فقدان تحرک فیزیکی چهارمین عامل عمده مرگ و میر مردم در سراسر جهان است.
نشریه علمی بریتانیایی «The Lancet» در شماره اخیر خود، به هدف ارتقای آگاهی عمومی در طی بازی های المپیک و زمانی که توجه بین المللی بر ورزشکاران و قهرمان های ورزشی بازی های المپیک متمرکز است، به این مشکل پرداخته است.
در شماره ویژه این نشریه آمده است «فقدان فعالیت فیزیکی، سستی و ورزش نکردن، عامل ده درصد مرگ و میر مردم سراسر جهان و ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت، سرطان سینه و روده بزرگ است».
آی مین لی، متخصص اپیدمیولوژی دانشگاه هاروارد که داده های مربوط به بی تحرکی جسمی را با شیوع بیماری در ۱۲۲ کشور جهان مقایسه کرده است، می گوید تاثیر عدم تحرک فیزیکی، مثل اثر سیگار کشیدن بر بدن است.
دکتر لی می گوید یافته های این پژوهش محتاطانه مطرح شده اند و حتی جدی بودن معضل کم اهمیت جلوه داده شده .
او می گوید زمانی که تحلیل خود را تکمیل کردیم، بعد از آن که عادت هایی را که ممکن است با فعالیت جسمی در ارتباط باشند و خطر ابتلای به بیماری را افزایش دهند، مد نظر گرفتیم، خطر فزاینده ابتلای به بیماری را مورد ارزیابی قرار دادیم.
وی خاطرنشان می کند «به عنوان نمونه، ما می دانیم که اگر افراد از نظر جسمی فعال باشند، احتمالاً کمتر سیگار می کشند. به علاوه، فارغ از این که ما این واقعیت را در نظر گرفتیم که افراد فعال اکثراً وزن کمتری دارند، عامل چاقی را در این پژوهش در نظر گرفتیم».
هارولد کوهل، متخصص اپیدمیولوژی دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه تگزاس می گوید عدم تحرک فیزیکی به دلیل فراگیر بودن آن در سطح جهان، و آسیب های ناشی از آن باید به عنوان یک بیماری همه گیر جهانی به رسمیت شناخته شود.
وی یادآوری می کند «باید توجه کنیم که کشورهایی که مردم آن درآمد بالاتری دارند، بی تحرک ترین ملت های جهان هستند، با این وجود کشورهایی که جمعیت آن ها درآمد کمتر و یا متوسط دارند نیز با بهبود شرایط اقتصادی کشورهایشان به خیل مردم کشورهای مرفه اما منفعل می پیوندند، چرا که این رفاه به طور خودکار فعالیت و تحرک جسمی را از زندگی های ما بیرون می راند».
کوهل به کارزارهایی اشاره می کند که بر کاهش مصرف نوشیدنی های الکلی و مصرف دخانیات متمرکز هستند. وی می گوید زمان آن فرا رسیده است که بی تحرکی جسمی و عدم فعالیت فیزیکی به عنوان ی تهدیدی جدی برای بهداشت عمومی شناخته شود.
او می گوید رهایی از تعلل و سستی جسمی نه تنها مسئولیت فرد است، بلکه مسئولیت کل جامعه نیز هست.
دکتر لی ابراز امیدواری می کند آمار و ارقامی که در پژوهش وی در نشریه «The Lancet» منتشر شده ، به جرقه ای برای تغییر در شیوه زندگی مردم جهان بدل شود. او توصیه می کند هر نوع فعالیت فیزیکی خوب، بهتر از سکون و رکود مطلق است و هر چه تناوب و زمان این فعالیت ها بیشتر شود، برای سلامت فرد مفیدتر خواهد بود.
وی افزوده است قصد دارد همچون بازی های المپیک که هر چهار سال یک بار برگزار می شوند، در مورد سلامت جسم و تحرک فیزیکی مردم گزارشی منتشر کند.
نشریه علمی بریتانیایی «The Lancet» در شماره اخیر خود، به هدف ارتقای آگاهی عمومی در طی بازی های المپیک و زمانی که توجه بین المللی بر ورزشکاران و قهرمان های ورزشی بازی های المپیک متمرکز است، به این مشکل پرداخته است.
در شماره ویژه این نشریه آمده است «فقدان فعالیت فیزیکی، سستی و ورزش نکردن، عامل ده درصد مرگ و میر مردم سراسر جهان و ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت، سرطان سینه و روده بزرگ است».
آی مین لی، متخصص اپیدمیولوژی دانشگاه هاروارد که داده های مربوط به بی تحرکی جسمی را با شیوع بیماری در ۱۲۲ کشور جهان مقایسه کرده است، می گوید تاثیر عدم تحرک فیزیکی، مثل اثر سیگار کشیدن بر بدن است.
دکتر لی می گوید یافته های این پژوهش محتاطانه مطرح شده اند و حتی جدی بودن معضل کم اهمیت جلوه داده شده .
او می گوید زمانی که تحلیل خود را تکمیل کردیم، بعد از آن که عادت هایی را که ممکن است با فعالیت جسمی در ارتباط باشند و خطر ابتلای به بیماری را افزایش دهند، مد نظر گرفتیم، خطر فزاینده ابتلای به بیماری را مورد ارزیابی قرار دادیم.
وی خاطرنشان می کند «به عنوان نمونه، ما می دانیم که اگر افراد از نظر جسمی فعال باشند، احتمالاً کمتر سیگار می کشند. به علاوه، فارغ از این که ما این واقعیت را در نظر گرفتیم که افراد فعال اکثراً وزن کمتری دارند، عامل چاقی را در این پژوهش در نظر گرفتیم».
هارولد کوهل، متخصص اپیدمیولوژی دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه تگزاس می گوید عدم تحرک فیزیکی به دلیل فراگیر بودن آن در سطح جهان، و آسیب های ناشی از آن باید به عنوان یک بیماری همه گیر جهانی به رسمیت شناخته شود.
وی یادآوری می کند «باید توجه کنیم که کشورهایی که مردم آن درآمد بالاتری دارند، بی تحرک ترین ملت های جهان هستند، با این وجود کشورهایی که جمعیت آن ها درآمد کمتر و یا متوسط دارند نیز با بهبود شرایط اقتصادی کشورهایشان به خیل مردم کشورهای مرفه اما منفعل می پیوندند، چرا که این رفاه به طور خودکار فعالیت و تحرک جسمی را از زندگی های ما بیرون می راند».
کوهل به کارزارهایی اشاره می کند که بر کاهش مصرف نوشیدنی های الکلی و مصرف دخانیات متمرکز هستند. وی می گوید زمان آن فرا رسیده است که بی تحرکی جسمی و عدم فعالیت فیزیکی به عنوان ی تهدیدی جدی برای بهداشت عمومی شناخته شود.
او می گوید رهایی از تعلل و سستی جسمی نه تنها مسئولیت فرد است، بلکه مسئولیت کل جامعه نیز هست.
دکتر لی ابراز امیدواری می کند آمار و ارقامی که در پژوهش وی در نشریه «The Lancet» منتشر شده ، به جرقه ای برای تغییر در شیوه زندگی مردم جهان بدل شود. او توصیه می کند هر نوع فعالیت فیزیکی خوب، بهتر از سکون و رکود مطلق است و هر چه تناوب و زمان این فعالیت ها بیشتر شود، برای سلامت فرد مفیدتر خواهد بود.
وی افزوده است قصد دارد همچون بازی های المپیک که هر چهار سال یک بار برگزار می شوند، در مورد سلامت جسم و تحرک فیزیکی مردم گزارشی منتشر کند.
