دانشمندان معتقدند احتمال دارد آموزش رقص و تحریک بخش های آسیب دیده مغز افراد مبتلا به پارکینسون، به بهبود بیماران کمک کند.
پژوهشگران کانادایی برای تحقیق در مورد نقش حرکات موزون و رقص بر بخش های آسیب دیده مغز بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون در موسسه ملی باله کانادا به آن ها رقص آموزش می دهند.
دانشمندان بر این باورند یادگیری رقص می تواند تاثیر کوتاه مدتی بر مهارت های حرکتی افراد مبتلا به پارکینسون داشته باشد.
پارکینسون نوعی نارسایی عصبی مغزی است که تعادل و راه رفتن افراد مبتلا را با مشکل مواجه می کند.
مدرسه باله ملی تورنتو به عنوان بخشی از برنامه ١٢ هفته ای آموزشی، به ٢٠ بیمار مبتلا به پارکینسون رقص آموزش می دهد.
گروه پژوهشی به سرپرستی ژوزف دسوزا، استاد علوم اعصاب دانشکده بهداشت دانشگاه یورک در تورنتو و ریچل بار، مربی مدرسه باله ملی این پروژه را اجرا خواهند کرد. تعدادی داوطلب نیز برای کمک به این محققان اسکن «ام آر آی» مغزی انجام می دهند تا به پژوهشگران کمک کنند تا واکنش مغز به هنگام یادگیری مغز را ارزیابی کنند.
بار می گوید «ما می دانیم که می توان توانایی افراد برای نگهداشتن تعادل و راه رفتن را بهتر کرد و در نهایت از مزایای اجتماعی آن نیز بهره مند شد، اما هدف ما این است که دریابیم به هنگام رقص در مغز افراد مبتلا به پارکینسون چه اتفاقی رخ می دهد و دلیل این اتفاقات چیست. ما به همین دلیل قصد داریم داخل مغز این افراد را بررسی کنیم».
افراد نمی توانند به هنگام عکسبرداری دستگاه اسکن برقصند اما از آن ها خواسته شده است تا به هنگام شنیدن موسیقی، حرکات رقص را در ذهن مجسم کنند.
دسوزا می گوید «اگر فرد حرکات رقص را در ذهن مجسم کند، از نظر نظری از همان حرکاتی استفاده می کند که به هنگام حرکات اعضا انجام می دهد».
فرضیه دانشمندان این است که احتمال دارد در صورت تحریک مغز فرد مبتلا به بیماری پارکینسون با حرکات رقص، بخش هایی از مناطق آسیب دیده آن بتوانند ترمیم شوند و یا بهبود یابند.
اطلاعاتی که تا به حال از رقصندگان باله و سایر افرادی که به پارکینسون مبتلا نبوده اند گردآوری شده، ثابت کرده است که به هنگام تجسم رقص در مغز و گوش کردن به موسیقی، فعالیت بخش کورتکس اولیه شنیداری مغز و بخش ثانویه حرکتی در مغز تغییر می کند.
هیو کراستویت، مرد ٦٧ ساله اهل تورنتو یکی از داوطلبانی است که در این پروژه تحقیقی شرکت کرده است. او اولین بار ماه ژانویه علائم ابتلای به بیماری پارکینسون را در اعضای خود مشاهده کرد. او الان برای بالا و پایین رفتن از پله مشکل دارد و مثل گذشته راه نمی رود.
او می گوید به هنگام رقص، نگرانی از برداشتن قدم ها و فکر کردن زیاد به آن تا حدودی از بین می رود.
بیشتر شرکت کنندگان این پروژه شهروندان ارشد و نیمی از آن ها مرد هستند. بخشی از هدف اجرای این پروژه کمک به تغییر کیفیت زندگی و تحریک افراد مبتلا است.
هر سال ٧ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند. حدود ١٠٠ هزار کانادایی نیز از این بیماری عصبی رنج می برند.
این پروژه با بودجه «کلوپ ایرپینیا»، کلوپ اجتماعی ایتالیایی در تورنتو و «انجمن پارکینسون کانادا» اجرا می شود.
تحقیقات دیگری نیز در کانادا انجام شده اند که نتایج آن ها حاکی از آن است که مصرف کافئین تاثیر مثبتی بر بهبود علائم بیماری پارکینسون دارد.
پژوهش های دیگر در این زمینه نیز ثابت کرده بودند خطر ابتلا به پارکینسون در افرادی که به طور مرتب نوشیدنی های کافئین داری همچون چای و قهوه می نوشند، کمتر از دیگران است.
