بهای نفت خام برنت روز دوشنبه در پی اعلام توان ليبی به صدور نفت در مقياس پيش از جنگ داخلی در آن کشور، و افزايش ذخاير نفتی چين و همچنين افزايش مقدار صادرت نفتی عربستان در ماه ژانويه، به بشکه ای ۱٢۵ دلار تنزل کرد. افزایش تولید توسط عربستان سعودی، عراق و دیگر کشورهای نفتخیز بهمراه آرامش نسبی وضعیت اقتصادی جهان نگرانیهای در مورد قطع جریان نفت ایران را تا حدی خنثی کرده است.
روزانه بطور متوسط ۱۴ نفتکش از تنگه هرمز عبور می کنند. در ماه دسامبر سال گذشته تهدید جمهوری اسلامی ایران به بستن آن آبراه بحرانی جدید را دامن زد.
سیر صعودی بهای بنزین و تلاش آمریکا برای مجاب کردن کشورهای تولید کننده نفت به افزایش تولید برای جبران کمبود آن در بازار بین المللی ادامه يافت خصوصاً به اين دليل که در تابستان، تحریم نفتی ایران توسط اتحادیه اروپا اعمال خواهد شد.
روز شنبه در مسقط، وزیر امور خارجه عمان اظهار داشت کشورش تلاش می کند تنگه هرمز باز بماند و گفت میداند که در گفتگوی آینده، ایران میخواهد با جامعه بین المللی معامله ای کند. وی افزود: آمریکا هنوز تصمیم به اقدام نظامی نگرفته اما تا رسیدن به یک توافق، احتمال درگیری وجود دارد. متأسفانه خطر جرقه درگیری نظامی بیشتر از نبودن آنست.
ثبات نسبی بهای نفت خام در ٣ روز گذشته تا حد قابل توجهی در ارتباط مستقیم با قول عربستان سعودی به افزایش تولید است. روز چهارشنبه گذشته در گردهمايی بین المللی انرژی در کویت، وزیر نفت عربستان خطاب به شرکت کنندگان اظهار داشت که کشورش آماده است هرگونه کمبودی را جبران کند - چه کمبود واهی و چه واقعی باشد.
در ماه ژانویه عربستان روزانه ۱۴٣ هزار بشکه بیشتر نفت تولید کرده است.
سخنگوی دولت عراق نیز گفت دولت نوری المالکی آماده است راههای صدور نفت خود را بسط دهد. در نشست بین المللی در کویت، وزیر نفت آنکشور، نگرانی از شرایط ژئو-پولیتیک را یکی از علل افزایش بهای نفت ذکر کرد.
گفته میشود هفته گذشته در واشنگتن، ريیس جمهوری آمریکا و نخست وزیر بریتانیا توافق کردند در صورت لزوم درهای ذخائر ملی خود را باز کنند که یکی از روشهای کاهش قیمت نفت است.
اما از نقطه نظر تقاضا، چشم انداز بهتر برای اقتصاد آمریکا و ديده شدن علائمی از ثبات نسبی در اتحادیه اروپا، موجب افزایش بهای سهام در بازارهای آمریکا و آسیا شده است.
روز یکشنبه در چین، کریستین لاگارد، مدیر عامل صندوق بین المللی پول، گفت: اقتصاد جهان از لبه پرتگاه دور شده است، اما هنوز بدهی بالای بازارهای توسعه یافته و بهای رو به افزایش نفت، ریسک های عمده هستند.
