به گزارش خبرگزاری رویترز از شهر بابل در عراق، تداوم عبور خط لوله نفت از دل خاک های این شهر، شهری که زمانی جایگاه باغ های معلق افسانه ای بود، این معما را بوجود آورده است که کدام برتری دارند؟ حفاظت از میراث تاریخی عراق یا ارتقای ثروت مبتنی بر نفت؟
به نوشته رویترز پاسخ قطعی به این سوال احتمالا در قرن های بعد داده خواهد شد . اما در حال حاضر به نظر می رسد که نفت دست بالا را دارد.
در ناحیه بین النهرین باستان که آن را خاستگاه خط، کشاورزی، و قانون مدون می دانند، عراق کلیدهای بسیاری برای گشودن درهای تاریخ تمدن در اختیار دارد. این منطقه مایه غرور عراقی هاست اما ثروت هایی که از نفت به دست می آید هم برای عراقی ها کمتر از آن غرور آفرین نیست.
تلاش های بی امان مریم عمران موسی، مدیر پایگاه بابل در اداره دولتی میراث باستانی کشور، برای تغییر مسیر خط لوله نفت بابل به جایی نرسید و اکنون او دست اندر کار شکایت از وزارت نفت است.
وزارت نفت تاکید می کند که برای محافظت از بخش های مکشوف این گنجینه بشری با تحمل مرارت بسیار و با کندی بیش از حد کار کرده است.
این وزارت خانه قول داده بود که با یافتن مسیری تازه، مسیر لوله نفت را تغییر دهد. اما اکنون که لوله ها کارگذاری شده اند، حتی کارشناسان نفتی نیز این وعده را باور نمی کنند.
مریم عمران موسی به رویترز می گوید:« نفت و میراث باستانی هردو جزو ثروت ملی ما هستند. اما من حرف دیگری دارم: نفت تمام می شود، اما میراث باستانی ما باقی می ماند.»
او می گوید این عمل نوعی تجاوز به حقوق میراث باستانی محسوب می شود. حتی حرکت یک وسیله نقلیه سنگین خود نوعی تخطی است، تا چه رسد به به کارگذاشتن و توسعه خط لوله نفت.
اکنون کارشناسان میراث باستانی به پایگاه های دیگر میراث عتیق عراق نیز توجه یافته اند و می خواهند بیش از ۲۰ هزار مکان باستانی را، پیش از آن که توسط سازمان های دولتی تخریب شود، نجات دهند. عراق برای بازسازی اقتصاد ورشکسته ناشی از تحریم ها و جنگ به طرح های عمرانی نیاز دارد.
تا کنون بیش از ۱۲ هزار مکان باستان شناختی در این منطقه کشف شده که تنها ۷۰۰ مورد آن ها در بغداد است. اما کارشناسان می گویند تخریب میراث باستانی در عراق دائما ادامه دارد. نوری کاظم، رئیس اداره میراث باستانی بغداد می گوید دولت نه تنها طرحهایش را متوقف نمی کند بلکه آن ها را گسترش می دهد . باید دولت دستور العملی تنظیم کند که بر اساس آن شرکت ها پیش از آغاز طرح ها موافقت دفتر میراث باستانی را به دست آورند.
وزارت نفت می گوید خط لوله برای تبدیل کشور به ابرقدرت نفتی مانند عربستان سعودی و روسیه ضروری است. با آن که بسیاری از ناظران این هدف را بیش از حد بلند پروازانه می دانند اما واقعیت آنست که عراق می تواند به یکی از منابع جدید تامین نفت جهان در چند سال آینده تبدیل شود.
خط لوله بابل که در ماه ژوئن به بهره برداری می رسد، قرار است دو خط لوله قدیمی و فرسوده را که از بغداد می گذرند تکمیل کنند.
به عقیده بسیاری از کارشناسان نفتی عراق، مانند حمزه الجواهری، «بازسازی زیربنای ویران عراق بسیار مهم است و نمی توان به خاطر باستان شناسان آن را در کشوری که سراسر پوشیده از اثار باستانی است متوقف کرد.» او معتقد است که این گونه اقدامات توسعه عراق را به عقب می اندازد.
از سوی دیگر حامیان حفظ میراث باستان می گویند برای محافظت از این آثار که در همه روستاها و شهرهای عراق پراکنده اند بیش از ۱۷۰ هزار محافظ و ۷۵۰ کارشناس آثار باستانی و «ارتشی» از کارمندان رسمی مورد نیاز است تا از طرح های توسعه نفت و مانند آن جلوگیری شود. او معتقد است که باید با جهل و ناآگاهی که هم در میان مردم و هم در صاحبان پروژه ها وجود دارد مبارزه کرد.
