شهیار قنبری، شاعر، نویسنده، ترانه‌سرا، خواننده، و آهنگساز ساکن جنوب کالیفرنیا، آلبوم موسیقی جدیدی منتشر کرد.
این مجموعه «Ciné Mot» نام دارد، ترکیبی از «سینما» و «کلمه» که به گفته شهیار قنبری، نزدیک‌ترین معادل آن در فارسی «سینما کلمه» است.
او به صدای آمریکا می‌گوید :چند سال پیش دفتر شعری به نام «گفتن برای زیبا شدن» منتشر کردم که در اصل فیلم‌های کوتاه است، یعنی هر شعر مثل یک فیلم‌نامه است و قصه خود را دارد، بیست شعر، بیست قصه. مثل فیلم‌هایی است که می‌خواستم بسازم ولی نتوانستم، فیلم‌های ساخته نشده که حالا شعر شده است. بعد در انتهای کتاب، برای هر فیلم تکه‌های موسیقی پیشنهاد کردم، تا وقتی که این کتاب را می‌خوانید، وقتی شعرها را می‌خوانید، بهتر است به این قطعات هم گوش کنید. یک‌کار کاملا تازه است، و در حدی که می‌دانم در گذشته سابقه نداشته است.
آقای قنبری به ایده پشت این اثر اشاره کرد و گفت: ایده «سینما کلمه»، یعنی کلمه‌هایی که تصویر می‌شوند، از اینجا شروع شد، و البته در بخش‌های مختلف کارنامه هنری من نیز حضور داشته است، چون حساسیت من در رابطه با تصویر است، یعنی شاعر تصویرم، تصویرسازم.
این خواننده و آهنگساز مشهور ایرانی افزود: با این سابقه‌ای که گفتم، رسیدیم به این مجموعه، آلبومی که بهانه نخست آن از دست رفتن همسرم بود، می‌خواستم این بدهکاری عاطفی را به شکل ترانه بپردازم، آن را با آفرینش آلبوم جبران کنم. چهار سال پیش کار روی آلبوم را آغاز کردم، در همین حال و هوای سینمایی کتاب «گفتن برای زیبا شدن» حرکت کردم و ترانه به ترانه پیش رفتم.
وی گفت: «در آغاز می‌خواستم آلبوم ده ترانه داشته باشد، وقتی ترانه نهم را در دقیقه نود تمام کردم، به سراغ دهمین ترانه رفتم که در ظاهر ایده ساده‌ای داشت ولی حس کردم که نیاز به کار بیشتر دارد، و ممکن است اتمام سریع آن به مجموعه لطمه بزند. با وجود اینکه قول ده ترانه را داده بودم، در نهایت با نه ترانه آلبوم را بستم، چون باید از کیفیت کار مطمئن باشی و به این نتیجه رسیدم که باید دهمین ترانه را در آینده منتشر کنم.»
ترانه‌های آلبوم «Ciné Mot» مانند برخی از آثار گذشته شهیار قنبری، تلفیقی از زبانهای فارسی، فرانسه، و انگلیسی است، و او با نوآوری‌های خاص خود، مجموعه متفاوتی را به طرفدارانش عرضه می‌کند.
یکی از ترانه‌های آلبوم به نام «I Love Us» به زبان انگلیسی است که در بخش‌هایی از آن کلمات فرانسه نیز شنیده می‌شود.
شهیار قنبری درباره تفاوت این آلبوم با آثار گذشته خود می‌گوید :«فکر می‌کنم این بهترین کار من است، یعنی در جاهایی که به نظرم در آثار گذشته خود باید بیشتر کار می‌کردم، در این مجموعه کار کردم. البته منظورم به عنوان شاعر است، و نه شنونده، چون انتظاری که از خودم دارم، با انتظاری که سایرین از من دارند، متفاوت است. این آلبوم دقیقا همانی است که می‌خواستم، و نشانه مشخص آن برای خودم این است که می‌خواهم دائم به این ترانه‌های تازه گوش کنم.»