منابع: روزنامه گلوب اند میل، انجمن پارکینسون کانادا، تلویزیون دولتی کانادا
پژوهشگران کانادایی برای تحقیق در مورد نقش حرکات موزون و رقص بر بخش های آسیب دیده مغز بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون در موسسه ملی باله کانادا به آن ها رقص آموزش می دهند.
دانشمندان بر این باورند یادگیری رقص می تواند تاثیر کوتاه مدتی بر مهارت های حرکتی افراد مبتلا به پارکینسون داشته باشد.
پارکینسون نوعی نارسایی عصبی مغزی است که تعادل و راه رفتن افراد مبتلا را با مشکل مواجه می کند.
مدرسه باله ملی تورنتو به عنوان بخشی از برنامه ١٢ هفته ای آموزشی، به ٢٠ بیمار مبتلا به پارکینسون رقص آموزش می دهد.
گروه پژوهشی به سرپرستی ژوزف دسوزا، استاد علوم اعصاب دانشکده بهداشت دانشگاه یورک در تورنتو و ریچل بار، مربی مدرسه باله ملی این پروژه را اجرا خواهند کرد. تعدادی داوطلب نیز برای کمک به این محققان اسکن «ام آر آی» مغزی انجام می دهند تا به پژوهشگران کمک کنند تا واکنش مغز به هنگام یادگیری مغز را ارزیابی کنند.
بار می گوید «ما می دانیم که می توان توانایی افراد برای نگهداشتن تعادل و راه رفتن را بهتر کرد و در نهایت از مزایای اجتماعی آن نیز بهره مند شد، اما هدف ما این است که دریابیم به هنگام رقص در مغز افراد مبتلا به پارکینسون چه اتفاقی رخ می دهد و دلیل این اتفاقات چیست. ما به همین دلیل قصد داریم داخل مغز این افراد را بررسی کنیم».
افراد نمی توانند به هنگام عکسبرداری دستگاه اسکن برقصند اما از آن ها خواسته شده است تا به هنگام شنیدن موسیقی، حرکات رقص را در ذهن مجسم کنند.
دسوزا می گوید «اگر فرد حرکات رقص را در ذهن مجسم کند، از نظر نظری از همان حرکاتی استفاده می کند که به هنگام حرکات اعضا انجام می دهد».
فرضیه دانشمندان این است که احتمال دارد در صورت تحریک مغز فرد مبتلا به بیماری پارکینسون با حرکات رقص، بخش هایی از مناطق آسیب دیده آن بتوانند ترمیم شوند و یا بهبود یابند.
اطلاعاتی که تا به حال از رقصندگان باله و سایر افرادی که به پارکینسون مبتلا نبوده اند گردآوری شده، ثابت کرده است که به هنگام تجسم رقص در مغز و گوش کردن به موسیقی، فعالیت بخش کورتکس اولیه شنیداری مغز و بخش ثانویه حرکتی در مغز تغییر می کند.
هیو کراستویت، مرد ٦٧ ساله اهل تورنتو یکی از داوطلبانی است که در این پروژه تحقیقی شرکت کرده است. او اولین بار ماه ژانویه علائم ابتلای به بیماری پارکینسون را در اعضای خود مشاهده کرد. او الان برای بالا و پایین رفتن از پله مشکل دارد و مثل گذشته راه نمی رود.
او می گوید به هنگام رقص، نگرانی از برداشتن قدم ها و فکر کردن زیاد به آن تا حدودی از بین می رود.
بیشتر شرکت کنندگان این پروژه شهروندان ارشد و نیمی از آن ها مرد هستند. بخشی از هدف اجرای این پروژه کمک به تغییر کیفیت زندگی و تحریک افراد مبتلا است.
هر سال ٧ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند. حدود ١٠٠ هزار کانادایی نیز از این بیماری عصبی رنج می برند.
این پروژه با بودجه «کلوپ ایرپینیا»، کلوپ اجتماعی ایتالیایی در تورنتو و «انجمن پارکینسون کانادا» اجرا می شود.
تحقیقات دیگری نیز در کانادا انجام شده اند که نتایج آن ها حاکی از آن است که مصرف کافئین تاثیر مثبتی بر بهبود علائم بیماری پارکینسون دارد.
پژوهش های دیگر در این زمینه نیز ثابت کرده بودند خطر ابتلا به پارکینسون در افرادی که به طور مرتب نوشیدنی های کافئین داری همچون چای و قهوه می نوشند، کمتر از دیگران است.
منابع: روزنامه گلوب اند میل، انجمن پارکینسون کانادا، تلویزیون دولتی کانادا