با این حال مسئله همچنان حل نشده باقی است. سخنگوی وزیر نفت می گوید:« بی تردید ماهم به محافظت از میراث باستانی حساسیم. اما وقتی پای بحران نفت پپش بیاید چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ سازمان میراث باستانی؟» و می افزاید:« این طرح ها ضامن منافع ملی ماهستند.»
به نوشته رویترز پاسخ قطعی به این سوال احتمالا در قرن های بعد داده خواهد شد . اما در حال حاضر به نظر می رسد که نفت دست بالا را دارد.
در ناحیه بین النهرین باستان که آن را خاستگاه خط، کشاورزی، و قانون مدون می دانند، عراق کلیدهای بسیاری برای گشودن درهای تاریخ تمدن در اختیار دارد. این منطقه مایه غرور عراقی هاست اما ثروت هایی که از نفت به دست می آید هم برای عراقی ها کمتر از آن غرور آفرین نیست.
تلاش های بی امان مریم عمران موسی، مدیر پایگاه بابل در اداره دولتی میراث باستانی کشور، برای تغییر مسیر خط لوله نفت بابل به جایی نرسید و اکنون او دست اندر کار شکایت از وزارت نفت است.
وزارت نفت تاکید می کند که برای محافظت از بخش های مکشوف این گنجینه بشری با تحمل مرارت بسیار و با کندی بیش از حد کار کرده است.
این وزارت خانه قول داده بود که با یافتن مسیری تازه، مسیر لوله نفت را تغییر دهد. اما اکنون که لوله ها کارگذاری شده اند، حتی کارشناسان نفتی نیز این وعده را باور نمی کنند.
مریم عمران موسی به رویترز می گوید:« نفت و میراث باستانی هردو جزو ثروت ملی ما هستند. اما من حرف دیگری دارم: نفت تمام می شود، اما میراث باستانی ما باقی می ماند.»
او می گوید این عمل نوعی تجاوز به حقوق میراث باستانی محسوب می شود. حتی حرکت یک وسیله نقلیه سنگین خود نوعی تخطی است، تا چه رسد به به کارگذاشتن و توسعه خط لوله نفت.
اکنون کارشناسان میراث باستانی به پایگاه های دیگر میراث عتیق عراق نیز توجه یافته اند و می خواهند بیش از ۲۰ هزار مکان باستانی را، پیش از آن که توسط سازمان های دولتی تخریب شود، نجات دهند. عراق برای بازسازی اقتصاد ورشکسته ناشی از تحریم ها و جنگ به طرح های عمرانی نیاز دارد.
تا کنون بیش از ۱۲ هزار مکان باستان شناختی در این منطقه کشف شده که تنها ۷۰۰ مورد آن ها در بغداد است. اما کارشناسان می گویند تخریب میراث باستانی در عراق دائما ادامه دارد. نوری کاظم، رئیس اداره میراث باستانی بغداد می گوید دولت نه تنها طرحهایش را متوقف نمی کند بلکه آن ها را گسترش می دهد . باید دولت دستور العملی تنظیم کند که بر اساس آن شرکت ها پیش از آغاز طرح ها موافقت دفتر میراث باستانی را به دست آورند.
وزارت نفت می گوید خط لوله برای تبدیل کشور به ابرقدرت نفتی مانند عربستان سعودی و روسیه ضروری است. با آن که بسیاری از ناظران این هدف را بیش از حد بلند پروازانه می دانند اما واقعیت آنست که عراق می تواند به یکی از منابع جدید تامین نفت جهان در چند سال آینده تبدیل شود.
خط لوله بابل که در ماه ژوئن به بهره برداری می رسد، قرار است دو خط لوله قدیمی و فرسوده را که از بغداد می گذرند تکمیل کنند.
به عقیده بسیاری از کارشناسان نفتی عراق، مانند حمزه الجواهری، «بازسازی زیربنای ویران عراق بسیار مهم است و نمی توان به خاطر باستان شناسان آن را در کشوری که سراسر پوشیده از اثار باستانی است متوقف کرد.» او معتقد است که این گونه اقدامات توسعه عراق را به عقب می اندازد.
از سوی دیگر حامیان حفظ میراث باستان می گویند برای محافظت از این آثار که در همه روستاها و شهرهای عراق پراکنده اند بیش از ۱۷۰ هزار محافظ و ۷۵۰ کارشناس آثار باستانی و «ارتشی» از کارمندان رسمی مورد نیاز است تا از طرح های توسعه نفت و مانند آن جلوگیری شود. او معتقد است که باید با جهل و ناآگاهی که هم در میان مردم و هم در صاحبان پروژه ها وجود دارد مبارزه کرد.
با این حال مسئله همچنان حل نشده باقی است. سخنگوی وزیر نفت می گوید:« بی تردید ماهم به محافظت از میراث باستانی حساسیم. اما وقتی پای بحران نفت پپش بیاید چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ سازمان میراث باستانی؟» و می افزاید:« این طرح ها ضامن منافع ملی ماهستند.»