وی افزود: این نشانه‌ای برای من است که این کار درست است، چون هر هنرمندی یک داور درون دارد، و این داور به تو می‌گوید که کار آماده هست یا نه، تمام است یا نه. خیلی از کارها زمان می‌برد تا تمام شود، این بدان معنا نیست که مثلا نمی‌شود آن را در روز نخست تمام کرد، بلکه باید برای رسیدن به نقطه دلخواه، بیشتر کار کرد. من این موضوع را در این آلبوم دقیقا تجربه کردم، چون زمان‌بندی مشخصی برای اتمام آلبوم نداشتم و در سال وحشتناکی که گذشت، زمان زیادی را صرف ترانه‌ها کردم. وقتی که به مرحله تنظیم رسید، می‌دیدم که از کجا شروع شده و به کجا رسیده است، چون فقط خود سازنده اثر، خود هنرمند، با ابتدا و انتهای این سفر هنری آشنا است.
آقای قنبری همچنین گفت: «من برخلاف سایر هنرمندان که احتمالا اعتقادی به این موضوع ندارند، هرگز چرکنویس‌های خود را دور نمی‌اندازم، تمام آنها را با تاریخ و ساعت دقیق دارم، و این به من کمک می‌کند تا چگونگی و مسیر پیدایش آثارم را مرور کنم. معتقدم که هرچقدر بیشتر کار کنی، نتیجه بهتری خواهی داشت.»
شهیار قنبری تمام ملودی‌های آلبوم «Ciné Mot» را خود ساخته است، و در آهنگ‌ها از سازبندی، و سبک‌های متنوع موسیقی بهره می‌گیرد.
او تمامی مراحل تولید این مجموعه را در دوران همه‌گیری ویروس کرونا انجام داده است، وآلبوم را فرزند دوران کرونا توصیف می‌کند.
راه نجات در دوران کرونا
شهیار قنبری به صدای آمریکا می‌گوید:«این آلبوم من را نجات داد، در دوران کرونا و روزهای نخست این فاجعه، کمک روحی زیادی به من کرد، به خودم گفتم که نباید بخوابم و تنبل باشم، باید کار کنم، هر روز روی ترانه‌های آلبوم کار می‌کردم و مشغول بودم.»
وی افزود: از طرفی به واسطه محدودیت‌های موجود، و با توجه به اینکه همه در خانه‌ها بودند، با دوستان تازه‌ای آشنا شدم و از طریق اینترنت با هنرمندان مختلفی در کشورهای مثل ایتالیا، ایران، و حتی در شهر لاهیجان کار کردم، این تجربه فوق‌العاده‌ای برای من بود. در دنیای امروز می‌توان با هر هنرمندی در هر گوشه جهان کار کرد. برای این مجموعه، نوازنده‌ها قسمت‌های خود را نواختند، من در استودیو ترانه‌ها را خواندم، و قطعات نیز جداگانه تنظیم شدند.
یک آهنگ با ریتم شش و هشت
«شش و هشت» یکی از ترانه‌های آلبوم «Ciné Mot» است که محور اصلی آن ریتم شش و هشت در موسیقی است، که توسط تعدادی از هنرمندان ایرانی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شهیار قنبری در این باره به صدای آمریکا :«این ترانه مورد توجه بسیاری از دوستان قرار گرفته است و پرسش‌های زیادی را در این رابطه مطرح کرده‌اند. من در تمامی این سال‌ها، در برنامه‌ها و گفت‌و‌گوهایی که داشته‌ام، پنبه موسیقی شش و هشت را زده‌ام، نه پنبه خود ریتم را، چون ریتم زیبایی است.»
