پروانه بهار، فرزند ملک‌الشعرای بهار، روز جمعه پنجم ژوئیه در ایالت کالیفرنیای آمریکا درگذشت.
محمدتقی بهار (۱۸ آذر ۱۲۶۵- ۱ اردیبهشت ۱۳۳۰) مشهور به ملک‌الشعرا، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار، تاریخ‌نگار و سیاستمدار معاصر ایرانی بود.
پروانه بهار، چهارمین فرزند شاعر و سیاستمدار بزرگ و ظلم‌ستیز ایران، متولد سال ١٣٠٧ بود و پس از تحصیلات اولیه در ایران، با دکتر علی‌اکبر خسروی ازدواج و به آمریکا مهاجرت کرد.
دو فرزند به نام‌های بابک و سودابه حاصل این ازدواج است و هر دو در آمریکا زندگی می‌کنند.
زمانی که ملک‌الشعرای بهار برای درمان بیماری سل در سوئیس بستری بود، پروانه در کنار او به پرستاری‌اش پرداخت و خاطرات این دوره را در بخش اول کتابی با عنوان «مرغ سحر: خاطرات پروانه بهار» به رشته تحریر درآورد. این کتاب در سال ١٣٨٢ برای اولین بار منتشر شد و چاپ دوم آن نیز اخیرا به همت دکتر فاطمه کشاورز، استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه مریلند، وارد بازار شده است.
پروانه در آمریکا به تحصیلات خود ادامه داد و موفق به اخذ درجه کارشناسی ارشد در رشته کتابداری شد و سال‌ها مدیریت کتابخانه صندوق بین‌المللی پول را بر عهده داشت.
او در کنار کار و خانواده، در عرصه سیاست نیز فعال بود. این کنشگر اجتماعی در نهضت آزادی زنان و مبارزه علیه نژادپرستی حضوری فعالانه داشت و از بنیانگذاران «انجمن ملی زنان» و «انجمن سیاسی زنان» در آمریکا بود.
پند پدر به پروانه چنین بود: «در زندگی راه حقیقت را بگیر ولو اینکه بازنده باشی. همیشه طرف مظلوم را بگیر.»
او در میان خاطرات خود با زبردستی مورخی داستان‌نویس، حکایت‌های شخصی و سیاسی و اجتماعی خود را مو به مو به تصویر می‌کشد.
کتاب مرغ سحر بیشتر شبیه یک رمان است تا یک خاطره‌نویسی کلاسیک. یکی دیگر از نکات درخور توجه در این کتاب، رابطه پدر و دختر است که به زیبایی کار افزوده و خواننده را درگیر مباحث عاطفی نیز می‌کند.
