دو تشکل کارگران نفت در ایران اعلام کردند که کارگران غیر رسمی (ارکان ثالث) و پشتیبانی پالایشگاه‌های مجتمع گاز پارس جنوبی روز شنبه چهارم آذر، در اعتراض به پایین بودن سطح دستمزد و تحقق نیافتن برخی مطالبات خود تجمع کردند.
به گفته شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت(ارکان ثالث) و شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت ، «عدم بازنگری در طرح طبقه بندی مشاغل، اجرای دو هفته کار و دو هفته استراحت برای کارکنان بخش اداری و پشتیبانی مجتمع، زیرساخت نامناسب خوابگاه‌ها، فرسوده بودن امکانات و تجهیزات و عدم شمول قانون کار برای رانندگان غیر مالک» از مطالبات کارگران ارکان ثالث بودند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت اشاره کرد که کارگران ارکان ثالث و پشتیبانی پالایشگاه‌های چهارم، هفتم و نهم پارس جنوبی طی هفته گذشته برای تحقق مطالبات شان تجمع کرده بودند.
پیش از این نیز کارگران غیر رسمی (ارکان ثالث) در پالایشگاه آبادان تجمع اعتراضی برگزار کرده بودند.
صادق کارگر: بدون یک اعتصاب جمعی گستردە، حکومت بە خواست های آنها تن نخواهد داد
صادق کارگر، فعال سندیکایی ساکن نروژ، با اشاره به اعتراضات متعدد و پیاپی کارکنان شرکت های نفتی کە از ماە گذشتە شروع شد، به صدای آمریکا گفت: «بیشتر مطالبات کارگران، بە استثنای موارد نوبت کاری و وضعیت نامناسب خوابگاە ها، مشابە خواست هایی هستند کە سایر کارگران و بازنشستگان در مشاغل مختلف دارند.»
او افزود: «افزایش دستمزد، اجرای قانون طبقە بندی مشاغل و قرار گرفتن تحت پوشش قانون کار، مطالباتی هستند کە در بین کارگران شاغل در صنایع مختلف مطرح بوده و انگیزە و محرک مشترک اکثر گروەهای شغلی است.»
آقای کارگر تاکید کرد که «اعتراض برای افزایش دستمزد، خواستی سراسری است، کە علاوە بر شاغلین، بازنشستگان نیز ماە ها است که با برپایی تجمعات اعتراضی خیابانی خواستار آن هستند.»
این فعال سندیکایی با اشاره به افزایش ٢٧ درصدی حداقل دستمزد امسال گفت که این در شرایطی بود کە نرخ رسمی تورم، حداقل ٤٧ درصد بود، و افزود: «همراە با کاهش ارزش دستمزدها و همزمان با آن افزایش کالاهای اساسی، هزینە مسکن، نان و غیرە، قدرت خرید مزد بگیران را بیش از پیش سقوط کردە است.»
وی اضافه کرد: «سطح دستمزدهای کنونی نسبت بە هزینە های زندگی کە بە ٣٠ میلیون تومان در شهرهای بزرگ رسیدە است و بی نتیجە ماندن تقاضا های مکرر برای افزایش و ترمیم دستمزد، و فشار معیشتی فزایندە برای نیروی کار، راهی جز اعتصاب و اعتراض باقی نگذاشتە است.»
صادق کارگر در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به این که دولت ابراهیم رئیسی به جای افزایش دستمزد ها، می خواهد در برنامە بودجە سال آیندە خود، تنها ١٨ درصد دستمزدها را اضافە کند، افزود: «نتیجە این کار، کاهش قدرت ٢٧ درصدی دستمزدها در مقایسه با تورم کنونی است، به شرط آن که نرخ تورم بالاتر از این کە است، افزایش نیابد.»
او تاکید کرد که «این وضع برای مزدبگیران غیر قابل تحمل است و بە تبع آن، اعتصابات گسترش پیدا خواهد کرد و راه دیگری بە غیر از این وجود ندارد.»
این فعال سندیکایی بر این اعتقاد است که «اعتراضات پراکندە ولو اینکە تا حدودی سازمان یافتە هم باشند، جوابگوی وضعیت نیست» و اضافه کرد: «اعتراضات خوب، ولی ناکافی و کم تاثیر هستند.»
آقای کارگر راە حل مشکلات و مطالبات کارگران را «اعتصاب های همزمان و سازمان یافتە و کوشش برای جلب حمایت اقشار مختلف جامعە از اعتصابات و مطالبات کارگران» دانست.
وی افزود: «کارگران نفت برای شروع اعتصاب در صنعت نفت نسبت بە سایر کارگران موقعیت بهتری دارند زیرا آنها همیشە در اعتصابات سرنوشت ساز، نقش رهبری را داشتەاند.»
صادق کارگر با اشاره به این که «با همە تغییراتی کە برای اتمیزە کارگران نفت در سال های پس از انقلاب بهمن ۵۷ انجام شد، آنها هنوز ظرفیت پیشگامی و هدایت گری را کم و بیش حفظ کردەاند»، گفت: «تجارب گذشتە باید آنها را قانع کردە باشد کە بدون یک اعتصاب جمعی گستردە، حکومت بە خواست های آنها تن نخواهد داد.»
بهروز فراهانی: وظیفه فعالان کارگری تلاش برای ایجاد ارتباط، هم گامی و هم زمانی اعتراضات و اعتصابات است
بهروز فراهانی، عضو گروه همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران ساکن پاریس، در گفتگو با صدای آمریکا اشاره می کند که توجه به این اعتصابات در بخش استراتژیک صنعت نفت روز به روز اهمیت بیشتری پیدا میکند.
او گفت: «با اعتصابات ارکان ثالث که به دنبال اعتصابات کارکنان رسمی و به ویژه دو اعتصاب عظیم کارگران پروژه ای اتفاق افتاده، دیگر روشن شده که رشد جهنمی تورم ماهانه، حتی این بخش از کارگران و کارکنان را که درآمدی بالاتر از حقوق متوسط حقوق بگیران ایران دارند، زیر فشار معیشتی قرار داده است.»
آقای فراهانی بر این باور است که «وظیفه فعالان کارگری، تلاش برای ایجاد ارتباط، هم گامی و در صورت امکان، هم زمانی اعتراضات و اعتصابات است»و می افزاید: «در چنین صورتی، جنبش اعتراضی طبقه کارگر ایران گام بزرگی به جلو خواهد برداشت.»
این فعال کارگری گفت: «نظر به این که بیش از ۸۰ درصد کارگاه های صنعتی ایران، کارگاه های کوچک هستند، نقش کلیدی این مجتمع ها نه فقط بخاطر جایگاه کلیدی اقتصادی، بلکه به دلیل این که فرصت های مهمی را در اختیار متشکل کردن جنبش کارگری به دست می دهد، زمان حرکت در این جهت بیش از بیش ممکن شده است.»