وی گفت: مشکل من با ترانه‌هایی است که با این ریتم ساخته می‌شود، یعنی یک متن تراژیک را روی ریتم شش و هشت می‌گذارند، و همه با آن می‌رقصند، ترانه‌ای که از مشکلات و بدبختی‌ها می‌گوید، با ریتم شش و هشت به اثری شاد و رقصی تبدیل می‌شود و این باورکردنی نیست.
این ترانه‌سرا و شاعر افزود: دلیل این موضوع این است که ترانه و موسیقی با هم سازگار نیستند، شعر چیز دیگری می‌گوید، و ملودی حرف خودش را می‌زند، و نتیجه کار چیز عجیبی می‌شود، پس می‌خواستم با شش هشت شوخی کنم.
وی گفت: از طرفی همیشه به استفاده از طنز در آثارم علاقمند بوده‌ام، و در گذشته تجربیاتی در این زمینه داشتم. خاطرم هست موقعی که با خانم گوگوش و مهرداد آسمانی همکاری داشتم، ترانه‌ای اجرا کردند به نام «جنگل شش و هشت»، ولی آن ترانه متفاوتی بود و به موضوعات مختلفی اشاره می‌کرد، ولی این ترانه جدید، خود شش و هشت است.
آقای قنبری افزود: این ملودی و شعر از سال ۲۰۱۱ با من است، و حتی قصد داشتم آن را در آلبوم «دلچسبیده‌ها» منتشر کنم، ولی تنظیم‌کننده گفت که حاضر نیست روی این ترانه کار کند. تعجب کردم و دلیلش را پرسیدم، گفت خودش کارهای شش و هشت می‌کند، و حاضر نیست این قطعه را تنظیم کند، چون توهین‌آمیز است. پس از بحث و گفت‌و‌گوی طولانی، فضای تیره و تاری ایجاد شد، و در نهایت اجرای این کار را به آینده موکول کردم.
این آهنگساز ایرانی افزود: خلاصه از سال ۲۰۱۱ دورخیز کرده بودم که ترانه شش و هشت را شلیک کنم و در نهایت در این آلبوم منتشر شد. شنیدن این کار برای برخی از همکاران من نیز عجیب بود، و از من ایراد گرفتند که تو خودت در لس آنجلس کار می‌کنی که مرکز شش و هشت است، ولی من دلیلی برای محافظه‌کاری نمی‌بینم و این نظر من است، با شش و هشت ایرانی به دلایلی که گفتم، مشکل دارم. البته نظرم را در این کار بصورت طنز بیان کردم، و رویکرد خشنی ندارم، قصد داشتم تا شنونده در این زمینه فکر کند.
وی گفت: «در همین ترانه، از ریتم شش و هشت استفاده کردم، ولی شعر جدی‌تر و متفاوت است، با این پیام که می‌توان روی این ریتم، شعر درست گذاشت، مثل کاری که الجزایری‌ها کردند، و تقریبا در دهه هشتاد میلادی که در پاریس بودم، با همین ریتم شش و هشت ما، ولی با استفاده از اشعار سنگین یا اجتماعی، کارهای درخشانی انجام دادند. متأسفانه ما به این مسائل توجه نداریم، و در کارهایی که انجام می‌دهیم به جزئیات حرفه‌ای توجه نمی‌کنیم.»
آلبوم «Ciné Mot» از طریق سایت‌های معتبر بین‌المللی موسیقی توزیع شده است، و طرفداران شهیار قنبری به ویژه در ایران، می‌توانند از طریق صفحه هواداران او در اینستاگرم، فایل دیجیتالی آلبوم را نیز دریافت کنند.
شهیار قنبری ضمن اشاره به شرایط اقتصادی دشوار در ایران و مشکلات مردم، حمایت و پشتیبانی طرفدارانش از آلبوم جدید دلگرم‌کننده توصیف می‌کند.
