رونامه تلگراف، چاپ بریتانیا، روز چهارشنبه نوشت همواره فرض بر این بوده که اگر ایران به سلاح اتمی دست یابد، کشورهایی همانند عربستان سعودی، ترکیه و مصر نیز به منظور اقدامی بازدارنده، با شتاب بسوی اتمی شدن گام برخواهند داشت.
تلگراف می نویسد اما ورای یک ایران اتمی، پژوهش جدیدی از مرکز مطالعات علوم و امنیت در کالج کینگر لندن، ادعا می کند که هر سه کشور مذکور در موقعیتی قرار ندارند تا به طور یکجانبه بتوانند به سلاح اتمی دست یابند. بر اساس این پژوهش، در این ادعا که ایران اتمی موجب تضعیف قرارداد منع گسترش تسلیحات اتمی موسوم به ان – پی- تی خواهد شد، گزافه گویی شده است.
تلگراف می افزاید کریستوفر هابز و ماتیو موران دو محققی که این پژوهش را منتشر کرده اند، می گویند گرچه مصر خود را رهبر جهان عرب و اهل تسنن می داند در برخوردش با کشور چالش برانگیزی همچون اسرائیل که به نظر می رسد داری ذخایر تسلیحات اتمی نیز هست راه دیپلماسی را برگزیده است. در همین پژوهش آمده است، بسیار غیرمحتمل است تهدیدی که ایران اتمی برای مصر بوجود می آورد، قاهره را مجبور به ترک این رویکرد کند.
در بخش دیگری از این پژوهش آمده است، تحولات اخیر مصر با سرنگونی حسنی مبارک که دشوارهایی اقثصادی زیادی را نیز برای این کشور به ارمغان آورده، قاهره را برای کسب تسلیحات اتمی در موقعیت نامناسبی قرار داده است. همچنین با بر سرکار آمدن اخوان المسلمین، هاله ای از ابهام در رابطه با اینکه چه سیاستی برای برنامه هسته ای مصر اتخاذ خواهد شد بوجود آمده است. مساله دیگری که برای مصر اهمیتی ویژه دارد، هزینه ی گزاف برنامه ای هسته ای است.
اما در رابطه با عربستان سعودی، گرچه این کشور بر خلاف مصر نه مشکل مالی دارد و نه چالش سیاسی داخلی، ریاض در پی ساخت سلاح اتمی نخواهد رفت، زیرا این کشور بیش از اندازه به خرید سلاحهای آمریکایی وابسته است و نمی خواهد دسترسی به این منبع مهم را به خطر اندازد.
ترکیه نیز گرچه روابط تجاری قوی با تهران دارد در عین حال خود را رقیب یکه تاز ایران شیعه در خاورمیانه می داند. اما آنکارا که خود را در اردوگاه کشورهای غربی تعریف می کند، هرگز در پی دست یابی به سلاح اتمی نخواهد رفت.
از سوی دیگر قدرتهای منطقه ای که در پی تامین تقاضای روزافزون انرژی اند، به ساخت نیروگاههای هسته ای روی آورده اند که خود می تواند پوششی باشد برای دست یابی به سلاح اتمی.
این اقدام، بسیاری را بر آن داشته تا ساخت و یا راه اندازی نیروگاههای قدیمی در کشورهایی مثل مصر، اردن، امارات متحده و عربستان سعودی را یک سپر امنیتی در مقابل ایران تفسیر کنند.
در این گزارش همچنین آمده است گرچه بسیاری از کشورهای جهان که دارای نیروگاههای هسته ای پیشرفته برای مقاصد صلح آمیز اند اما هیچیک در پی تولید سلاح اتمی بر نیامده اند، اما در مورد ایران این خوش بینی وجود ندارد.
این گزارش در مورد ایران نوشته است گرچه هیچ شاهدی دال براینکه ایران تصمیم به تولید یک بمب هسته ای گرفته در دست نیست، اما تهران مهمترین عناصر تشکیل دهنده این سلاح را در حال حاضر در دست دارد.
