در حالی که برخی از سفینه های فضایی ناسا فقط در موزه ها به نمایش درمی آیند، سال ۲۰۱۲ شاهد نسل جدیدی از فضاپیماها بود که به سمت ایستگاه بین المللی فضایی پرتاپ شدند.
شرکت «SpaceX» مستقر در کالیفرنیا طراح و مالک کپسول فضایی اژدها (Dragon) است و مسئولیت پرتاب آن به فضا نیز به عهده همین شرکت است. این کپسول فضایی در ماه مه از روی راکت «فالکون ۹» به فضا پرتاب شد. این کپسول اولین موشک فضایی خصوصی بود که در ایستگاه بین المللی فضایی فرود آمد.
الون ماسک، مدیر ارشد شرکت «SpaceX» می گوید فقط تعداد اندکی از دولت ها از فن آوری و توانایی فرود آوردن این موشک های فضایی برخوردارند. وی تاکید کرد چنین دستاوردی فراتر از صرفاً یک پیشرفت عظیم فنی است.
آقای ماسک در مورد ماموریت این فضاپیمای بدون سرنشین که با همکاری ناسا تکمیل شده است، گفت: «برداشتن این قدم بسیار حیاتی بود. این ماموریت راه برای پیشرفت های بیشتر در آینده و مسیر نهایی هموار خواهد کرد که نوع بشر بتوانددر چندین سیاره حضور داشته باشد.»
کپسول فضایی اژدها برای حمل بار طراحی شده است و قرار است طی سال آینده برای حمل انسان نیز مورد آزمایش قرار بگیرد.
شرکت «Orbital Sciences Corporation» نیز با همکاری ناسا موشک «Antares» و فضاپیمای باری «Cygnus» را طراحی کرده است که قرار است در سال ۲۰۱۳ یک پرواز نمایشی به ایستگاه فضایی داشته باشد.
چارلز بولدن، مدیر اجرایی ناسا به هنگام دومین ماموریت موفق «SpaceX» به ایستگاه فضایی بین المللی در ماه اکتبر در «ایستگاه فضایی کندی» گفت چنین مشارکت هایی عامل ارتقای نوآوری و برای برنامه فضایی ایالات متحده مفید هستند.
وی گفت: «ما قصد داریم بخش ترابری به ایستگاه بین المللی فضایی و حمل و نقل خود را به بخش خصوصی واگذار کنیم تا ناسا بتواند بر توانایی خارق العاده خود برای سفر و حتی پیشرفت بیشتر به اعماق منظومه شمسی تمرکز کند».
مقامات ناسا اعلام کرده اند که این آژانس از مسیر همکاری و مشارکت های خود قصد دارد تا طی پنج سال آینده فضانوردان را از ایالات متحده به فضا اعزام کند.
مهندسان ناسا هم اکنون در حال طراحی و ساخت «سیستم پرتاب به فضا» و کپسول «Orion» هستند. براساس این طرح بزرگترین موشک فضایی تاریخ ساخته خواهد شد و این فضاپیما توانایی حمل فضانوردان به مسیری پانزده برابر دورتر از ایستگاه بین المللی فضایی را خواهد داشت که تا به حال فضانوردان طی کرده اند.
در شرایطی که ماموریت آزمایشی کپسول «Orion» قرار است در سال ۲۰۱۴ اجرا شود، علاقه و توجه ناسا به نسل جدیدی از فضاپیماها در حال افزایش است.
اندرو کلانسی، نوجوانی که در ماه نوامبر در جشنواره علوم در واشنگتن شرکت کرده بود، می گوید: «من از ادامه برنامه فضایی خوشحالم چون احساس می کردم که این برنامه ها دیگر فعال نیستند و به پایان رسیده اند. اما این تحرکات هنوز ادامه دارند و خیلی عالی به نظر می رسند».
ناسا که به عنوان سرمایه گذار اصلی برای شرکت های دیگر عمل می کند و خدمات مشورتی و تخصصی ارائه می کند، با سه شرکت ایالات متحده قراردادهایی عقد کرده است که بر اساس آن ها این شرکت ها برای ماموریت های با سرنشین در مدار پایین زمین فضاپیما می سازند. در مقام نمونه، شرکت بویینگ در حال حاضر در حال ساخت کپسول «Crew Space Transportation-۱۰۰» است که برای حمل هفت نفر و فرود روی زمین طراحی شده است. شرکت «SpaceX» نیز در حال طراحی و ساخت فضاپیماهایی است که از نظر شکل ظاهری مشابه کپسول های ماموریت های کره ماه در اواخر قرن بیستم میلادی هستند.
شرکت «Sierra Nevada Corporation» مستقر در نوادا در حال طراحی و تولید یک فضاپیمای بالدار به نام «Dream Chaser» است که شکل آن بیشتر به هواپیما و یا سفینه فضایی بازنشسته شبیه است.
هوارد مک کاردی، استاد امور عمومی دانشگاه آمریکایی در واشنگتن می گوید: «همان رقابتی که در دهه ۱۹۵۰ وجود داشت، هنوز پابرجاست، سفینه های بالدار در برابر فضاپیماهایی به شکل کپسول. در این برهه هنوز هیچ کس نمی داند کدام فن آوری برتر است».