«به عرضه رایگان آثار معتقد نیستم»
شهیار قنبری با یادآوری اینکه متأسفانه در این دوران بسیاری از هنرمندان، آلبوم‌های خود را بصورت رایگان منتشر می‌کنند، می‌گوید که به این روش معتقد نیست، و انتظار دارد تا هوادارانش، آلبوم‌های او را خریداری کنند، البته نه به دلایل مالی، بلکه نفس این حرکت برایش اهمیت دارد.
شهیار قنبری به صدای آمریکا می‌گوید:«هر کاری یک حرمتی دارد، هر چیزی یک بهایی دارد، چرا ترانه و هنر باید رایگان باشد ؟ شما باید در چلوکبابی پول بپردازی، وگرنه از کباب خبری نیست، مثال ساده‌ای زدم تا قضیه روشن شود. چهل و دو سال است که برای نپرداختن بهای ترانه، بهانه می‌آوریم که مثلا یک روز جنگ است یا گرانی است، و حالا به اینجا رسیدیم که الان همه چیز در اینترنت رایگان هست و با یک کلیک به ترانه‌ها گوش می‌کنیم. وقتی به این رویه عادت کردیم، ارزش ترانه را درک نمی‌کنیم، چون با یک کلیک به سراغ ترانه بعدی، بعدی، و بعدی می‌رویم، دانلود می‌کنیم، و هیچ حق و حقوقی برای هنرمندان قائل نیستیم، این بی‌اخلاقی است.»
رعایت حقوق هنرمندان از سوی مردم و طرفداران
شهیار قنبری با اشاره به اهمیت حمایت طرفداران، از مردم می‌خواهد تا به فرهنگ رعایت حقوق دیگران توجه کنند، تا این موضوع در جامعه نهادینه شود.
او در این رابطه به صدای آمریکا می‌گوید :«ما هنرمندان برون‌مرزی باید در چند جبهه بجنگیم، در ایران که حضور نداریم و غایب هستیم، ولی باید برای مردم آنجا کار کنیم. باید برای مردم گفت که اگر شما از سطح و کیفیت ترانه امروز ناراضی هستید، به این دلیل هست که حمایت نکردید، اگر پشتیبانی می‌کردید، حق داشتید که بپرسید چرا سطح ترانه ما امروز اینجاست، ولی چون پشتیبانی در کار نبوده است، حق اعتراض هم ندارید. من همیشه گفتم که برای رأی دادن باید ابتدا ثبت نام کنید، داستان ترانه نیز همین است، شما پولی بابت ترانه نپرداختی، از دیوار بالا رفتی و در اصل دزدی کردی، پس نمی‌توانی شاکی باشی که چرا ترانه‌ها اینقدر ضعیف هستند.»
وی افزود: «البته هنرمندان ما هم در شکل‌گیری چنین وضعیت آشفته‌ای نقش دارند، من سال‌هاست که از همکارانم خواسته‌ام که در برنامه‌های خود درباره اهمیت این موضوع با مردم صحبت کنند، ولی تمایلی نشان ندادند، چون خواننده‌های ما به ترانه جدید، به عنوان ابزاری برای گرفتن کنسرت بیشتر نگاه می‌کنند، و اهمیتی برای رعایت حقوق معنوی ترانه‌سرا یا آهنگساز قائل نیستند. متأسفانه ما هنرمندان ایرانی برون مرزی از حمایت کشورمان برخوردار نیستیم، و حتی در خود آمریکا هم همکاران، حقوق ما را رعایت نمی‌کنند، وضعیت دشواری است، ولی باید با پشتیبانی مردم از این مسیر سخت عبور کرد.»
به گفته شهیار قنبری، همه چیز به مردم بستگی دارد، آنها به عنوان یک جامعه باید بخواهند که با حمایت از آثار ارزشمند و حرفه‌ای، به جای بهتری برسیم، یا اینکه با این شرایطی که هر روز بدتر می‌شود، بسازند، و به ترانه‌های مبتذل و بی ارزشی گوش کنند که بصورت رایگان در دسترس است.