همچنین براساس این پژوهش ادعای ایران دائر براینکه ذخایر اورانیوم غنی شده روز افزونش برای تامین سوخت نیروگاه اتمی تهران و موارد طبی است، اعتباری ندارد.
تلگراف می نویسد اما ورای یک ایران اتمی، پژوهش جدیدی از مرکز مطالعات علوم و امنیت در کالج کینگر لندن، ادعا می کند که هر سه کشور مذکور در موقعیتی قرار ندارند تا به طور یکجانبه بتوانند به سلاح اتمی دست یابند. بر اساس این پژوهش، در این ادعا که ایران اتمی موجب تضعیف قرارداد منع گسترش تسلیحات اتمی موسوم به ان – پی- تی خواهد شد، گزافه گویی شده است.
تلگراف می افزاید کریستوفر هابز و ماتیو موران دو محققی که این پژوهش را منتشر کرده اند، می گویند گرچه مصر خود را رهبر جهان عرب و اهل تسنن می داند در برخوردش با کشور چالش برانگیزی همچون اسرائیل که به نظر می رسد داری ذخایر تسلیحات اتمی نیز هست راه دیپلماسی را برگزیده است. در همین پژوهش آمده است، بسیار غیرمحتمل است تهدیدی که ایران اتمی برای مصر بوجود می آورد، قاهره را مجبور به ترک این رویکرد کند.
در بخش دیگری از این پژوهش آمده است، تحولات اخیر مصر با سرنگونی حسنی مبارک که دشوارهایی اقثصادی زیادی را نیز برای این کشور به ارمغان آورده، قاهره را برای کسب تسلیحات اتمی در موقعیت نامناسبی قرار داده است. همچنین با بر سرکار آمدن اخوان المسلمین، هاله ای از ابهام در رابطه با اینکه چه سیاستی برای برنامه هسته ای مصر اتخاذ خواهد شد بوجود آمده است. مساله دیگری که برای مصر اهمیتی ویژه دارد، هزینه ی گزاف برنامه ای هسته ای است.
اما در رابطه با عربستان سعودی، گرچه این کشور بر خلاف مصر نه مشکل مالی دارد و نه چالش سیاسی داخلی، ریاض در پی ساخت سلاح اتمی نخواهد رفت، زیرا این کشور بیش از اندازه به خرید سلاحهای آمریکایی وابسته است و نمی خواهد دسترسی به این منبع مهم را به خطر اندازد.
ترکیه نیز گرچه روابط تجاری قوی با تهران دارد در عین حال خود را رقیب یکه تاز ایران شیعه در خاورمیانه می داند. اما آنکارا که خود را در اردوگاه کشورهای غربی تعریف می کند، هرگز در پی دست یابی به سلاح اتمی نخواهد رفت.
از سوی دیگر قدرتهای منطقه ای که در پی تامین تقاضای روزافزون انرژی اند، به ساخت نیروگاههای هسته ای روی آورده اند که خود می تواند پوششی باشد برای دست یابی به سلاح اتمی.
این اقدام، بسیاری را بر آن داشته تا ساخت و یا راه اندازی نیروگاههای قدیمی در کشورهایی مثل مصر، اردن، امارات متحده و عربستان سعودی را یک سپر امنیتی در مقابل ایران تفسیر کنند.
در این گزارش همچنین آمده است گرچه بسیاری از کشورهای جهان که دارای نیروگاههای هسته ای پیشرفته برای مقاصد صلح آمیز اند اما هیچیک در پی تولید سلاح اتمی بر نیامده اند، اما در مورد ایران این خوش بینی وجود ندارد.
این گزارش در مورد ایران نوشته است گرچه هیچ شاهدی دال براینکه ایران تصمیم به تولید یک بمب هسته ای گرفته در دست نیست، اما تهران مهمترین عناصر تشکیل دهنده این سلاح را در حال حاضر در دست دارد.
همچنین براساس این پژوهش ادعای ایران دائر براینکه ذخایر اورانیوم غنی شده روز افزونش برای تامین سوخت نیروگاه اتمی تهران و موارد طبی است، اعتباری ندارد.