یک کودک مبتلا به اوتیسم توسط مادرش به قتل رسید و پیکر بی‌جانش به آتش کشیده شد.
پیش از این موارد دیگری نیز از قتل افراد دچار معلولیت در ایران توسط اعضای خانواده گزارش شده و ناظران، کمبود حمایت‌های دولتی از آنها را در افزایش میزان خشونت علیه این شهروندان آسیب‌پذیر موثر می‌دانند.
خبرگزاری حکومتی مهر در ایران یک‌شنبه ۹ اردیبهشت گزارش داد که یک مادر، «دیانا»، دختر نوجوان ۱۱ ساله مبتلا به اوتیسم خود را در اصفهان «با ضربات چاقو» کشت و سپس «پیکر بی‌جان» او را به آتش کشید.
بنا بر اعلام حسین ترکیان، رئیس پلیس آگاهی استان اصفهان، مادر این کودک پس از بازداشت اعتراف کرد که دیانا را «به یک باغ متروکه خارج از شهر» برده و پس از کشتن کودک با «چندین ضربه چاقو»، «جنازه او را آتش زده و از محل متواری» شده است و سپس «با مراجعه به پلیس، مفقودی» کودک را اعلام کرده است.
بنا بر این گزارش، در پی اظهارات مادر این کودک مبتلا به اوتیسم، «کارآگاهان به صحنه جرم اعزام» شدند و «جسد سوخته شده طفل» را پیدا کردند.
در ماه اسفند ۱۴۰۲ نیز یک پسر خردسال اوتیستیک در خرم‌آباد، مرکز استان لرستان، توسط مادرش کشته شد و عبدالرضا درخشان، رئیس پلیس آگاهی خرم‌آباد گفت که مادر آن کودک «انگیزه خود را از قتل فرزندش خسته شدن از وضعیت بیماری» او اعلام کرده است.
پیش از آن نیز «کمپین معلولان» گزارش داد که «شهراد چراغی» کودک ۹ ساله دارای اختلال اوتیسم «توسط پدرش» کشته شده بود.
در این زمینه، پیشتر وب‌سایت «پیام ما» گزارش داده که در زمستان سال گذشته، هر ماه یک کودک دارای معلولیت توسط اعضای خانواده به قتل رسیده و از جمله عوامل زمینه‌ساز این قتل‌ها، «افزایش تورم و اجرا نشدن قانون حمایت از افراد دارای معلولیت» بوده است.
در این گزارش، به نقل از یک مادر دارای فرزند اوتیستیک آمده است، «هیچ نهادی» امکانات مورد نیاز «برای حمایت از این افراد» را تأمین نمی‌کند و «حتی دولت هم که باید طبق قانون کمک‌هزینه معیشت را به آنها پرداخت کند، از وظیفه‌اش سر باز می‌زند.»
همچنین، مدیرعامل انجمن اوتیسم ایران، با انتقاد از کوتاهی وزارت بهداشت و نهاد‌های حکومتی، گفته است که افزایش افکار خودکشی در میان خانواده‌های درگیر با اوتیسم نگران‌کننده است.
سعیده صالح غفاری، مدیرعامل انجمن اوتیسم ایران، در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا گفته با وجود آن که بارها از وزارت بهداشت و نهاد‌های حاکمیتی خواسته نسبت به وضعیت آماری جامعه اوتیسم در کشور اقداماتی انجام دهند، اما تا کنون پاسخ مثبتی از نهاد‌های ذی‌ربط دریافت نکرده است.
به گفته این مقام مسئول، دسترسی داشتن اطلاعات مربوط به محدوده سنی، آمارها، و طیف افراد مبتلا، مهمترین نیاز‌های جامعه اوتیسم ایران است، اما این اطلاعات در اختیار نهاد‌های مربوطه وجود ندارد.
