قدیمی ترین دی ان ای به دست آمده از انسان نشان می دهد که انسان در زنجیره تکامل احتمالاً یک نیای دیگر هم داشته که تاکنون ناشناخته مانده بود.
دانشمندان در غار منحصر به فرد سیما د لوس هوئه سوس در شمال اسپانیا، دی ان ای ۴۰۰ هزار ساله ای را در استخوان ران یک انسان اولیه پیدا کرده اند. قدمت این دی ان ای چهار برابر نمونه های یافته شده قبلی است.
دی ان ای این نمونه ویژه، یا دی ان ای میتوکندری – بخش کوچکی از ژنوم که از اجداد مادری به ارث می رسد – توسط پژوهشگران انستیتوی تحولات انسانشناسی ماکس پلانک در شهر لایپزیگ آلمان استخراج شد.
پژوهشگران دریافتند که این دی ان ای به ژنوم میتوکندری «دنیسووا»، از خویشاوندان منقرض شده «انسان نئاندرتال» که عمدتاً ساکن آسیا بود – نه اروپا – تعلق دارد. دانشمندان معتقدند که این دو گونه از انسان تباران حدود هفتصد هزار سال پیش از یکدیگر جدا شده اند.
بقایای دنیسوواها بسیار نادرند و تنها سنگواره شناخته شده از آنها یک استخوان انگشت دست و یک دندان است که در منطقه سیبری روسیه پیدا شده.
ماتیاس مایر از انستیتوی تحولات انسانشناسی ماکس پلانک می گوید: «این واقعیت که دی ان ای میتوکندری سیما د لوس هوئه سوس نیاکان مشترکی با دنیسووا دارد و نه با دی ان ای میتوکندری انسان نئاندرتال، برای ما غیرمنتظره بود، چون بقایای اسکلت آن جنبه هایی برگرفته از انسان نئاندرتال دارد.
با در نظر گرفتن سن و مشابهت های انسان تباران «سیما» با انسان نئاندرتال، آنها ظاهراً به اجداد اولیه هر دو گونه نئاندرتال و دنیسووا می رسند. این می تواند به این معنی باشد که گونه دیگری از انسان تباران وجود داشته است که دی ان ای میتوکندری گونه دنیسووا را به انسان تباران سیما یا نیاکان آنها وارد کرده است.
بزرگترین مجموعه سنگواره های انسان تباران عصر پلئیستوسن میانه متعلق به گونه «سیما» است. یک گروه از دیرین شناسان اسپانیایی تا به امروز، و در طول بیش از دو دهه، دست کم ۲۸ اسکلت این گونه از زیر خاک بیرون آورده و کنار هم چیده است.
جزئیات پژوهش اخیر در شماره پنجم دسامبر نشریه «طبیعت» منتشر شده است.
