و روستاها اردوگاههایی به شکل چادرهای نظامی برای پذیرایی از بازدیدکنندگان برپا بود، و به گرمی از آنها استقبال کردند. هزاران نفر از بازدیدکنندگان هم لباس های دوران جنگ را برتن داشتند.
حلقه های دوستی که ۷۰ سال پیش در میانه جنگ ملت های اروپا را به هم پیوند داد، همچنان استوار و پابرجاست.
بخشی از این مراسم که به مدت یک هفته در شهر کرانتان برگزار شد، به بازخوانی ترانه های قدیمی دوران جنگ اختصاص داشت.
شهر کرانتان در منطقه نورماندی در شمال فرانسه امروز گوشه آرامی از فرانسه است. اما هفتاد سال پیش، در گرماگرم جنگ جهانی دوم، صحنه برخی از سنگین ترین نبردها در جنگ معروف نورماندی بود.
چتربازان واحد ۱۰۱ نیروی هوایی آمریکا در نزدیکی این شهر فرود آمدند و نبرد خانه به خانه ای را علیه سربازان نازی دنبال کردند، و جبهه را برای نیروهای متفقین – که از دو بندر یوتا و اوماها در شمال فرانسه وارد نورماندی شدند – گشودند.
مراسم روز جمعه بزرگترین مراسمی بود که تا کنون به مناسبت «روز عملیات بزرگ» برپا شده. فرانک دوکروس و همقطارانش، ملبس به اونیفورم، پوتین، کلاه خود و یراق نظامی آمریکایی دوران جنگ و سوار بر خودروهای نظامی آمریکایی متعلق به سال ۱۹۴۵، با پیمودن ۱،۴۰۰ کیلومتر خود را از جنوب فرانسه به شهر کارنتان رساندند تا در مراسم شرکت کنند.
آقای دوکروس می گوید آرزو داشت که روزی در این مراسم – که به D Day معروف است – حضور یابد. وی سه سال مشغول تدارک برای چنین روزی بوده و ده سالی هم صرف جمع آوری انواع یادگاری های دوره جنگ بوده تا امروز با آنها در مراسم فوق حاضر شود.
روز ششم ژوئن ۱۹۴۵، مقارن نخستین ساعات شروع حملات، اعضای گروهان ششم نیروی هوایی بریتانیا، با گلایدر در نزدیکی این منطقه فرود آمدند و کنترل یک گذرگاه اصلی را در دست گرفتند تا جلوی ضدحمله نیروهای آلمانی را از غرب بگیرند. امسال هم چند ناوگان نیروی دریایی بریتانیا به منطقه رفت؛ و در نزدیکی پل پگاسوس لحظاتی متوقف شد تا به کهنه سربازانی که برای تماشای مراسم آمده بودند ادای احترام کند.
لز ریوز – یکی از این کهنه سربازان ارتش سلطنتی بریتانیا است که هنگام عملیات بزرگ تانکی را به ساحل جونو هدایت کرده بود. او می گوید: «با لباس سراسریِ ضدآب فرود آمدیم. یک دوربین زیرآبی کوچک با خودم داشتم که روی تانک چرچیل بود؛ آن را که به چشم گذاشتم دیدم تمام دور و برم را آب گرفته!»
یکی از کسانی که به دیدن مراسم روز جمعه رفت، کاترین مایو بود که نوه اش را هم همراه خود برده بود. او می گوید مراسم امسال خیلی او را تحت تأثیر قرار داد:
«می خواهیم به نوه ام اهمیت آن عملیات را بفهمانیم؛ هرگز نباید آن روزها را فراموش کنیم.»
در سراسر منطقه نورماندی، در مزرعه ها و روستاها اردوگاههایی به شکل چادرهای نظامی برای پذیرایی از بازدیدکنندگان برپا بود، و به گرمی از آنها استقبال کردند. هزاران نفر از بازدیدکنندگان هم لباس های دوران جنگ را برتن داشتند.
حلقه های دوستی که ۷۰ سال پیش در میانه جنگ ملت های اروپا را به هم پیوند داد، همچنان استوار و پابرجاست.