شرکت «SpaceX» مستقر در کالیفرنیا طراح و مالک کپسول فضایی اژدها (Dragon) است و مسئولیت پرتاب آن به فضا نیز به عهده همین شرکت است. این کپسول فضایی در ماه مه از روی راکت «فالکون ۹» به فضا پرتاب شد. این کپسول اولین موشک فضایی خصوصی بود که در ایستگاه بین المللی فضایی فرود آمد.
الون ماسک، مدیر ارشد شرکت «SpaceX» می گوید فقط تعداد اندکی از دولت ها از فن آوری و توانایی فرود آوردن این موشک های فضایی برخوردارند. وی تاکید کرد چنین دستاوردی فراتر از صرفاً یک پیشرفت عظیم فنی است.
آقای ماسک در مورد ماموریت این فضاپیمای بدون سرنشین که با همکاری ناسا تکمیل شده است، گفت: «برداشتن این قدم بسیار حیاتی بود. این ماموریت راه برای پیشرفت های بیشتر در آینده و مسیر نهایی هموار خواهد کرد که نوع بشر بتوانددر چندین سیاره حضور داشته باشد.»
کپسول فضایی اژدها برای حمل بار طراحی شده است و قرار است طی سال آینده برای حمل انسان نیز مورد آزمایش قرار بگیرد.
شرکت «Orbital Sciences Corporation» نیز با همکاری ناسا موشک «Antares» و فضاپیمای باری «Cygnus» را طراحی کرده است که قرار است در سال ۲۰۱۳ یک پرواز نمایشی به ایستگاه فضایی داشته باشد.
چارلز بولدن، مدیر اجرایی ناسا به هنگام دومین ماموریت موفق «SpaceX» به ایستگاه فضایی بین المللی در ماه اکتبر در «ایستگاه فضایی کندی» گفت چنین مشارکت هایی عامل ارتقای نوآوری و برای برنامه فضایی ایالات متحده مفید هستند.
وی گفت: «ما قصد داریم بخش ترابری به ایستگاه بین المللی فضایی و حمل و نقل خود را به بخش خصوصی واگذار کنیم تا ناسا بتواند بر توانایی خارق العاده خود برای سفر و حتی پیشرفت بیشتر به اعماق منظومه شمسی تمرکز کند».
مقامات ناسا اعلام کرده اند که این آژانس از مسیر همکاری و مشارکت های خود قصد دارد تا طی پنج سال آینده فضانوردان را از ایالات متحده به فضا اعزام کند.
مهندسان ناسا هم اکنون در حال طراحی و ساخت «سیستم پرتاب به فضا» و کپسول «Orion» هستند. براساس این طرح بزرگترین موشک فضایی تاریخ ساخته خواهد شد و این فضاپیما توانایی حمل فضانوردان به مسیری پانزده برابر دورتر از ایستگاه بین المللی فضایی را خواهد داشت که تا به حال فضانوردان طی کرده اند.
در شرایطی که ماموریت آزمایشی کپسول «Orion» قرار است در سال ۲۰۱۴ اجرا شود، علاقه و توجه ناسا به نسل جدیدی از فضاپیماها در حال افزایش است.
اندرو کلانسی، نوجوانی که در ماه نوامبر در جشنواره علوم در واشنگتن شرکت کرده بود، می گوید: «من از ادامه برنامه فضایی خوشحالم چون احساس می کردم که این برنامه ها دیگر فعال نیستند و به پایان رسیده اند. اما این تحرکات هنوز ادامه دارند و خیلی عالی به نظر می رسند».
ناسا که به عنوان سرمایه گذار اصلی برای شرکت های دیگر عمل می کند و خدمات مشورتی و تخصصی ارائه می کند، با سه شرکت ایالات متحده قراردادهایی عقد کرده است که بر اساس آن ها این شرکت ها برای ماموریت های با سرنشین در مدار پایین زمین فضاپیما می سازند. در مقام نمونه، شرکت بویینگ در حال حاضر در حال ساخت کپسول «Crew Space Transportation-۱۰۰» است که برای حمل هفت نفر و فرود روی زمین طراحی شده است. شرکت «SpaceX» نیز در حال طراحی و ساخت فضاپیماهایی است که از نظر شکل ظاهری مشابه کپسول های ماموریت های کره ماه در اواخر قرن بیستم میلادی هستند.
شرکت «Sierra Nevada Corporation» مستقر در نوادا در حال طراحی و تولید یک فضاپیمای بالدار به نام «Dream Chaser» است که شکل آن بیشتر به هواپیما و یا سفینه فضایی بازنشسته شبیه است.
هوارد مک کاردی، استاد امور عمومی دانشگاه آمریکایی در واشنگتن می گوید: «همان رقابتی که در دهه ۱۹۵۰ وجود داشت، هنوز پابرجاست، سفینه های بالدار در برابر فضاپیماهایی به شکل کپسول. در این برهه هنوز هیچ کس نمی داند کدام فن آوری برتر است».
